Kun jij je volledig overgeven aan jouw duisternis?

06 oktober 2015

Kun jij je volledig overgeven aan jouw duisternis? Dit is namelijk een belangrijke stap op weg naar heling van het zicht. Het waarnemen van de duisternis is de taak van de staafjes, specifieke lichtgevoelige cellen die op je netvlies liggen. Dankzij deze staafjes kun je in het donker zien. Helaas worden de staafjes in het dagelijks leven onvoldoende gebruikt, genegeerd zelfs. Om goed hun werk te doen, hebben deze cellen namelijk een flinke portie duisternis nodig. Die duisternis krijgt echter de kans niet er te zijn, doordat er altijd overal licht aan is. Ook zitten we continu achter verlichte beeldschermen, zoals de televisie of de computer, of zijn we bezig met onze smartphone. Maar zelfs als we denken dat we wel in de duisternis zitten, is dat vaak helemaal niet waar. Zo geven de cijfers op je digitale wekker in je ‘donkere’ slaapkamer bijvoorbeeld veel licht.

Duisternis: een negatieve bijsmaak

Duisternis roept negatieve associaties op. Denk bijvoorbeeld aan de uitdrukking: ‘duistere zaken die het daglicht niet kunnen verdragen’. We hebben angst voor de duisternis, omdat lugubere types zich in het donker kunnen verstoppen om ons onverwachts te grazen te nemen. En dan is er nog onze eigen duistere kant, het stuk van onze persoonlijkheid waar we niet zo trots op zijn, het deel dat we diep weggestopt hebben. Een negatieve duisternis, waar we niets mee te maken willen hebben.

Licht associëren we met het positieve. Het ‘licht in de duisternis brengen’. Mensen die zeggen dat ze het kwaad bestrijden, noemen zichzelf ‘lichtwerkers’. We hebben het over ‘kwalijke zaken aan het licht brengen’ en we zien het liefst dat ‘duistere energieën naar het licht worden getransformeerd’. We zijn ‘lichtwezens’ en daar hoort volgens ons geen duisternis bij. Vandaar dat er overal in het land straatlantaarns branden om ons, maar vooral in het licht te laten zijn en van die nare duisternis weg te houden.

Staafjes en kegeltjes

Bij al dit licht moeten de kegeltjes, een ander soort lichtgevoelige cellen op je netvlies, keihard werken. Veel te hard eigenlijk. De kegeltjes werken alleen in het licht. Omdat we zowel overdag als ’s avonds zoveel tijd onder kunstverlichting doorbrengen, worden de kegeltjes overgestimuleerd. Daarnaast hitst het dragen van een bril de kegeltjes ook nog eens op, want je gebruikt deze cellen namelijk heel intensief bij het scherp zien.

Als de bril af is, of het licht uit, wordt het zicht wazig. De kegeltjes staan even op non-actief en de staafjes moeten het nu overnemen. Maar omdat die niet voldoende flexibel en gezond meer zijn als gevolg van het gebrek aan duisternis, werken ze niet goed.

Niet gewend aan het donker

Als je zicht wazig wordt, kan er van alles gebeuren bij jou van binnen. Er kan protest of ergernis naar boven komen. Je vindt dat je teveel mist als je niet goed scherp ziet en doet toch weer je bril op, of je lenzen in. Je kunt je ergeren aan het wazige zicht en je er op allerlei manieren tegen verzetten. Je verliest het gevoel van controle dat het scherpe zicht je altijd bood.

Tijdens de workshops en cursussen die ik geef, doe ik zo min mogelijk lichten aan. Mijn bedoeling is om een klein beetje kostbare duisternis te creëren en zodoende de staafjes te stimuleren. Dit kan veel naar boven halen bij mensen. Van een deelnemer kreeg ik de volgende beschrijving: “Ik vond dat we in e

en te donkere ruimte zaten. Doordat ik de bril af had en het buiten ging regenen, werd het voor mijn gevoel nog donkerder. Ik werd er slaperig van en mijn aandacht dwaalde af. Ik heb toen mijn bril maar weer opgezet, dat maakte het meteen wat lichter. Ik wilde toch zo min mogelijk missen. De donkerte vond ik heel jammer.”

Bril activeert de kegeltjes

Ik begrijp wel wat er op zo’n moment aan de hand is. Er ontstaat een andere manier van zien als de kegeltjes niet meer overgestimuleerd worden. Het gevoel dat je van alles mist kan de kop opsteken. De cursist beschreef goed wat er gebeurt als de kegeltjes geactiveerd worden, bijvoorbeeld door het opzetten van de bril: alles om je heen wordt weer wat lichter. En andersom: de kegeltjes gaan protesteren als ze zo plotsklaps buiten beeld gezet worden. Verder ontstaat er direct ontspanning in de ogen door het afzetten van de bril, waardoor er een slaperig gevoel opkomt.

Hoe ervaar jij de duisternis?

We moeten onszelf weer aanleren om ons volledig over te geven aan de kracht van de staafjes, aan de duisternis. Dat betekent ook dat we de negatieve ideeën die er over de duisternis heersen, onder ogen zien. We zijn ons er niet eens van bewust dat we zo negatief over de duisternis denken. Hoe is het bijvoorbeeld voor jou als het echt pikkedonker is? Zelf sliep ik tijdens een vakantie een tijdje in een kamer waarin het met de rolluiken dicht zo donker was dat er geen streepje licht binnenkwam. Er kwamen vervelende gevoelens naar boven, alsof ik opgesloten zat in de duisternis en geen kant op kon. Terwijl het toch echt dezelfde kamer was als met licht aan. Stiekem deed ik een klein stukje het rolluik omhoog, zodat er toch nog een streepje licht naar binnen kwam. Ik vind het leuk als je hieronder een reactie achterlaat en vertelt hoe jij de duisternis ervaart.

Het belang van duisternis voor goed zien

Ik hoor van mensen die de duisternis erg onprettig vinden dat ze met het licht aan slapen, of met de gordijnen open. Veel mensen vinden het onaangenaam om ’s avonds alleen maar kaarsjes aan te hebben. In het donker of in de schemer missen ze hun scherpe zicht. Echter, op deze manier worden de duisternisgevoelige staafjes steeds minder vaak gebruikt. Hoe minder de staafjes de kans krijgen hun werk te doen, hoe meer ze hun flexibiliteit verliezen.

Om op ontspannen wijze weer goed te gaan zien, is het heel belangrijk om de duisternis in al haar facetten toe te laten in je leven. Je kunt bijvoorbeeld met jezelf afspreken dat je in de avond een kwartier lang zonder licht bent, of alleen één kaarsje brandt. Als het lastig is om de ruimte donker te maken, kun je een sjaal om je ogen binden. Het kan helpen om een wekker te zetten en een rustig muziekje te draaien. Laat de gevoelens die naar boven komen toe, terwijl je blijft beseffen waar je bent en dat de ruimte nog steeds dezelfde is, ook al brandt er nu geen licht.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden