Mijn brillenverhaal van a tot z
19 augustus 2016 

Mijn brillenverhaal van a tot z

Hier volgt mijn brillenverhaal van a tot z. Ik was elf jaar, zat naast mijn moeder in de auto en hoorde haar lachend zeggen: “Weet je waar we vandaag heengaan? Naar de opticien. We gaan een brilletje voor je halen.” Bah, daar had ik helemaal geen zin in. Het woord ‘brilletje’ alleen al, dat deed me denken aan van die kleine ronde ziekenfondsbrilletjes die je in die tijd veel zag. Inmiddels zijn ze alweer een tijd uit de mode. Maar nee, ik kreeg het allernieuwste model: een bril met hele grote glazen.

De schoolarts had mij doorverwezen omdat ik niet goed zag. Nu had ik al een tijdje moeite met het lezen van wat er Opticien meet bijziendheidop schoolbord stond, dus het verbaasde me niet echt. Maar bij het buitenspelen was ik me er eigenlijk helemaal niet van bewust dat ik niet goed zag. De schoolarts had mijn ogen gemeten en zei dat ik -1 had. Maar toen we bij de opticien kwamen, had ik ineens -1,25. “Goh,” dacht ik, “die dokter heeft helemaal niet goed gemeten.” Wat ik toen nog niet wist: refractieafwijkingen kunnen van moment tot moment verschillen. Omdat ik bij de opticien gespannen was over het brilletje dat ik zou krijgen, waren mijn oogspieren meer gespannen en had ik een grotere afwijking.

Opeens zag ik alles scherp

Ik zag opeens alles scherp met mijn bril. Wonderlijk! Zo kon ik ineens heel duidelijk de bakstenen van de muren onderscheiden van de huizen aan de overkant van de straat. Ik zag afzonderlijke grassprietjes in het gazon. Ik kon weer lezen wat er op het schoolbord stond en zag alles op de televisie goed. Ik droeg mijn bril niet de hele dag, alleen op school en bij het televisiekijken. Als ik wel eens bij een vriendin was en we keken tv, dan baalde ik dat ik mijn bril niet bij me had en mijn popheld niet goed kon zien. Toen ik achttien was kreeg ik lenzen. Nu kon ik altijd scherp zien en hoefde ik die gekke bril niet meer op.

Mijn ogen werden steeds slechter

lenzenIedere keer dat ik naar de opticien ging, waren mijn ogen weer achteruit gegaan. Ik was ervan overtuigd dat ik die slechte ogen van mijn vader had geërfd. Hij droeg een bril en bijna al mijn tantes en ooms ook. Nooit kwam het bij me op dat ik juist door de bril steeds minder goed ging zien. Ik had gewoon slechte ogen, zo hield ik mezelf voor. Toen ik een jaar of twintig was, zat ik rond de -3. Het ene oog iets sterker, het andere iets minder sterk. En een cilinderafwijking had ik ook.

Lenzen…wat een krengen

Tien jaar heb ik lenzen gedragen, eerst harde, daarna zachte. Maar ik had altijd last van die krengen. Droge ogen, kringen zien rondom licht, vuiltjes die achter mijn lenzen kwamen en me irriteerden. Ik ging ze steeds minder dragen en op een gegeven moment droeg ik alleen nog maar een bril. De hele dag. Ik had echt het gevoel dat ik zonder bril niets zag. Als ik wakker was deed ik hem op en als ik naar bed ging zette ik hem pas af. Ik deed hem tussendoor alleen maar af om hem schoon te maken en als ik ging lezen. Dan had ik hem liever niet op. Toen begreep ik nog niet dat ik door mijn glazen voor veraf niet goed dichtbij kon zien. Het was logisch dat ik last had met het lezen van de kleine lettertjes.

Verslaafd aan een zonnebril

zonnebrilIk had altijd last van het felle licht. Of de zon nou echt scheen of er alleen maar fel licht van de witte wolkenlucht was; zodra ik buiten kwam, zette ik een zonnebril op. Dat was heel lastig, ik was steeds bezig van bril te wisselen. Als ik bijvoorbeeld aan het winkelen was had ik mijn gewone bril op, maar kwam ik buiten de winkel dan moest ik meteen mijn zonnebril weer op. Want binnen met een donkere bril was vervelend, maar buiten kon ik niet tegen het licht. Wist ik veel dat ik het alleen maar erger maakte, die lichtgevoeligheid, door de zonnebril? Ik draag inmiddels al jaren geen bril meer en ook geen zonnebril. Ik heb  helemaal geen last meer van fel licht. Als de zon heel fel schijnt, ga ik gewoon een paar keer extra knipperen.

Kapotte bril

Op een dag waren we aan het kamperen. Ik was inmiddels volwassen en had een jong gezin. We gingen de vouwwagen opzetten en ik was weer van bril aan het wisselen: ik had mijn zonnebril opgezet en mijn gewone bril in het gras neergelegd. Toen ik hem even later weer zocht, bleek dat mijn man er met de auto overheen was gereden! De glazen waren nog heel, maar het montuur was helemaal vervormd. O nee toch, ik kon niet zonder mijn bril! Met mijn zonnebril op en mijn kapotte bril in de tas fietste ik naar het dichtstbijzijnde dorp. Gelukkig kon de opticien me helpen.

Mijn laatste bril

mijn laatste brilIk moest een montuur uitkiezen dat kleiner was dan mijn oude montuur, de opticien kon dan de glazen bijslijpen. Ik zou drie uur later weer een nieuwe bril hebben. Een montuur uitkiezen heb ik nooit makkelijk gevonden, veel brillen vond ik niet leuk staan en ik hield niet van die opvallende modellen. Maar nu was er niet veel keus. Drie monturen kamen er maar voor mijn glazen in aanmerking. Voor het eerst van mijn leven had ik een hele hippe bril, dat was de enige van de drie die leuk stond.

Laseren de oplossing?

Door dit voorval ging ik erover nadenken mijn ogen te laten laseren. Het was het laatste jaar dat je zo’n behandeling van de belasting kon aftrekken. Dus als ik het wilde, moest ik opschieten met nadenken. Hoe meer ik erover nadacht, hoe fijner het me leek geen bril meer te hebben. Ik verdiepte me in alle verschillende laseroperaties die mogelijk waren en had al besloten welke ik zou laten doen. Iemand adviseerde me om eerst eens op forums over laseren te kijken. Dat deed ik.

Toch maar niet laseren

Veel mensen waren laaiend enthousiast… Maar niet iedereen. En juist door de verhalen van degenen die niet zo positief waren, ging ik twijfelen. Steeds meer. Tot ik er op een dag niet meer omheen kon en besloot de ingreep niet door te laten gaan. Dan maar weer aan de bril? Maar ja, die was me ondertussen enorm gaan irriteren. Altijd die vieze glazen en die pootjes die in mijn vel drukten. Ik wilde er eigenlijk echt vanaf. Opeens herinnerde ik me dat ik eens had gelezen dat je op een natuurlijke manier van je bril af kon komen. Vijftien jaar terug had ik een boek van iemand geleend, maar nooit iets met die kennis gedaan.

De bril die ik nooit meer terugvond

Ik besloot op cursus te gaan en vanaf dat moment ging het snel. Ik leerde hoe ik mijn zicht kon verbeteren, vooral ogencursusdoor mijn ogen te ontspannen en op een andere manier te gaan kijken. Belangrijk was het om vanaf het eerste begin geen bril meer te dragen en dat vond ik niet gemakkelijk. Ik nam daarom een tussenstapje en liet zwakkere glazen zetten in mijn laatste bril. Maar ook dat vond ik al snel niet prettig meer: ik merkte hoe vervelend het was om door glas heen te moeten kijken. Met mijn eigen ogen kijken was veel prettiger, ik zag meer kleur en diepte en het voelde ontspannen. Ik bleef aanmodderen totdat … ik de bril ineens niet meer kon vinden. Overal heb ik gezocht. Tot op de dag van vandaag heb ik geen idee waar hij gebleven is. En heb ik nooit meer een bril op mijn neus gezet.

Hoe krijgen jouw ogen die niet meer zien zoals vroeger weer hun eigen zicht terug?

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Over de schrijver
Karin heeft zich gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en innerlijke heling. Zij gebruikt de ogen als spiegel en ingang op het pad van innerlijke heling, daarvan ga je direct beter zien, zonder brillen, lenzen of laseren. Ze heeft zelf 30 jaar een bril gedragen. Door hem af te gaan doen kwam zij op het VolZicht pad en heeft ze geleerd, ervaren en doorgegeven wat ogen nodig hebben om moeiteloos te leren zien. Sinds 2010 heeft zij meer dan 3000 mensen geholpen naar gezonde ogen en beter zicht zonder bril of lenzen. Laat je op deze website inspireren wat jouw ogen nodig hebben om gezond te worden en goed te gaan zien en laat je verrassen door jouw eigen helingsproces.
Els
Door

