Hemels Kijken

Vanmorgen had ik er geen zin in. Gisteravond was ik laat naar bed gegaan, want ik was uit eten geweest met een vriendin. Dat was heel gezellig, maar ja, de wekker ging weer om 7 uur af. Mijn dochters staan zelfstandig op om naar school te gaan, maar zoonlief zit nog op de basisschool en die help ik ’s morgens een beetje vooruit. Totdat ook hij in september naar de middelbare gaat. Verder heb ik elke dag altijd een hoop te doen. Een eigen bedrijf voeren gaat niet vanzelf. Vandaag was ik nog moe toen ik mijn ogen opendeed en had er geen zin in. In het opstaan en de dag beginnen. Maar ik deed het toch maar.

Ik had er zo geen zin in vandaag

Vervolgens had ik een akkefietje met mijn man, die niet blij was met een opmerking die ik maakte. En ik snapte hem wel, maar vond zijn reactie niet leuk en voelde dat ik nog meer in mineur raakte. Poeh, poeh, ik had er zo geen zin in vandaag!

Tijdens het aankleden viel mijn oog op het boekje Hemels van Patrick McDonnell. Echt een prachtig kinderboekje over een kat en een hond. Het begint zo:

Ming zat onder zijn lievelingsboom en deed een dutje (zoals katten dat doen).

Terwijl hij sliep, kwam er een dikke mist aansluipen die alles omhulde.

Ming werd wakker.

Hij keek naar links en zag niets. Hij keek naar rechts en zag niets.

Ming wist niet waar hij was. “Is dit misschien … de hemel?” vroeg hij zich af. “Ja, dit moet de hemel zijn!” Vervolgens ging hij op onderzoek uit en ervoer hij de wereld opeens totaal anders. “Wow,” dacht Ming “Wat is het hier geweldig.”

Ik las het boekje en voelde me meteen weer even vrolijk. Het is ook zo’n lief boekje met zulke aandoenlijke tekeningen.

Mijn zoon had er ook geen zin in

Ik maakte mijn zoon wakker, ook hij had geen zin om op te staan. En toen hij eruit was, was er van alles mis. Hij kon zijn gymbroek niet vinden, er was volgens hem geen goed fruit om mee naar school te nemen, zijn kapsel lukte niet. Enzovoort enzovoort. Ik vergat het boekje weer en voelde mijn stemming dalen. Ik was blij toen mijn zoon naar school was, want door zijn gemopper was ik extra moe geworden.

Van een afstand kijken

Als ik vroeger in zo’n stemming was, zat ik er middenin en kon ik er helemaal door opgeslurpt worden. Gelukkig is dat tegenwoordig wel anders. Ik kan er nu een blik op werpen van een afstand. Ik zie wat er aan de hand is en weet ook dat het zo wel overgaat. Ik zie de stappen die ik kan zetten om weer uit het gevoel te komen. In dit geval was dat: een rondje gaan lopen. En dat deed ik dus.

Laatste stukje wildernis

Ik loop dan naar een klein minibosje bij mij achter. Een prachtig stukje wildernis middenin de stad, waar nauwelijks iemand komt. Uiteraard staat dit bosje op de nominatie voor nieuwbouw, want zo gaat dat in Nederland. Ieder stukje wildernis moet aangepakt worden en bebouwd. Afijn, ik voelde door die gedachte mijn stemming alweer dalen. Verdriet kwam naar boven. Over mijn bosje en allerlei andere dingen waar ik niet blij om was.

Weg uit de hemel

Ik trok mijn schoenen uit en ging op blote voeten mijn wandeling maken. Zolang dit stukje wildernis er nog is, profiteer ik er graag van. Ik merkte hoe ik aan het begin van de wandeling in mijn hoofd zat en hoe al die gedachten mij weghaalden uit de hemel. “In ons hoofd zitten” haalt ons weg uit het echte zien van de wereld om ons heen. Het vertroebelt ons zicht, maakt het wazig en tweedimensionaal. Het ergste van alles is dat we dat niet eens doorhebben. De hemel om ons heen is er heus nog wel, maar wij zijn ons er niet meer van bewust.

Hemels Kijken

Anders leren kijken haalt je uit je hoofd. Je gaat de wereld letterlijk anders zien: je ogen zijn de poorten waardoor al het moois om je heen naar binnen kan stromen. En daar word je hemels gelukkig van! Ik ga binnenkort weer beginnen met mijn jaarprogramma De ogen natuurlijk zelf genezen. Een jaar dat je werkelijk een diepe transformatie kan brengen, in je zicht, in je zelf. Vanaf nu is er de mogelijkheid om je in te schrijven voor de voorselectie. In een persoonlijk gesprek kun je aangeven wat je verwacht en kunnen wij kijken of jij matcht met onze opzet.

Het lijkt de hemel wel

Tijdens zijn wandeling in de mist hoorde Ming prachtige muziek. Het waren de vogeltjes die floten. Tijdens mijn wandeling dacht ik aan die zin in het boekje en hoorde toen ook opeens deze prachtige klanken. Ik zakte weg uit mijn hoofd en zag hoe mooi de zon scheen op de bomen, hoe de wiegende takken weerspiegelden in het water. Een koolmeesje wipte op en neer in boom. Ik voelde de warmte van de zon en de koude wind op mijn wangen.

“Wow”, dacht Ming. “Wat is het hier geweldig. Het lijkt de hemel wel”.

Hoe krijgen jouw ogen die niet meer zien zoals vroeger weer hun eigen zicht terug?

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden