Zien we elkaar nog wel?

Ik zit in de trein. Tegenover me zit een meisje van een jaar of drie, tussen haar moeder en oma in. Ze leunt wat tegen mama aan en wiebelt met haar benen. Oma en moeder hebben geen enkel contact met haar, want ze gaan geheel op in hun smartphone. Het kind is er wel, maar ze zien haar niet. Een fenomeen dat je veel tegenkomt in de trein. Zien we elkaar eigenlijk nog wel?

Hij is zo handig!

smartphonenietgoedvoordeogenJarenlang heb ik het gedaan met een klein, inklapbaar, roze mobieltje. Want als je een eigen bedrijf hebt, is het wel handig om mobiel bereikbaar te zijn. Zeker als mensen oponthoud hebben of de weg kwijt zijn naar een workshop toe. Iedereen was al lang over op de smartphone en velen keken me verbaasd aan als ik zei dat ik zo’n ding niet had. Want hij was zo handig! Dat kon ik wel geloven, maar ondertussen zag ik iedereen om me heen gebiologeerd naar de schermpjes staan staren.

Ik ben helemaal uit beeld

Ik kan duidelijk de verslavende en vervreemdende werking van de smartphone zien. Zo zit ik bijvoorbeeld in een gesprek met iemand die zich iets bedenkt en zegt: “Ik zoek het even op.” Mobiel wordt erbij gepakt, aan het gesprek komt abrupt een einde en ik ben helemaal uit beeld. Driftig wordt gescrold om iets op te zoeken waarom ik helemaal niet heb gevraagd. Ik ben het derde wiel aan de wagen geworden en heb het verloren van een beeldscherm.

Toch overstag

scrollendIk wilde er dus niet aan, vond mezelf al genoeg verslaafd aan mijn laptop. Want ik begrijp heel goed de aantrekkingskracht. Maar een half jaar geleden ben ik overstag gegaan en heb een smartphone gekocht. Het leek me toch wel makkelijk, bijvoorbeeld om foto’s te maken van mooie dingen die ik zag, en die dan meteen op Facebook te plaatsen, samen met de vraag wie er nog meer iets moois heeft gezien die dag. Geen snoertje en omwegen nodig, zoals met een camera. Heel handig.

Voor ik het wist zat ik mee te mobielen

Waar ik bang voor was, gebeurde. Ik voelde de aantrekkingskracht van het apparaat en voor ik het wist zat ik in de trein mee te mobielen met al mijn medereizigers. Typend op dat kleine scherm en scrollend naar mails en informatie. Ik merkte al snel hoe ik door de smartphone opgeslurpt kon worden. Een keer zat ik namelijk zo ‘in’ de telefoon, dat ik mijn overstap miste. Ik had pas door dat we stil stonden en ik eruit moest, toen de deuren vergrendeld zaten en het dus niet meer kon. Gevolg: een half uur te laat op een bijeenkomst waar ik naartoe ging.

Ik zie wazig en een beetje dubbel

zienweelkaarnogwelIk schrijf deze blog in de trein, met pen op papier. Ben net overgestapt en moest tien minuten wachten op mijn volgende trein. Daar sta je dan, op het koude station te staan. Voor ik het wist ging mijn hand naar mijn jaszak en was ik aan het kijken naar weet ik wat allemaal op het scherm. Na vijf minuten keek ik op, in de verte. Ik zag wazig en een beetje dubbel. Snel stopte ik mijn smartphone weer weg en liet mijn oog over een mooi lijnenspel gaan, dat van het dak van het station. Hmmm, dat kon ik wel even op de foto zetten. Ik maakte een paar foto’s en wijselijk stopte ik het apparaat daarna, op de vliegtuigstand, in mijn jaszak.

“Mijn ogen branden zo.”

Ik merk dat de smartphone nog meer spanning geeft in mijn ogen dan de laptop of het computerscherm. Mijn oudste dochter kwam gisteravond melden dat haar ogen zo brandden. “Ga dan ook van je telefoon af!” zei ik tegen haar. De verslavende werking is er duidelijk, maar het ding is ook niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Sinds mijn dochter twaalf is heeft ze er een en ik merk dat ik er als ouder nog weinig invloed en zicht op heb. Wat betreft mijn andere twee kinderen is het duidelijker: om vijf uur mogen ze een half uur op de tablet of computer. Soms loopt dat wel wat uit, maar voor en na die afgesproken tijd is er geen sprake van het turen naar beeldschermen.

IMG_1586Mijn jongste dochter kan dan ook niet wachten tot ze twaalf is. Ze is de enige in de klas die nog geen mobiel heeft en ik voel me een strenge moeder, maar houd toch stand. Ik heb nog een half jaar te gaan. Dan ben ik ook haar kwijt aan de smartphonewereld.

1493 WhatApps

Veel contacten van mijn oudste lopen via de smartphone. Ik hoorde eens het verhaal van een jongen die zijn mobiel een weekje kwijt was. Toen hij hem weer vond, stonden er 1493 WhatsApps op hem te wachten om gelezen te worden. Vroeger zat ik na school rustig nog een uur te bellen met vriendinnen die ik net de hele dag had gezien. In plaats daarvan ‘whatsappt’ mijn dochter met haar vriendinnen. Dat is handig, want dit doet ze vooral op haar kamer en ik heb dan geen telefonerend kind in de woonkamer. Al dat geklets kan best storend zijn.

Zien we elkaar nog wel?

brandendeogendoordewhatsappHij is dus zeker handig, de smartphone, maar zeer verslavend en niet zo prettig voor je ogen. Ik kan er toch wel verdrietig van worden als ik zie hoe mensen helemaal in hun telefoon opgaan en elkaar niet meer zien. Zoals in de trein de oma en moeder hun (klein)dochter niet zagen. Zien we elkaar eigenlijk nog wel echt? Hoe ga jij met je smartphone om? Ik vind het leuk als je hieronder een reactie achterlaat.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Over de schrijver
Karin heeft zich gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en innerlijke heling. Zij gebruikt de ogen als spiegel en ingang op het pad van innerlijke heling, daarvan ga je direct beter zien, zonder brillen, lenzen of laseren. Ze heeft zelf 30 jaar een bril gedragen. Door hem af te gaan doen kwam zij op het VolZicht pad en heeft ze geleerd, ervaren en doorgegeven wat ogen nodig hebben om moeiteloos te leren zien. Sinds 2010 heeft zij meer dan 3000 mensen geholpen naar gezonde ogen en beter zicht zonder bril of lenzen. Laat je op deze website inspireren wat jouw ogen nodig hebben om gezond te worden en goed te gaan zien en laat je verrassen door jouw eigen helingsproces.
Marga van Klinken
Door

Marga van Klinken

op 02 Dec 2015

Herkenbaar Karin. Ik las vanmorgen een mooi interview bestaande uit twee delen van de Soefi leider Zia Inayat Khan, hij zegt hier iets over.http://www.bewustzijnonline.nl/www.bewustzijnonline.nl/Interviews.html Zie het interview SPRAAK IS KLINKENDE ADEM (maa roko d eitnere interviews zijn d emoeite waard!). In het interview met hem zittende ook 'taaie" stukjes maar ook heel mooie. Over internet in je hart.... liefs Marga

Ria Tessers
Door

Ria Tessers

op 02 Dec 2015

Ik ben mij er steeds meer van bewust wat een smartphone met je doet. Laatst zij ik tegen mijn partner wat deden we nu hiervoor toen dit niet bestond. Erg ik schrok van mijzelf. Ik wil ontslaven van dat ding. Het is niet goed. Iedereen zit met zijn hoofd in dat ding. Zelfs als ik langs de werklui fiets en zij hebben pauze allemaal met dat ding. Zij zien zelfs de mooie dames niet meer voor bij komen. Vroeger floten ze naar je. Op mijn werk In de pauze allemaal met dat ding. En ga zo maar door. Ik hoop dat mensen dit allemaal Door krijgen. Het is handig maar niet verstandig.

Stefan
Door

Stefan

op 01 Dec 2015

Ik heb geen smartfone, en die zal er ook nooit komen. Meest iriterend vind ik nog kinderen, die append rondrijden op de fiets..zonder handen ook. Laatste gewoon hard op mn claxon gedrukt, toen ik naast appende fietser reed, om zon jongen proberen wakker te maken, maar hij hoorde het niet eens. Heb het gevoel dat we in een paar jaar in digtale samenleving gezogen worden. Meeste mensen zien het niet eens, omdat ze zo opgaan in hun digitale wereld. Ik snap niet zo goed, want zelf word ik na uur achter pc ziek, door de straling..en moet ik paar uur naar buiten om te ontstralen., maar anderen schijnen zich er prima mee te voelen. heb het gevoel dat er nog wel mensen moeten zijn die gewoon nog met beiden benen op de aarde blijven staan.

Nicky
Door

Nicky

op 01 Dec 2015

Karin, zou je deze blog in kunnen sturen naar de gratis krant "Metro"? Ik heb er al vaak over gedacht zoiets te doen, maar zo goed als jij kan ik het niet verwoorden... Hoop van harte het daar een keer geplaatst te zien!

Karin
Door

Karin

op 07 Dec 2015

Hij is ingestuurd: http://www.metronieuws.nl/node/857164 Ben benieuwd of ze hem gaan plaatsen.

Karin
Door

Karin

op 01 Dec 2015

Hoi Nicky, Goed idee, ga ik doen!

Annelies
Door

Annelies

op 01 Dec 2015

https://scontent-ams2-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfa1/v/t1.0-9/11887948_880888065340766_6097353335888172363_n.jpg?oh=9a79c7a9dec52ff9c35597664020c459&oe=56DDDE70 Ik hoop dat deze link naar een mooi plaatje op FB werkt: "we are prisoners of our phone, that's why it is called cellphone."

Karin
Door

Karin

op 01 Dec 2015

Hoi Annelies, Dat is een mooie!

Marcel Stortelder
Door

Marcel Stortelder

op 01 Dec 2015

Een smarthphone heb ik niet. Mijn ontspanning vind ik als ik 40 kilometer fiets in de natuur. Ook als ik zelfgemaakte liedjes zing.Marcel Stortelder

Stefan
Door

Stefan

op 01 Dec 2015

Grappig. Ik doe precies hetzelfde.. Buiten zijn, fietsen, zingen.. haal al mn voldoening uit aarsse dingen en snap die digitale revolutie niet.

Nellie de Moor
Door

Nellie de Moor

op 01 Dec 2015

Hi Karin Ik heb geen smartphone en blijk best zonder te kunnen. Maar ik moet vaak wachten tot iemand anders zijn smartphone heeft gecheckt. Met vriendelijke groet, nellie

Lisette
Door

Lisette

op 01 Dec 2015

Ik gebruik de smartphone de laatste tijd veel voor whatsapp. Maar niet echt op een bepaalde tijd, gewoon als ik daar zin in heb. Momenteel bezig te orienteren voor een nieuwe maar twijfel wel of ik het moet doen want ook ik ben idd bang voor de verslavende werking en dat wil ik niet.

Sylvia Schneider
Door

Sylvia Schneider

op 01 Dec 2015

Heel herkenbaar verhaal. Ik heb een smartphone sinds eind oktober. Een zoon van 15 die een hele wereld beleefd via zijn telefoon. Ook ik sta vaak in contact met hem via appen. Daarnaast heb ik een ipad. Bij beiden is de verleiding eeg groot om er wat mee te doen. Toch merk ik dat je heel bewust keuzes moet maken welke rol ze spelen in je leven. Maar als je niet oppast gaat dat sluipenderweg verkeerd. Mijn leven speelt zich het meeste af in de echte wereld. Maar in oktober heb ik een weekend mee mogen maken met allemaal jongelui. In een watsapp groep en met ze optrekken. Hun leven speelt zich simultaan af in de echte en digitale wereld. En is dus ook belangrijk voor hun. Een onderdeel van wat ze zijn. Een bijzondere ervaring voor mij. Ik voel met beter in de echte wereld en inderdaad het is beter voor je ogen.

Reactie plaatsen