Els

op 16 Sep 2016

Beste Karin, Ik draag ook reeds 29 jaar een bril. Zoals het bij vele mensen begint, eerst op school om naar bord te kijken, dan verder thuis om tv te kijken, tot je de bril constant draagt. Je verhaal is heel herkenbaar. Ook ik droeg jarenlang lenzen, en nu weer voltijds een bril omdat ik het niet meer verdraag de lenzen een volledige dag te dragen. Ik geloof er echt in dat je door je ogen te trainen opnieuw beter kunt leren zien. Ik denk de laatste maanden vaak "kon ik die bril nu toch eens gewoon op mijn nachtkast laten liggen..." Het zou zo fijn zijn om bvb 's nachts wakker te worden en gewoon te kunnen zien hoe laat het is, zonder de wekker te moeten vastnemen en die op 20 cm van je ogen te moeten houden. Maar wat in tussentijd? Ik heb -4,5 en -5,25, ik kan het niet maken om mijn bril af te zetten en zo maar in de auto te stappen, bij wijze van spreken. Dan zie ik maar de helft van de wereld. En hoe zit het technisch, tussen de sessies door, als je zicht beetje bij beetje, zo veronderstel ik het toch, beter wordt? Moet je dan telkens minder straffe brillenglazen gaan kopen? Komt er bij vele mensen geen hoofdpijn bij te pas? Ik denk dat je deze vragen reeds veel gehad hebt, maar ik vond ze niet direct terug, vandaar dit bericht. Alvast bedankt voor een antwoordje. Groetjes Els

Karin
Door

Karin

op 16 Sep 2016

Hoi Els, Ik begrijp dat je met dit soort vragen zit, die hoor ik ook terug van mensen die meedoen met mijn workshop. Kom eens langs en hoor hoe jij dit zelf kunt gaan aanpakken: https://volzicht.nl/introductie-workshop/ Je hoeft geen hoofdpijn te krijgen en er is een manier om de bril af te gaan bouwen.

Annette
Door

Annette

op 25 Aug 2016

geldt het ook als je een cillinder hebt? ik had plus 4 met een cillender van 1,75 en heb nu al ruim een halfjaar geen bril of lenzen meer. Maar ik merk dat ik borden veraf lezen niet zo goed kan en autorijden veel vermoeiender is. ik ben nu ook terug geweest na de opticien die zag inderdaad dat ik minder sterke glazen zou nodig hebben +2 maar cillinder verandert niet en hij liet mij het verschil zien met of zonder wat ik kan zien en dat verschil is nog best groot

Karin
Door

Karin

op 29 Aug 2016

Het verhaal geldt inderdaad ook voor een cilinder. Dat wordt ook veroorzaakt door spanning in de oogspieren. Als je dit corrigeert in je glazen, dan kunnen de ogen zich niet meer van uit zichzelf herstellen.

Marcel Stortelder
Door

Marcel Stortelder

op 23 Aug 2016

In 1995 zette ik mijn bril af en in 1998 zag ik nog niet veel beter,met ziekte tot gevolg. In 2007 heb ik mijn bril weer opgezet.Nu oefen ik zonder bril als het kan,en bij lezen en werk zet ik de bril op,omdat ik anders niets zie. Door te knipperen en de ogen wat langer dicht te houden,ga ik nu af en toe scherp zien.

Tibor
Door

Tibor

op 20 Aug 2016

Beste Madelein, U had negatieve lenzen nodig in uw jeugd. "Rond het 40e levensjaar zal het oog langzaam accommodatievermogen verliezen doordat de ooglens minder flexibel wordt en hierdoor niet bol genoeg meer kan worden om nabije voorwerpen scherp te zien." (Wikipedia) Vanaf het 40e levensjaar moet je dit dus steeds meer corrigeren met bolle lenzen (+) Het fijne van negatieve lenzen dragen als kind (zonder andere afwijkingen zoals een cilinderafwijking) is dat het op latere leeftijd de sterkte van de lenzen afnemen. Als u bijvoorbeeld -2 draagt, en door ouderdomsverziendheid ook +2 moet dragen, heffen deze elkaar op, en is er geen bril meer nodig. Dit gaat echter geleidelijk, dus eerst heb je nog -2, maar daarna -1.75 en dan -1.25 enzovoorts. Met vriendelijke groet, Tibor

Karin Hogenboom
Door

Karin Hogenboom

op 23 Aug 2016

Beste Tibor Dat is een bekend verhaal maar de meeste mensen ervaren dit niet, krijgen juist een multi focale bril. Mijn ervaring hierboven beschreven heeft hier echt niets mee te maken maar komt puur door het afzetten van de bril. Het verschil dat ik ging ervaren merkte ik vrij snel. Bovendien ben ik ook beter dichtbij gaan zien nadat ik mijn bril af ben gaan zetten.

Reactie plaatsen