Maak nieuwe verbindingen in de hersenen zodat je goed gaat zien
31 oktober 2016 
in Bewegen

Maak nieuwe verbindingen in de hersenen zodat je goed gaat zien

Onze ogen hebben stimulans nodig om goed te zien. Als deze stimulans ontbreekt, gaat het zicht achteruit. Op het moment dat we worden geboren is de wereld nog een wazige soep. Een baby kan alles op 30 cm afstand goed zien, precies daar waar de borst van de moeder zit, meer is ook niet nodig. Alles eromheen is een soepje. De hersenen zelf zijn ook een soepje: bepaalde verbindingen tussen neuronen “staan aan”, maar de meeste verbindingen moeten zich nog ontwikkelen. De ogen en het zicht groeien daarin mee. Gaandeweg wordt de wazige soep van de omgeving steeds helderder en gaat een baby, dankzij stimuli van velerlei aard, steeds meer ontdekken. Zo gaat dat het hele leven door, totdat we ouder worden en de stimulans afneemt. Langzaam worden verbindingen afgebroken en vermindert ons zicht, en veranderen ook onze hersenen weer in een soepje. Tenminste, zo kan het zijn als je geen maatregelen treft.


Door te bewegen de hersenen ontwikkelen

Want hoe minder we bewegen, hoe minder prikkels de ogen en de hersenen ontvangen. Ik weet nog goed hoe mijn dochter, toen ze nog een baby was, vol verwondering de beweging van haar handjes volgde en ze daarna in haar mond stopte om te proeven. En floeps, opeens ontdekte ze haar voetjes en deed ze haar teentjes in haar mond. Zo heerlijk lenig was ze ook nog op die leeftijd. Langzamerhand werd haar wereld steeds groter. Doordat ze zich steeds vrijer kon bewegen gingen haar hersenen zich verder ontwikkelen, werden er nieuwe verbindingen aangelegd. Beweging is daarvoor echt nodig! Als we ouder worden geldt dat nog steeds, maar door ons zittende leven bewegen we nog maar weinig. Opgebouwde verbindingen kunnen op deze manier verdwijnen, waarmee ons zicht achteruitgaat. Het is goed hierbij te beseffen dat het dragen van een bril de ogen vastzet, de beweging uit de ogen haalt.

IJs verkopenVerbindingen maken door te spelen op het strand VolZicht

Jaren terug, toen ik nog jong en avontuurlijk was, heb ik een zomer lang ijs verkocht in Zuid-Frankrijk op het strand. De man voor wie ik werkte had een echtpaar in dienst dat zijn café runde. Het echtpaar had een kind, een jongen van twee jaar oud. Het waren trieste mensen, ze straalden armoede uit en volgens mijn baas woonden ze met hun kind in de auto. Het jongetje lag voornamelijk in de kinderwagen en kreeg nauwelijks aandacht. Hij lag er een beetje slapjes en doods bij. Als wij, de ijsverkopers, hem aandacht gaven, zag je hem opfleuren.

Het jongetje in de kinderwagen

Toen we het jongetje een keer meenamen naar het strand stond de verwondering te lezen op zijn gezicht; dit had hij duidelijk nog nooit gezien. En dat terwijl het café vlakbij het strand lag. Zijn ouders hadden hem nog nooit meegenomen om hem het zand en de zee te laten ontdekken. Ze lieten hem maar liggen in zijn kinderwagen, de hele dag door. Ook in hun eigen mimiek en houding zat een soort bewegingsarmoede, de vader en moeder waren duidelijk niet in staat om het goede voorbeeld wat betreft beweging aan hun zoontje door te geven. Ik heb maar een paar dagen op die plek gewerkt. De kwaliteit van de koelboxen was zo slecht, dat ik vaak half gesmolten ijs verkocht. Ik vond snel een betere baas.

Hersenen moeten spelen

Buiten spelen goed voor de ogenHet trieste beeld van dit jongetje is me altijd bijgebleven. Het illustreert hoe belangrijk spelen is voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Hersenen ontwikkelen zich door te spelen. Ze diepen een thema uit, van alle kanten, totdat ze het kennen. De verbindingen zijn gemaakt en dan gaan de hersenen weer iets nieuws spelen. Nieuwe verbindingen maken. Of verbindingen herstellen. Nadat mijn zoon vorig jaar een ongeluk had gehad, ging hij op diverse manieren de gebeurtenissen naspelen. Met een ambulance van playmobil en een poppetje op de brancard bijvoorbeeld. Of door het ongeluk te tekenen, in vele varianten. Maar ook samen met zijn vriendje, die patiënt moest zijn en een verdoving kreeg voor de operatie.

Spelen is nodig om te overleven

Ruimte krijgen om te spelen is belangrijk voor de ontwikkeling van de hersenen en de ontwikkeling van de ogen. Tegenwoordig bestaat spelen vaak uit spelletjes doen op de computer. Ook mijn zoon is er gek op. Als ik er geen limiet aan stel, dan doet hij het liefst de hele dag niets anders dan dat. Eens in de zoveel tijd gaat hij logeren bij zijn tante, dan mag hij wel de hele dag computeren. Buiten spelen is enorm belangrijk. Buiten kun je écht spelen, ontdekken hoe alles in de natuur in zijn werk gaat. Maar ook spelenderwijs leren overleven als er gevaar dreigt. Verstoppertje, tikkertje, piraatje spelen; het zijn allemaal manieren om de hersenen te ontwikkelen en te voeden met informatie die, mocht het ooit echt nodig zijn, je helpen adequaat op gevaar te reageren.

Spelen is verdwenen uit ons leven

Gelukkig hebben de meeste kinderen vanuit zichzelf de behoefte om te bewegen en te spelen. Na een paar uur computeren bij zijn tante wil mijn zoon toch wel naar buiten om te voetballen. Maar hoe ouder we worden, hoe minder dit opgaat. Gaan we eenmaal studeren of werken, dan brengen we rustig de hele dag door achter de computer, we bewegen nog nauwelijks. Spelen is verdwenen uit ons leven. Komen we thuis, hangen we uitgeput op de bank en staren we opnieuw naar een scherm.

Slecht zicht door te weinig spelen

spelende kinderenAls de hersenen zich goed ontwikkelen, ontwikkelt het zicht mee. Er zijn verschillende studies te vinden die gaan over de relatie tussen te weinig buiten spelen en slechtziendheid bij kinderen. De Universiteit van Cambridge heeft in 2011 onderzoek gedaan onder honderden kinderen. Hieruit kwam naar voren dat veel buiten zijn de kans op slechtziendheid aanzienlijk verkleint. Kinderen die weinig buiten spelen blijken slechtere ogen te hebben dan leeftijdsgenootjes die dagelijks een tijd in de buitenlucht zijn. De kinderen die slechte ogen ontwikkelden, brachten gemiddeld 3,7 uur per week minder buiten door dan hun leeftijdsgenootjes met gezonde ogen. De slechtziendheid had niets te maken met andere activiteiten die de kinderen ondernamen, zoals veel lezen of computeren, maar was puur het gevolg van te weinig daglicht (J.C. Sherwin, 2011). Ook voor volwassenen is daglicht belangrijk. Minimaal twee uur hebben we ervan nodig per etmaal.

Speel je mee tijdens de workshop?

Ben jij ook te weinig in beweging? En besef je dat het achteruitgaan van je zicht daarmee te maken heeft? Zeg je nu “STOP” tegen het laten verworden van je zicht tot een soepje en wil je juist nieuwe verbindingen creëren?

Hoe krijgen jouw ogen die niet meer zien zoals vroeger weer hun eigen zicht terug?

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Over de schrijver
Karin heeft zich gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en innerlijke heling. Zij gebruikt de ogen als spiegel en ingang op het pad van innerlijke heling, daarvan ga je direct beter zien, zonder brillen, lenzen of laseren. Ze heeft zelf 30 jaar een bril gedragen. Door hem af te gaan doen kwam zij op het VolZicht pad en heeft ze geleerd, ervaren en doorgegeven wat ogen nodig hebben om moeiteloos te leren zien. Sinds 2010 heeft zij meer dan 3000 mensen geholpen naar gezonde ogen en beter zicht zonder bril of lenzen. Laat je op deze website inspireren wat jouw ogen nodig hebben om gezond te worden en goed te gaan zien en laat je verrassen door jouw eigen helingsproces.
Maria Mesman
Door

Maria Mesman

op 06 Jan 2017

Na een zwaar herseninfarct in 2013, kon ik niet meer zelfstandig naar buiten, omdat ik niet meer kan looen, waardoor ik mijn hobby tuinieren niet meer uit kon oefenen.Om toch met planten bezig te zijn , ben ik weer gaan aquarelleren, een hobby die ik 30 jaar voor mijn infarct ook al deed De beste resultaten heb ik nu als ik van levend voorwerp wer, zoals een bos bloemen of een kamerplant of tuinplantje Doordat ik heel intensief moet kijken heb ik de volgende ochtend vaak hoofdpijn. Hetzelfde geldt voor lezenDit alles in tegenstelling tot wat er in het artikel gesuggereerd wordt, of heb ik nu iets niet goed begrepen?

Karin
Door

Karin

op 06 Jan 2017

Intensief kijken, daar krijg je inderdaad hoofdpijn van. Het is belangrijk om je te ontspannen in het zien. Als je dat wilt leren, kan ik je aanraden om naar een workshop toe te komen: https://volzicht.nl/introductie-workshop/

bertien
Door

bertien

op 07 Nov 2016

Ik ben 51 en red mij nog steeds prima zonder bril alhoewel ik nu meestal wel moeite heb met de kleine lettertjes op verpakkingen. Ik probeer ze toch te lezen (oefening). Ik vraag mij af of je de ogen eigenlijk wel een plezier doet met een leesbril? Is het eigenlijk verstandig om de aankoop zo lang mogelijk uit te stellen? Ik lees je blog artikelen graag en neem de goede tips ter harte!

Karin
Door

Karin

op 07 Nov 2016

Beste Bertien, Dat is zeker verstandig om dit zo lang mogelijk uit te stellen. Daarnaast kun je ook leren hoe je wel weer de kleine lettertjes kunt gaan lezen. Bijvoorbeeld bij mijn workshop. Kan ik je van harte aanbevelen.

Vera Schiedon-de Vries
Door

Vera Schiedon-de Vries

op 01 Nov 2016

Jammer dat je geen workshop hebt in Amersfoort! Geldt het ook voor beginnende staar?

Eva
Door

Eva

op 01 Nov 2016

Beste Vera de informatie geldt ook zeker voor beginnende staar. Belangrijk om zo snel mogelijk aan de slag te gaan met de methode, om erger te voorkomen. Op dit moment geeft Karin alleen nog workshops in Amsterdam. Via de digitale cursus kun je ook in aanmerking komen met de methode: https://volzicht.nl/digitale-cursus-op-weg-naar-volzicht/ Hartelijke groet, Eva, medewerker VolZicht

Henk Valk
Door

Henk Valk

op 01 Nov 2016

hallo, Toen ik in jan. 2014 werkeloos werd, door verplaatsing van het werk naar china kwam ik thuis bijna niet meer achter mijn computer vandaan. Het staren ( lees doelloos ) naar het beeldscherm zoog alle energie weg uit mijn lijf. Na een half jaar "ontsnapte" ik aan mijn beeldscherm en begon weer te fotograferen, een hobby die ik daarvoor intensief beoefende. Door bewust met je ogen in de natuur te kijken ontdek je veel , erg veel. Ik speelde daarmee door eerst de grote omgeving te bekijken en fotograferen. De volgende stap is klein te kijken, ik bedoel op de grond, op je hurken.......wat zie je........een hele kleine paddestoel, eikels, denneappels, een lieveheersbeestje en deze te fotograferen met makro, .dit is voor mij spelen met mijn ogen, het geeft een enorme energie. Volgende stap was het oppakken van mijn hobby houtbewerking, bewust kijken naar de structuur, kleur en vorm van hout.......super ! Ook dit ervaar ik als een vorm van spelen met mijn ogen. Groeten Henk

Reactie plaatsen