De oogarts en de tandarts

12 mei 2014

Laatst had ik een gezin met twee jongetjes, van 2 en 4 jaar oud, voor privéles. De moeder had lichtelijk in paniek gebeld “Mijn zoon moet een bril”. Toen ze bij mij waren vertelde ze me dat bij hun zoontje +7 was gemeten en ook de kleine van 2 zou een bril nodig hebben van +4. “Als U ze geen bril geeft, dan krijgt u later spijt”, had de oogarts hen gezegd. “Dan kan uw zoon wel blind worden”.

Zo klein en dan al een bril!

De vader vond het zielig voor zijn zoons. Zo klein en dan al een bril. “Ze willen vooral geld verdienen", was zijn mening. De moeder ging het helemaal tegen haar gevoel in. Ze was wel met haar zoon voor een bril gaan kijken, maar vond het toch niet kloppen en is uiteindelijk de bril nooit op komen halen.

Hij ziet een piepklein spinnetje

Plus 7, dat is nogal wat. “Merk je dat je zoon niet goed ziet”, vroeg ik haar. Niet echt, vertelde ze, maar het viel haar wel op dat hij soms last heeft van zijn ogen. “Hij gaat dan wat knijpen”. Maar kleine beestjes, waar kinderen zo goed in zijn om op te sporen, daar had hij geen enkele moeite mee. Van dichtbij niet, maar ook ver weg niet. “Hij ziet een piepklein spinnetje van drie meter afstand”, vertelde zijn moeder. Bij de oogarts zelf vond hij het niet leuk, hij heeft de eerste keer hard moeten huilen en geeft al aan dat hij waarschijnlijk behoorlijk gespannen was tijdens de meting.

Boterolie en levertraan

Ik adviseerde ze onder andere om boterolie en levertraan van Green Pasture te geven aan de kinderen, het knijpen van de ogen geeft wel aan dat ze wat droog aanvoelen en ze extra vitamine A kunnen gebruiken. Daarnaast veel buiten spelen, wat hij al graag deed, zo min mogelijk televisie en ander beeldschermen kijken, voeltballen, dansen, geheugenspelletjes spelen, slapen in een goed verduisterde kamer, veel eieren eten en rauwe melk drinken.

Dreigingen van een oogarts

Zulke dreigingen van oogartsen hoor ik wel vaker terug. Een moeder was bij mij met haar dochter van acht jaar oud. Sinds zij vier jaar was, droeg zij een bril. “Want”, zei de oogarts haar “als ze die niet draagt, gaan haar ogen alleen maar verder achteruit”. Vier jaar later had het meisje inmiddels -4, een stuk sterkere glazen dan waar ze mee begon. Het omgekeerde was waar, de ogen van haar dochter waren alleen maar slechter geworden. Toch wel vreemd, vond ze, ging naspeuren op internet en kwam bij mij terecht. Haar dochtertje zat verlegen verscholen achter de bril, toen ze hem afzette, kwam er een prachtig mooi meisje tevoorschijn, met schitterende ogen. Van haar moeder hoorde ik later dat ze de bril nooit meer had opgezet.

Wil je verdoofd?

Na de les ging ik naar de tandarts. Een stuk van een vulling was afgebroken, die wilde ik wel weer heel, maar niet meer bij mijn oude tandarts. Nadat ik in het boek van Ramiel Nagel “Genees tandbederf” had gelezen hoe tandartsen gezond tandbot wegboren waardoor ze het gat alleen maar groter en de tand/kies alleen maar zwakker maken. Ik zocht en vond via internet een biologische tandarts. “Wil je verdoofd”, vroeg ze me. Ja, dat wilde ik wel, pijn bij mijn tanden vind ik echt zo naar. Ze vertelde me dat in haar verdoving een giftig stofje ontbrak dat 80% van de tandartsen wel gebruiken.

Het goede van twee werelden

Mijn kies werd niet met amalgaan (bevat 50% kwik) of compulsiet (bevat weekmakers die de hormoonhuishouding beïnvloeden) gevuld, maar met een mineraal dat de kies ook weer reminaliseert. Ze deed een toermalijn op mijn borst om met te beschermen toen ze een foto van mijn gebit maakte en tijdens het boren mocht ik twee stenen vasthouden. “We maken gebruik van het goede van twee werelden hier”, zei ze.

Een bril als hulpmiddel

Het vullen was niet fijn, maar ging veel sneller dan bij mijn oude tandarts, omdat ze niet bezig was al mijn tandbot weg te vrezen. Dat mijn kies weer heel is, voelt prettig aan. Ik moest er wel een lange fietstocht voor ondernemen, maar was blij dat ik naar haar toe was gegaan. Zou toch fijn zijn als het bij oogartsen ook zo kan gaan. Samen werken van de twee werelden. Dat de bril gezien wordt als een hulpmiddel en niet zo sterk hoeft te zijn als dat hij nu wordt aangemeten.

Mensen ondersteunen naar een zwakkere bril

Veel mensen zijn afhankelijk van een bril, zeker als ze al langere tijd een bril dragen. Waar misschien de bril ooit begon als een hulpmiddel, is er een totale afhankelijkheid ontstaan in de bril. Zelf droeg ik hem de hele dag door, pas als ik naar bed ging, zette ik hem weer af. Wat zou het toch mooi zijn als oogartsen en opticiens zouden helpen in het minder afhankelijk worden van de bril. Door mensen te ondersteunen naar een zwakkere bril en een mooie collectie brillen koordjes aan te bieden om de bril als een ketting om de nek op te kunnen hangen. Gelukkig kun je ook zelf aan de slag, zonder de ondersteuning van de oogarts of de opticien, klik hier voor meer informatie.

“It will make the angels wheep”

Het zou fijn zijn als oogartsen ouders helpen het zicht van hun kinderen te verbeteren, in plaats van ze de stuipen op het lijf te jagen met verzinsels dat hun kinderen wel eens blind kunnen worden als ze geen bril dragen. Nu krijgen kinderen vaak brillen voor geschreven met grote sterkte, terwijl de ogen en de hersenen nog volop in ontwikkeling zijn. “It will make the angels wheep”, zei dr. Bates als hij kinderen met een brilletje zag.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Wat is jouw ervaring met oogartsen, opticiens of tandartsen. Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie achterlaat.