Hoe lief ben jij voor je ogen?

10 december 2012

Hoe lief ben jij voor je ogen? Waardeer je wat je ziet, ook als is het niet scherp, of ben je boos, gefrustreerd dat je het niet ziet? Ik heb heel wat momenten gehad dat ik helemaal niet zo lief voor mijn ogen was. Boos en gefrustreerd was ik juist. Dat mijn ogen niet het heldere beeld lieten zien die ze de dag ervoor wel zagen, of een seconde daarvoor. Zag ik een moment helemaal helder, tot in de verste diepte, floeps was het weer weg. Aagh, wat kon ik dan boos zijn. Want ik wilde de hele tijd die helderheid.

Loslaten, loslaten, loslaten

Die momenten komen ook nog steeds voorbij, maar gelukkig veel minder. Op momenten dat ik minder goed zie kan ik me er makkelijker aan overgeven, wat meestal als gevolg heeft dat het beeld helder wordt. Iemand zei eens: “Zien is loslaten, loslaten, loslaten”. Loslaten, daar hadden we het afgelopen weekend nog over. Een vriendin had gedoe op haar werk en zat in haar hoofd maar te bedenken hoe ze dit ging aanpakken. “Laat hun zelf maar komen met wat ze precies willen en laat het los”, kreeg ze als advies. “Is dat niet het moeilijkste wat er is, loslaten”, reageerde weer iemand anders.

Het stukje controle zit in het scherpe zien

Als je die twee combineert, dat zien een continu proces van loslaten is en loslaten de moeilijkste les van het leven, dan is het ook niet zo gek dat het zien zonder bril niet altijd even makkelijk gaat. Er wordt dus van je gevraagd continu los te laten. Ik ervaar zelf dat het controlestukje van mij zit in het scherp willen zien. De momenten dat ik niet scherp zie, gebeuren vaak als ik het voor mijn gevoel heel hard nodig heb. Bijvoorbeeld als ik mijn kind bij een vriendje of vriendinnetje op ga halen en ik ken het adres niet. Dan juist kan ik de naambordjes niet goed zien en de nummers bij de huizen niet. Ik kan dan heel sterk ervaren dat ik geen controle over de situatie heb.

Het scherpe zien heeft de overhand

Mijn zicht voelt dan klein, ik voel mezelf benauwd, gestrest. Zodra ik dit besef en even goed in en uit adem, pffff, het hele stressgevoel kan loslaten, ontstaat er meteen meer ruimte in mijzelf, in mijn zicht. Wat er vaak gebeurt, is dat de ogen, maar voor een klein deel open zijn. We kijken met een tunnelvisie in plaats van met onze gehele blikveld. Het scherpe zien heeft in onze maatschappij de overhand. Alles is gericht op details zien, scherp zien. Een bril accentueert dat deel van het zien. Maar dat is maar 5% van wat onze oogzenuwen doen. En dat is oververtegenwoordigd. Ik ervaar zelf dat daar de controle zit. De controle geeft zich niet zo maar zo over. Want ook al heb je losgelaten, vaak neemt daarna de controle het weer over.

Boeiend proces

Goed gaan zien is dus een proces, niet altijd een makkelijk proces, maar voor mij was het al heel snel duidelijk dat er geen weg meer terug was. Want mijn bril deed me al snel pijn aan mijn ogen. Die wilde ik niet meer op. En als ik heel eerlijk ben, ook al heb ik heel wat momenten meegemaakt dat ik boos, gefrustreerd en niet lief voor mijn ogen was, het is wel een heel boeiend proces. Ik had er niets van willen missen.

Hoe kun je lief zijn voor je ogen

Want hoe ben je lief voor je ogen op het moment dat je niet goed ziet en je daar boos en gefrustreerd over voelt. Je kunt natuurlijk over dat gevoel heen stappen en bijvoorbeeld affirmeren: Ik voel me prettig en ontspannen in mijn ogen, ik zie alles helder en duidelijk. Het is wel goed om af en toe zo’n zinnetje voor jezelf te zeggen, maar weet wel dat dr. Bates zag dat ogen bijziend werden zodra die persoon ging liegen. Dus heel positief zijn terwijl je je alleen maar rot en naar voelt, is een vorm van liegen.

Doorbreek de situatie

Ik merk zelf dat het me juist goed doet om dan even helemaal toe te geven aan de gevoelens die er dan zijn. Op momenten dat ik me gestrest en geïrriteerd voel, omdat de kinderen niet naar me luisterden en het echt tijd was om te vertrekken naar school, heb ik nogal eens flink staan stampvoeten, springen en gillen “En nu ben ik het zat”. Het mooie van er op die manier even helemaal in het gevoel gaan zitten is dat het heel sterk de situatie doorbreekt. Want een gillende, springende en stampvoetende moeder ziet er natuurlijk heel grappig uit. Vaak stonden we daarna met zijn vieren te lachen en gingen we opgelucht naar school.

Ruimte geven aan je gevoel

Als ik het zo opschrijf besef ik me dat ik ruimte gaf aan mijn gevoel, waardoor er ruimte ontstond in mijn zicht. Ik kon die controle loslaten en daardoor de overige 95% van de oogzenuwen laten werken. Die geven je namelijk een ruim blikveld, halen je uit de controle, uit de tunnelvisie. Je kunt dus liefdevol zijn voor je ogen door goed naar ze te luisteren. Want als je niet goed ziet, dan is er iets dat je blikveld beperkt, waardoor je zicht zich vernauwt. Door serieus naar deze gevoelens te kijken, ze de ruimte geven en even helemaal te uiten zit je in het proces van goed zien en ben je liefdevol naar je ogen toe.

Het verzet mag er ook zijn

En ja, het lukt mij ook niet om altijd dit soort gevoelens de ruimte te geven, soms voel ik daar de ruimte niet voor en blijf ik in mijn controle en kokervisie van dat moment. En heb ik inmiddels ontdekt dat het ook goed is om mezelf daarin de ruimte te geven. Het hoeft niet altijd meteen opgelost te worden. Het kan ook zijn dat zo’n gevoel van stress, frustratie, verdriet, vermoeidheid er dan wel is, maar mijn verzet er tegen ook. Het verzet mag ook zijn ruimte krijgen.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Hoe lief ben jij voor je ogen? Ik zou het leuk vinden als je hieronder deelt hoe het proces van goed zien voor jou verloopt.