Kunnen jouw ogen het tempo bijhouden?
27 augustus 2014 

Kunnen jouw ogen het tempo bijhouden?

Voor ons is de vakantie voorbij en het gewone leven weer begonnen. De kinderen hebben er alweer een week school op zitten. Ik heb mijn eerste workshop weer gegeven en ook andere activiteiten verricht. We zitten in een totaal ander tempo dan tijdens de vakantie. In de ochtend gaat weer de wekker op een tijdstip waar ik er nog niet aan toe ben om wakker te worden. En mijn kinderen meestal ook niet. De klok zit achter ons aan, omdat we op tijd worden verwacht in het klaslokaal.

Mijn kinderen zitten nog niet in het schooltempo

Dat mijn twee jongste kinderen niet in het tempo van school zitten, was vanmorgen heel duidelijk. De jongste was wel vanuit zichzelf wakker geworden, maar lag in bed heerlijk stripboekjes te lezen en had duidelijk geen zin om al naar beneden te komen. De middelste was nog in diepe slaap toen ik haar wakker maakte. Met wat gemor komen ze er wel uit. Maar alles gaat vervolgens op zijn elf-en-dertigst. Ik denk dat vijftien minuten voor vertrek toch ruim voldoende moet zijn om tanden te poetsen, jas en schoenen aan te trekken, dat is nogal naïef van mij.
14258141_s

Ze treuzelden …

Want in kindertempo is er alle tijd om te spelen met Leeuwtje en Pinguin. Over schoenen aan doen kun je heel lang doen, zeker als je tussendoor nog een boekje gaat zitten lezen. Vervolgens met elkaar ruzie maken over tandenpoetsen. En ik maar zeggen: “Ga nu je jas aan doen, ga nu je tanden poetsen. Pak je fiets, anders komen we te laat.” Zucht:  “Wil je dan te laat komen?,” vraag ik dan. Dit willen ze namelijk niet en deze opmerking wil het tempo nog wel eens verhogen. Maar deze ochtend maakte het geen indruk en treuzelden ze rustig voort.

Het is of mijn adem niet goed meer kon stromen

Ondertussen raak ik boos en geïrriteerd en bedenk ik: “Volgende keer doen we dit anders”. Hmm, een gedachte die wel vaker omhoog is gekomen. Ben ik er toch weer ingelopen en heb ik me laten verleiden door de druk en stress. Ik voel de spanning bij me stijgen, vooral op mijn nek, schouders en ogen. Het is of mijn adem niet goed meer kan stromen en er iets in mij is dat mij voortduwt. Ik voel letterlijk dat mijn lichaam wat naar voren gaat staan door deze spanning en ik me ergens ingeduwd voel: namelijk in de structuur van de maatschappij, waardoor ik van alles moet en dit vervolgens ook op mijn kinderen overbreng.

15974541_s

Op de fiets gleed de spanning van me af

Mijn ogen kunnen duidelijk dit tempo niet bijhouden. Ze gaan waziger zien en ik voel de spanning rondom mijn oogbollen. Uiteindelijk zitten we op de fiets.  Er glijdt een stuk spanning van me af en dan weet ik ook dat we op tijd zullen komen. Ik hoef nergens meer achteraan. Fietsen is voor mij een manier om weer even tot mezelf te komen en te voelen wat er bij me gebeurt. Ik word me bewust van de spanning die zich heeft opgebouwd en als ik deze  van me af laat glijden, zie ik alles meteen helderder worden. De rust komt terug in mijn ogen.

Mijn ogen zijn mijn leermeesters

Ik ben dan heel dankbaar dat ik weet hoe ik weer tot rust kan komen. Vroeger had ik vaak niet eens door dat ik vol met stress en spanning zat. Nu ik geen bril meer draag zijn mijn ogen echt mijn leermeesters geworden. Ik zie en ik voel dat er spanning is en weet hoe ik dit weer los kan laten. Hoewel ik me nog wel laat verleiden in de spanning en stress te schieten, is dit minder vaak en minder sterk. Ik ben me er heel snel bewust van en kan het makkelijker weer los laten. De Bates methode heeft me hier echt bij geholpen. Zou je dit ook graag willen leren, klik dan hier voor meer informatie over mijn digitale cursus.

9969153_s

Het ophalen is minder erg …

Als vijf minuten voor tijd de kinderen bij school zijn afgeleverd, keert de rust weer terug en kan ik weer naar mijn eigen tempo toe. Ik ga even een boodschap doen, de was ophangen, wat mails beantwoorden en dit bericht schrijven. Dat is dan wel weer het fijne van het feit dat de vakantie afgelopen is. Zonder kinderen heb ik meer tijd en kan ik de dingen doen die ik wil doen. Tot het volgende klokmoment zich aandient en ik om 15.00 uur weer op het schoolplein moet staan om de kinderen op te halen. Maar dit is toch een minder stressvol moment dan de ochtend. Als ik ’s middags wat later ben is er niet zoveel aan de hand. De kinderen wachten wel en er hangen geen sancties van school en onderwijsinspectie boven mijn hoofd.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Hoe zit dat met jouw ogen? Kunnen zij het tempo van deze maatschappij bijhouden? Ik zou het leuk vinden als je hieronder jouw ervaringen wilt delen. Merk je verschil hoe je tempo is met of zonder bril.

Over de schrijver
Karin heeft zich gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en innerlijke heling. Zij gebruikt de ogen als spiegel en ingang op het pad van innerlijke heling, daarvan ga je direct beter zien, zonder brillen, lenzen of laseren. Ze heeft zelf 30 jaar een bril gedragen. Door hem af te gaan doen kwam zij op het VolZicht pad en heeft ze geleerd, ervaren en doorgegeven wat ogen nodig hebben om moeiteloos te leren zien. Sinds 2010 heeft zij meer dan 3000 mensen geholpen naar gezonde ogen en beter zicht zonder bril of lenzen. Laat je op deze website inspireren wat jouw ogen nodig hebben om gezond te worden en goed te gaan zien en laat je verrassen door jouw eigen helingsproces.
nicoI
Door

nicoI

op 15 Sep 2014

Ik heb het over 1987. De mensen waren nog niet eens zo lang van Franco af, en daar nog steeds blij over. Het geboortecijfer schoot omhoog, want er leek weer veel toekomst te zijn. Malaga was vol kinderen. Mobiele telefoontjes en internet waren nog zo goed als onbekend. Ik maakte er de de Semana Santa mee, de Heilige Week, waarin het lijden van Christus wordt herdacht en uitgebeeld. n Week lang, met de (goede) vrijdag als hoogtepunt. De avond en nacht van die vrijdag was iedere inwoner opstraat. Niemand bleef binnen. Er was Flamenco-muziek en er waren Andalusische liederen. Geweldig feest. Wanneer was jij er? Die taalschool kan ik me ook nog goed herinneren.

Karin Hogenboom
Door

Karin Hogenboom

op 15 Sep 2014

Een jaar of 5 later denk ik.

Nico
Door

Nico

op 14 Sep 2014

Hoi Karin,Eerst nog even iets over het e-boek over beter zien zonder bril. Ik vind het een goed boek met goeie tips. Duidelijk wordt ook het nauwe verband tussen gezichtsvermogen en verdere fysieke en psychische gesteldheid. Ik heb door dit boek weer van alles over mezelf (en de mens) geleerd en kijk nu met andere ogen naar het betreffende onderwerp dan daarvoor.Wat betreft "kunnen jouw ogen het tempo bijhouden":Ooit woonde ik twee maanden in Málaga, Zuid Spanje. Ik had toen al enkele maanden kris kras door dat land gereisd, door woeste gebergten, over hoogvlaktes en door prachtige steden.Málaga is/was n tamelijk kleine stad met aan een kant de zee en aan de andere kant beboste bergen tot aan zo'n 400 meter hoogte. Verder weinig industriële vervuiling. Hooguit wat uitlaatgassen, maar niet van zo heel veel auto's.Het waren de maanden maart en april Bijna elke dag was de hemel strakblauw en in april klom de temperatuur op sommige dagen al naar de dertig graden.Samen met een vriendin die ik daar had ontmoet, trok ik vaak s middags, in haar autootje, de bergen achter de stad in. En dan gingen we daar n eind lopen.Op een van die dagen, toen we achterom keken, naar waar Málaga in de diepte lag, zagen we dat de lijn van de horizon tussen de zee en de lucht verdwenen was. Een fregat dat voor de kust lag leek in de lucht te zweven. Hemel en water hadden exact dezelfde kleur.n Andere keer zagen we een hagedis, zo lang als de onderarm van een volwasene, een grot inschieten.Ook waren er duimgrote kevers in fantastische kleuren, die ik nooit eerder gezien had.Het levenstempo was in die maanden zo ontspannen, en er was zoveel te zien, dat ik zeker weet, dat mn ogen toen ook beter functioneerden. Kijken was n plezier!Terug in Amsterdam, dat tien keer zo druk was, tien keer zo vervuild leek, en waar de in te ademen lucht het ook niet bij die van Málaga haalde, voelde ik dag na dag hoe de opgedane mooie indrukken enkel nog een herinnering werden.Het was moeilijk wennen!De natuur, en het zien en ervaren daarvan doen voor je ogen wonderen.Wat ik me ook nog herinner van de terugreis: Dat ik op n dag met zon door Parijs liep en het me opviel hoe ongewoon zacht het licht daar was, vergeleken met het meer schelle en heftige Spaanse licht.De Hollandse Meesters schilderden het zachte licht van Nedrland. De Spaanse het heftige licht van Spanje. De Franse zitten er ergens tussenin.Groet,N.

Karin Hogenboom
Door

Karin Hogenboom

op 14 Sep 2014

Hoi Nico, Dank je wel voor je mooie reactie. Ik ken Malaga, heb er ooit een maand spaans gestudeerd. Dat was denk ik later dan jij, want ik herinner me het drukke verkeer aldaar. Ook daar is het tempo versneld inmiddels.

Verena
Door

Verena

op 10 Sep 2014

Ik deel jouw fascinatie voor de taal/informatie van mijn ogen en breng die al jaren in praktijk. Ik had ooit een totaal ogen boek, ik ben het kwijt. Daar stond alles in, ook yoga-oefeningen. Zelf pas ik elke morgen speciale acupunctuurpunten rondom mijn ogen toe. Mocht je geïnteresseerd zijn kan ik ze je toesturen. Hartelijke groeten Verena

Karin Hogenboom
Door

Karin Hogenboom

op 10 Sep 2014

Beste Verena, Leuk. Ik ben bekend met de acupunctuurpunten rondom de ogen, maar als je het wilt opsturen vind ik dat wel heel fijn. Er zit vast informatie bij die ik nog niet weet.

Reactie plaatsen