Een dapper verhaal

16 maart 2015

Voordat ik mijn workshop Ogen en bekken ging geven had ik een afspraak met Marjan. Zij vroeg me om een privéconsult. Ze zat met veel twijfels en onzekerheden. Toen ik haar verhaal hoorde, kon ik alleen maar diepe bewondering en respect voelen voor haar moed. “Ik ben nu inmiddels een klein jaar heel intensief bezig met het ontspannen van mijn ogen. Met behulp van jouw methode. Het is een mooie en intense tocht maar ook pittig. Ik heb een behoorlijke oogafwijking, ruim -10. Doe alles zoveel mogelijk zonder bril en pas jouw adviezen toe. De ene dag gaat het beter dan de andere. Volhouden is mijn enige optie nu ik al zo ver in het hele proces gevorderd ben, maar het is ook een zware en soms eenzame tocht die ik ga,” schreef zij mij.

Heeft het wel zin wat ik doe?

Marjan vertelde me over een gesprek die ze met een opticien had gehad. Volgens hem accepteert zij haar wazige zicht, maar kan ze niets doen aan de oogbol die veel te lang is. Dat is een fysisch gegeven, daar kun je verder niets aan doen. Die opmerking maakte haar aan het twijfelen. “Is het dan alleen maar mijn wazige zicht accepteren. Heeft het wel zin wat ik doe”. Ik vroeg haar of ze zelf veranderingen merkte in haar zicht. Ondanks het ontbreken van het scherpe zicht waren er wel degelijk veranderingen. Ze merkte dat haar blikveld veel ruimer is, ze veel meer kleur en diepte ziet en het zonder bril vele malen rustiger voelt voor haar ogen.

Schaamte voorbij

“Daarnaast ben ik mijn schaamte voorbij”, vertelde ze me. “Ik vraag nu gewoon hulp aan mensen als ik iets niet kan zien. Vroeger zou ik dat niet gedurfd hebben. Ik raakte dan bijna in paniek bij het idee om toe te geven dat ik iets niet zag. Mensen hadden niet door hoe slecht mijn ogen waren, ook met bril op. Nu kan het me niet meer schelen en zeg ik het gewoon. Het maakt me niet meer uit en ik merk dat als mensen het weten, ze al vanzelf aangeven om me te helpen bij het zien. Ze vertellen me dan bijvoorbeeld als er een stoeprand aankomt”.

Ik voel diepe bewondering en nederigheid

Marjan twijfelt of ze het wel goed doet allemaal en ik vertel haar dat ik het enorm knap vind hoe ze bezig is. Het vraagt veel durf en moed om met haar ogen de bril af te zetten en de waas die er is te accepteren. Het raakt haar als ik haar dapper noem en het raakt mij ook. Ik voel diepe bewondering en een nederigheid naar deze vrouw die op haar manier zo knap bezig is. Ze is recent verhuisd naar een nieuwe stad. “Ik ben de stad gaan ontdekken zonder bril op de fiets. Het valt me op hoe anders ik zie en hoeveel meer ik geniet van wat ik zie. Ik kijk nu heel bewust naar de vormen van de gebouwen. Vroeger zou ik het niet gezien hebben. Ik geniet nu van het zien. De straatnaam bordjes kan ik niet lezen, thuis kijk ik dan op de kaart na waar ik allemaal ben geweest. Echt leuk om de stad zo te leren kennen”.

Palmeren heeft mij de verhuizing door geholpen

Een verhuizing is een vermoeiende en stressvolle gebeurtenis. Marjan vertelt dat ze verbaasd is dat ze zo gemakkelijk door de verhuizing is gegaan, gecombineerd ook met een nieuwe baan. “Dat komt echt door het palmeren, dat heeft mij de verhuizing door geholpen. Ik geef mij zelf iedere dag een aantal momenten de rust door mijn ogen met mijn handen af te sluiten. Ik merk het verschil met de vorige keer dat ik verhuisde. Ik was toen echt heel moe door de verhuizing. Nu valt me dat reuze mee, terwijl ik ook met een nieuwe baan ben begonnen.”. Samen zitten we op een terrasje en genieten van de zon. Marjan vertelt dat ze veel meer van de zon geniet nu ze met haar ogen bezig is.

Blij en opgelucht

Ik vraag Marjan later of ik haar verhaal mag delen. Zij schrijft “Ik vond het vrijdag ook een heel bijzondere dag. Ik voel me echt gesterkt in mijn ondernemingen, voel me blij en opgelucht en ook het idee weer meer zicht gekregen te hebben. Ik ben heel trots op wat ik doe, op hoe ik het volhoud en het in alles in mijn leven integreer. Ik vind het dan ook best stoer als dat met anderen gedeeld wordt.” Veel mensen zeggen vaak: het lijkt alsof ik meer zie/ ik heb het idee dat ik meer zie. Herkenbaar, dat zei ik zelf vroeger ook. Het lijkt wel alsof ik meer kleur zie. Ik zou Marjan en alle anderen willen meegeven: Het zijn jouw ogen die het zien, dus als je het idee hebt dat je meer zicht hebt gekregen, dan is dit ook zo. Geloof je eigen ogen!

Geen eenzaam, maar een gedeeld proces

Of je nu plus 3 of -10 hebt, iedereen ervaart zijn eigen struikelblokken en moeilijke momenten. Ieder volgt zijn eigen dappere pad. Wat zijn jouw onzekerheden in het zien zonder bril. Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie wilt plaatsen, zodat het geen eenzaam proces maar een gedeeld proces mag worden.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden