Wazig zien als bescherming tegen geweld

Wazig zien als bescherming tegen geweld

Wij gaan met het hele gezin graag naar het Kerstcircus in Carré. Elke keer weer genieten we van de show en de acts. Het is bijzonder om te zien wat mensen allemaal kunnen. Het kijken naar de kunsten van het Kerstcircus is echt verwennerij voor de ogen, een genot voor het zicht. Toch is er een ander circus dat nog mooier is, een waar geen enkel circus aan kan tippen. Lang voor de tijd dat ik kinderen kreeg ging ik er al regelmatig heen: het Cirque du Soleil. Een waar spektakel van begin tot eind.

Wat zo bijzonder is aan het Cirque du Soleil, is de prachtige samenhang die de hele voorstelling doordrenkt. De kleuren, de muziek, de lichtshow, de acts, het verhaal, de aankleding en make-up van de artiesten; alles vormt samen één geheel. Ik herinner me vooral dat ik met diep ontzag naar het trapezewerk keek. Vol bewondering en als betoverd zat ik op de tribune het spektakel te aanschouwen dat zich hoog in de lucht voor mijn ogen afspeelde. Waanzinnig!

het circusSlap aftreksel

Deze ervaring wilde ik graag een keer met mijn kinderen delen. Ik was al jaren niet meer naar het Cirque du Soleil geweest, dus toen we een paar weken geleden besloten samen te gaan, was ik er helemaal opgewonden van. Helaas kwam ik bedrogen uit. Van het Cirque du Soleil zoals ik me het herinnerde, bleek niet veel meer over te zijn. Hoewel het dezelfde soort tent was die bij de Arena stond, was de voorstelling die we te zien kregen maar een slap aftreksel van hoe het ooit was.

Duivelachtige wezens en heksen

In de voorstellingen van vroeger speelde er op een natuurlijke wijze een rode draad door alle acts heen. De circusartiesten vertelden een verhaal door middel van beweging, spel, kleur, vorm, licht, muziek, acrobatiek en uitingen van levenskunst. Blijkbaar volstaat dat concept in deze tijden van commercie niet meer en vond de organisatie het nodig om van de voorstelling een Disneysprookje te maken. Compleet met de goeien en de slechteriken. Na vijf minuten dacht ik al: “O jee, heb ik zoveel geld betaald om naar een luguber sprookje te gaan zitten kijken? Compleet met duivelachtige wezens en boze heksen…”

Vreemde sfeer en energie

Tja, het geld was al uitgegeven en de komende twee uur moest ik hier toch zitten, dus dan kon ik er maar beter vanmasker profiteren. Ik besloot om door het verhaaltje heen te kijken en te genieten van de kunsten. Dat viel nog niet mee, want Disney kwam steeds weer prominent om de hoek kijken. De prinses werd ontvoerd door het Kwaad en dit gegeven werd ondersteund door middel van keiharde rockmuziek. “Jammer dat de muziek zo zacht staat,” zei mijn man schertsend in de pauze. Zeker, de acts waren wel kunstig, daarover waren we het eens. Maar de hele sfeer en energie eromheen stond mij helemaal niet aan.

Beertje Paddington saai?

Het valt mij op dat ik steeds vaker deze vreemde en nare energie tegenkom in films, series en voorstellingen. Denk ik met mijn kinderen naar een onschuldige film over Beertje Paddington te gaan, komen we daar ook al terecht in een vertelling met duistere, gemene figuren, en veel geweld en kabaal. Weinig tot niets bleef er over van het oorspronkelijke lieve Paddingtonverhaal. Een vriendin reageerde: “Het publiek vraagt erom. Kinderen willen tegenwoordig steeds meer actie en geweld, anders vinden ze het saai.” Mmm. Mijn kinderen zijn dan een uitzondering, want zij vinden het juist al snel te eng.

Kleuters in de bombioscoop

We denken te weinig na over waar we onze kinderen aan blootstellen. Toen mijn twee jongste kinderen negen en elf jaar oud waren, vonden ze Paddington en zijn avonturen, die ze in een eerdere versie van de film zagen, vooral heel erg grappig. Maar er zaten toen ook ouders in de bioscoop met kinderen van een jaar of vier, vijf. Voor kleuterhersentjes was de film duidelijk minder geschikt, de meeste van deze jonge kinderen vonden het allemaal erg eng. En zo worden kinderhoofdjes al jong volgestouwd met van alles waar ze nog helemaal niet aan toe zijn, en gaan ze logischerwijs vragen om meer.

Wazig zien als bescherming tegen geweld

Dit is wat ik zie gebeuren. We worden steeds meer overspoeld met beelden van geweld, de strijd tussen goed en kwaad, liefdeloze seks. Welke invloed hebben al die beelden eigenlijk op ons zicht? Ik heb wel eens horen zeggen dat het feit dat we wazig gaan zien, een teken is dat de ziel zich terugtrekt uit onze ogen, onze zintuigen. Ik kan me goed voorstellen dat het zo werkt. De ziel probeert ons te beschermen tegen de narigheid, en een manier om dat te bereiken is door het beeld te vertroebelen. De natuur doet altijd dat waarvan zij vindt dat het de beste manier is om onze gezondheid te bewaken.

Prachtige eenvoudige act

Gelukkig kregen we bij het Cirque du Soleil één act voorgeschoteld, waaraan onze ogen zich wel zonder angst konden eenvoudovergeven. Er lag een berg licht gebogen takken in de piste, sommige wel drie meter in lengte. Een dame begon deze takken een voor een op elkaar te stapelen, de breedte in, en liet het geheel balanceren. Uiteindelijk vormden de takken samen de nerven van een denkbeeldig reuzenblad. Het was een rustige act, zonder muziek, je hoorde alleen de adem van de vrouw. Ze was in opperste concentratie en het publiek deed in gedachten met haar mee. Toen het bouwwerk af was, tikte de dame tegen een van de takken en trad het domino-effect in werking: het hele reuzenblad stortte als een kaartenhuis in elkaar. Prachtig in zijn eenvoud, deze act!

Tegengif tegen geweld

circustentOp weg naar huis zei mijn zoon dat hij het Kerstcircus leuker vond. Ik was het helemaal met hem eens. Wel voelde ik een zekere heimwee naar de vroegere shows van het Cirque de Soleil, waarvan ik zo vaak genoten had. Thuisgekomen las ik op internet dat het Cirque in 1984 is opgericht door twee Canadese straatartiesten. Een van de shows, ‘Saltimbanco’ uit 1992, beschreef het Cirque de Soleil zelf als: “een feest, een viering van het leven.” Volgens de ontwerpers van de show is Saltimbanco ontwikkeld “als tegengif tegen het geweld en de wanhoop die de 20e eeuw kenmerken. Saltimbanco is doordrenkt van opgewektheid en geluk.”

Van Alegria mogen je ogen genieten

Jammer dat geweld en angst inmiddels in de voorstellingen naar binnen zijn gesijpeld. Als tegengif zet ik hieronder een filmpje van ‘Alegria’, de show uit 1994 waarmee het Cirque du Soleil zijn tienjarig bestaan vierde. Zo herinner ik het me. Een prachtige show waarvan je ogen volop mogen genieten en waarbij wazig zien niet nodig is.

Heb jij wel eens het idee dat je wazig ziet omdat je ogen je willen beschermen tegen bepaalde indrukken? Ik waardeer het zeer als je hieronder een reactie wilt achterlaten.

Hoe krijgen jouw ogen die niet meer zien zoals vroeger weer hun eigen zicht terug?

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden



Over de schrijver
Karin heeft zich gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en innerlijke heling. Zij gebruikt de ogen als spiegel en ingang op het pad van innerlijke heling, daarvan ga je direct beter zien, zonder brillen, lenzen of laseren. Ze heeft zelf 30 jaar een bril gedragen. Door hem af te gaan doen kwam zij op het VolZicht pad en heeft ze geleerd, ervaren en doorgegeven wat ogen nodig hebben om moeiteloos te leren zien. Sinds 2010 heeft zij meer dan 3000 mensen geholpen naar gezonde ogen en beter zicht zonder bril of lenzen. Laat je op deze website inspireren wat jouw ogen nodig hebben om gezond te worden en goed te gaan zien en laat je verrassen door jouw eigen helingsproces.
Anita
Door

Anita

op 03 May 2016

Je kunt niet eeuwig in vakantiestand staan dus terug naar de werkelijk oe je zicht weer vertroebelen? Je kunt dus eigenlijk nooit zonder.

Karin
Door

Karin

op 03 May 2016

Beste Anita, Het gaat erom dat je vanuit deze vakantie stand actief kan zijn. Actieve ontspanning.

Anita
Door

Anita

op 22 Apr 2016

Dit weten is interessant. Maar hoe los je het op wanneer je iets met je meedraagt?

Karin
Door

Karin

op 22 Apr 2016

Beste Anita, Goede vraag. In mijn boek, Moeiteloos kijken zonder bril of lenzen, lees je tal van opties om dit weer op te lossen. https://volzicht.nl/moeiteloos-kijken-zonder-bril/

Katja Lobensteijn
Door

Katja Lobensteijn

op 13 Apr 2016

Beste Karin, Ik vind dit een heel interessante zienswijze en ik heb er een bericht van gemaakt op mijn FB pagina met verwijzing naar het originele artikel. https://www.facebook.com/klobensteijn

Karin
Door

Karin

op 13 Apr 2016

Beste Katja, Ik heb je stukje gelezen, leuk dat je er een bericht van hebt gemaakt en naar mijn artikel hebt verwezen. Dank je wel.

Frank
Door

Frank

op 13 Apr 2016

Geweld en schrik gaan hand in hand. Ik ontdekte in mijn flat dat je "op scherp" komt (dus het tegenovergestelde van wazig zien door geweld), toen ik net iets te ver over mijn balkon hing. Ik kon de steentjes in de stoeptegels tellen!

Ellis
Door

Ellis

op 13 Apr 2016

Ik vind het wel een eye-opener om op deze manier tegen wazig kijken aan te kijken. Ik denk dat hier heel veel waarheid in schuilt. Nu nog bedenken hoe we hier het best op kunnen reageren. Onze ogen sluiten voor al het geweld in de wereld is ook geen optie... Dank voor deze aanzet, ik ga hier verder over nadenken!

Edith
Door

Edith

op 12 Apr 2016

Karin ik herken dit. Bij stress, drukte en angst kan ik wazig gaan zien.

Laura
Door

Laura

op 12 Apr 2016

Hi! Ik ben vanaf mn achtste jaar bijziend en het klinkt mij aannemelijk in de ogen dat ik op deze wijze mijn hoog gevoeligheid beter kon handlen! De boze wereld buiten me houden! Tijd om n keer n middag cursus bij je te doen!!

Josefien
Door

Josefien

op 12 Apr 2016

Goh Karin, zo had ik het nog nooit 'bekeken', dat je ogen wazig gaan zien, letterlijk omdat ze al het geweld in films, series e.d. niet willen zien! In mijn geval is dat zeker ook zo, vaak zit ik erbij als er een film op t.v. is, maar heb ik 'voor de zekerheid' ook een boek bij me liggen, mocht het er weer eens te gewelddadig aan toe gaan. Ik kan dat gewoon niet meer verdragen! De rest van ons gezin vind me, nou ja, gewoon een beetje een aanstelster. Het is toch niet echt? Nou, maar voor je onderbewuste wel. Voortaan ga ik gewoon aan de eettafel zitten met mijn boek! Goed voor mij, goed voor mijn ogen. Dank voor al je interessante artikelen, Karin. Ik smul ervan.

Anja Wind
Door

Anja Wind

op 12 Apr 2016

Niet alleen jouw kinderen vormen een uitzondering... De mijne ook alle vier in de leeftijd inmiddels van 20 tot 35 houden niet van en vragen niet om geweld en actie en dat is altijd zo geweest, drie van de vier kijken niet eens tv en doen ook geen gewelddadige spelletjes op de computer of ipad, wij zijn muzikanten, gevoelig en zachtmoedig en passen daardoor inderdaad niet in deze maatschappij. Gelukkig kennen we veel medemensen die hetzelfde voelen/denken

Alexandra
Door

Alexandra

op 12 Apr 2016

Jeetje! eindelijk de reden herkend voor mijn wazig zien. Het is inderdaad begonnen met geweld, ik was drie. Ondanks alle helingsprocessen die ik heb doorlopen kon ik de basisoorzaak voor 't wazig zien nog niet vinden. Nu kan ik verder met dit deel van mijn proces. Dank je wel Karin, voor 't delen :)

Marcel Stortelder
Door

Marcel Stortelder

op 12 Apr 2016

Als kind van elf jaar werd de prestatie druk om o.a. veel te lezen mij te veel,om aandacht van mijn moeder te krijgen ging ik mijn ogen forceren. Dit om een bril te krijgen,van uit de veronderstelling ,als ik een bril moest hebben moest mijn moeder wel aandacht aan mij geven.

Alice Rietema
Door

Alice Rietema

op 12 Apr 2016

Beste Karin, Allereerst bedankt voor je geweldige inzet. Je leert ons veel. We zijn het helemaal met je eens dat de filmwereld en de hele media vergeven is en steeds meer wordt met negativiteit. Zo jammer en slecht voor de [kinder]zielen. Vroeger genoten we met de kinderen van de serie 'kleine huis op de prairie " Op het moment wordt die weer uitgezonden op SBS 6 om een uur of twee. En daarna soms Dr Quinn, ook fijn en leerzaam. De tijd is raar want welk kind kan dan kijken ? Maar goed er zijn DVD recorders.... Misschien heb je wat aan deze tip. Vriendelijke groeten Alice Rietema.

Karin
Door

Karin

op 12 Apr 2016

Van kleine huis op de prairie heb ik met mijn kinderen ook genoten, als dvd's. En Monarch of the Glen, ook een aanrader.

joke oosterbeek
Door

joke oosterbeek

op 12 Apr 2016

Oh wat herken ik jouw conclusie over wazig zien. En voelt dat klopt wat je zegt, ik kon er geen vinger opleggen. Weet dat het moet zijn dat ik iets niet wil zien, dat de ziel bescherming biedt geeft mij rust. Ik hoef niet te vechten, enkel te herinneren. Ik wil geen bril voor dagelijks gebruik, maar zo af en toe zet ik een goedkoop leesbrilletje op om mijn ogen rust te geven. En besef dat ik niet mijn kop in het zand kan steken maar wel eigen regie heb over hoe ik naar situaties kijk en beleef en dit eventueel bijsturen... Dank je wel, ik wens je een fijne dag.

ron
Door

ron

op 12 Apr 2016

als ik kwaad ben zie ik slechter

Marianne Brok
Door

Marianne Brok

op 12 Apr 2016

Helemaal mee eens! Saltim Banco en Allegria waren (voor mij en mijn kinderen) bijna 'spirituele' ervaringen destijds... Ik kon tranen in mijn ogen hebben van ont-roering bij het zien en horen van al dat moois... Enkele jaren na elkaar gingen we als gezin dan ook steeds vol verwachting erheen totdat het gevoel over de inhoud van het spektakel veranderde... Géén jubelende gevoelens meer toen. En wanneer ik je beschrijving over de inhoud van het "verhaal" wat vertoond werd lees denk ik inderdaad: bescherm je ogen, bescherm jezelf! Al jaren kijk ik heel bewust niet meer naar films en programma's die mijn ogen, oren en dus mijzelf geen goed doen. Ik denk dat het onze eigen verantwoordelijk voor ons leven is om heel bewust te 'kiezen' wat we onze ogen laten ervaren, want alles wat onze ogen zien en onze oren horen wordt onmiddellijk teruggekoppeld naar onze mind en geeft van daaruit reacties in ons lichaam. Zo zeker ook op de werking van onze ogen!

Elke Wong Lun Hing
Door

Elke Wong Lun Hing

op 12 Apr 2016

Herkenbaar Karin! Een aantal jaren geleden ging ik op vakantie naar Schiermonnikoog. Droeg toen nog bril en gebruikte contactlenzen, maar eenmaal aangekomen bleek dat ik die was vergeten. Met alle mooie natuurlijke vergezichten zag ik na 3 weken heel goed, ook ver weg. Bij thuiskomst stuitten wij op een groepje junks dat voor de deur van ons appartementengebouw bivakkeerde om hun "spul" te gebruiken. Van de ene op de andere dag was mijn heldere zicht weer verdwenen en had ik weer bril of lenzen nodig om op afstand te kunnen zien!

Karin
Door

Karin

op 12 Apr 2016

Jeetje, wat een duidelijk voorbeeld geef je hier aan.

Reactie plaatsen