Slecht zien

Slecht zien lossen we op met een bril of lenzen. Dat vinden we de gewoonste zaak van de wereld. Zie je veraf slecht? Dan krijg je het stempeltje “bijziend” en dus een bril met minglazen. Kun je de kleine lettertjes niet meer lezen? Dan heet je “verziend” te zijn en word je veroordeeld tot een leesbrilletje met plusglazen. Opgelost, denken we. Net zo gemakkelijk accepteren we het feit, dat onze ogen steeds slechter worden. Bij het periodieke bezoekje aan de opticien of oogarts krijgen we steeds sterkere glazen aangemeten en kunnen we weer een poosje scherp zien. We hoeven alleen maar de portemonnee te trekken en zo nu en dan een hip nieuw montuurtje te kiezen. Klaar is Kees.

Slecht zien anders oplossen

Hoe zou je vinden als ik je vertel dat dit maar één versie van de werkelijkheid is? De meest gangbare? Geaccepteerd door het gros? De oplossing voor de grootste gemene deler? En dat er een andere methode is die je kan helpen om weer scherp te gaan zien? Je kunt er zelfs voor zorgen dat je helemaal geen bril of lenzen meer nodig hebt. Ik ben er na jarenlang zelf bril- en lenzendrager te zijn geweest achter gekomen, dat je weer goed kunt leren zien met je eigen ogen. Open en bloot. Zonder de twee glimmende glaasjes aan weerszijden van je neusbrug en zonder prikkende drijvertjes in je ogen.

Slecht zien: de standaard opvatting

Wat is er eigenlijk precies aan de hand als je wazig ziet? Om dat te begrijpen moet je weten hoe het oog werkt. Als je ergens naar kijkt, valt licht via de pupil en de lens je oog binnen. Deze lichtprikkels worden via de oogzenuw razendsnel naar de hersenen gestuurd, waar de informatie wordt omgezet in beelden. “Zien” is dus een samenspel tussen licht, ogen en hersenen. De lichtstralen moeten wel precies in één punt samenvallen op het netvlies, dat de achterwand van de oogbol bekleedt en van waaruit de oogzenuw naar de hersenen vertrekt. Alleen dan wordt het beeld scherp waargenomen. Om dit brandpunt te creëren, worden de stralen gebroken door de lens, die vlak achter de pupil ligt. Is de lens perfect van vorm dan zal de breking juist zijn. Is de lens te bol, dan breekt het licht te sterk en komt het brandpunt vóór het netvlies te liggen. Je bent dan “bijziend”. Is de lens te plat, dan ligt het brandpunt achter het netvlies en ben je “verziend”. Deze verkeerde breking heet een refractieafwijking. Om de refractieafwijking te corrigeren zetten we doorgaans extra lensjes –  brillenglazen dus – voor het oog.

Dit is niet het hele verhaal

Hier houdt het verhaal op, volgens de standaard opvattingen van wetenschappers en artsen. Het probleem van slecht zien ligt met name bij deze te bolle of te platte lens, vinden ze. Dit is echter maar een deel van de waarheid. De Amerikaanse oogchirurg dr. Bates ontdekte namelijk aan het begin van de vorige eeuw al dat er een ander belangrijk aspect meespeelt bij wazig zien, namelijk de druk op de oogbol. Als de oogbol niet mooi rond is maar een afwijkende vorm heeft, verandert de de ligging van het brandpunt. Is de oogbol te lang, dan “halen” de lichtstralen het netvlies niet en valt het brandpunt ervóór. Is de oogbol te kort, dan schieten de stralen letterlijk hun doel voorbij en vallen ze achter het netvlies. Volgens dr. Bates is een afwijkende vorm van de oogbol de belangrijkste oorzaak van wazig zien. Hoewel hij zijn opvatting uitgebreid geschraagd heeft met onderzoek en bewijs, is de reguliere wetenschap nog steeds niet overtuigd van zijn gelijk.

Waardoor wordt de oogbol vervormd?

Bij de vervorming van de oogbol spelen de oogspieren een grote rol. Deze zes behoorlijk grote en sterke spieren zitten vast aan de buitenkant van de oogbol en zij zorgen ervoor dat het oog veraf en dichtbij kan scherpstellen, oftewel "accommoderen". Ze verleggen het brandpunt steeds, naarmate het licht anders binnenvalt. Deze spieren zijn heel beweeglijk en kunnen gemakkelijk wisselen tussen aanspannen en ontspannen. Normaal gesproken. Want er zijn een aantal redenen waarom het de oogspieren niet meer lukt om flexibel te zijn en, vooral, zich te ontspannen. Een grote boosdoener is overprikkeling, stress. Door een teveel aan prikkels en een verkeerde manier van kijken blijft er spanning in de oogspieren achter. De oogbol veert niet meer terug naar de oorspronkelijke, ronde vorm, maar blijft samengedrukt onder de spanning. En zelfs de vorm van de lens, die ook voor een deel wordt aangestuurd door spieren, kan hierdoor afwijkend zijn. Chronisch wazig zien is het gevolg. In dit filmpje wordt dit verhaal nog eens op een andere manier verbeeld.

Hoe los je de spanning op?

Het leuke is, dat je zelf invloed kunt uitoefenen op de werking van de oogspieren. Door ze bewust te leren ontspannen kun je ervoor zorgen dat de oogbol weer langzaam zijn normale ronde vorm terugkrijgt en dat je uiteindelijk weer goed gaat zien zonder bril.

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden