Raar!

07 oktober 2012

Raar zijn, dat is wel een belangrijk gevoel wat ik vaak bij me tegenkom sinds ik ben gestopt mijn bril te dragen. In eerste instantie was ik superenthousiast toen ik besloot geen bril meer te dragen. Maar ik merkte al snel dat veel mensen het maar raar vonden. De eerste keer dat ik het vertelde, kreeg ik reacties als: “Dat kan niet”, “Daar geloof ik niets van”, “Je kunt ze toch ook laten laseren”.

Zet toch een brilletje op

Ik merkte dat mensen het maar raar vonden. Een vriendin zei een half jaar later: “Ben je nog steeds met je ogen bezig”. Niet veel later begon ze zelf een bril te dragen. Als ik iets niet goed kon zien, hoorde ik vaak: “Maar jij kunt het toch zonder bril” of “Zet toch een brilletje op”. Dit waren gelukkig niet de enige reacties, veel mensen reageerden ook nieuwsgierig en enthousiast, maar dit artikel heet raar, dus daar leg ik nu even de nadruk op.

Onzeker

Vaak zei ik maar niets als ik iets niet goed kon lezen of zien. Had ik geen zin in die reacties, voelde me er ook onzeker bij. Terwijl ik toch duidelijk velen malen beter was gaan zien. Dat ik zonder bril misschien niet altijd alles helemaal scherp zag, maar wel veel meer kleur, diepte, ruimte, helderheid. Veel meer dan dat ik met bril zag, en ik hoefde nooit meer door die (vaak vieze) glazen heen te kijken.

Raar, maar wel leuk!

Ik stond een keer buiten te zwaaien, ik kreeg als tip van mijn ogenleraar dit ook buiten te doen als ik verzicht had. Dus daar stond ik, bij mij in de buurt op een mooi hoog punt te zwaaien. Beetje verscholen achter bosjes, hopende dat niemand langs zou komen. Want raar voelde ik me wel. “Tsja,” dacht ik ” het is misschien wel een beetje raar, maar wel leuk”. En zo kon ik wel om mezelf lachen, maar was alsnog blij dat er niemand langs was gekomen.

Liever raar doen in een groep

Met mijn cursisten ga ik ook vaak naar buiten om allerlei oefeningen te doen. Dan merk ik dat zij zich ook raar kunnen voelen. “Ach ja” , zei een cursiste laatst, nadat iemand had opgemerkt wat iedereen wel niet van ons zou denken “het is toch al raar wat we doen, wat maakt het ook uit”. Het leuke is dat we er met zijn allen ook hartelijk om kunnen lachen. Raar zijn met een groep voelt ook wel makkelijker dan alleen.

Als de wind langs me heen

Maar rare dingen doen went ook. Van de zomer was ik met een vriendin bij een meer, het was al later, niet meer zo druk. En spontaan gingen we yoga doen en daarna chi neng chi kong. Ik bemerkte bij mezelf dat ik het eigenlijk helemaal niet zo raar vond, wat ik deed. Op een gegeven moment kwamen twee meisjes langs en ik hoorde ze giechelen en iets over ons zeggen, maar het was alsof het als de wind langs me heen vloog.

Mijn stoute schoenen uit

Maar in het raar doen heb je verschillende gradaties. Vorig jaar trok ik voor het eerst mijn stoute schoenen uit en ging wandelen zonder schoenen op blote voeten, in het bos. Dit doe ik tegenwoordig een paar keer per week, het is echt heerlijk. Ik neem dan rustige paadjes waar ik meestal niemand tegenkom. De kinderen waren dit weekend uit logeren en was er heerlijk tijd voor lange wandelingen. Op zaterdag maakten we onze eerste wandeling, op een mooi stuk langs het water, waar verder niemand was. Ik kon helemaal genieten van het lopen zelf.

Alleen blootsvoets tussen veel mensen

Zondag was ik weer in hetzelfde bos. maar het was superdruk met mensen aan het wandelden. En ik dus op mijn blote voeten. Jeetje, wat voelde ik me raar tussen al die mensen met schoenen aan. Ik wisselde het wandelen wel af met slippers, sommige ondergrond doet echt zeer. En als er heel veel mensen op een plek waren, deed ik ze ook maar even aan. Op slippers is net iets minder raar dan met blote voeten.

Raar maar waar!

Gek eigenlijk dat ik me zo raar voel op mijn blote voeten. Eigenlijk is het raar dat we op schoenen lopen en zo ons contact met de aarde kwijt zijn. En raar, maar waar, ik ga altijd beter zien als ik zonder schoenen loop. Ik voel veel ontspanning in mijn ogen, mijn hoofd. Ik maak meer contact met het wandelen zelf, doordat ik alles zo duidelijk voel onder mijn voeten. Ben veel meer in het hier-en-nu dan met schoenen aan en voel me na de wandeling fris en prettig. Ik word tijdens het wandelen steeds gevoed door de energie van de aarde. Als ik een wandeling maak met schoenen aan kan ik me echt heel moe voelen aan het einde van de wandeling.

Ondertussen vind ik het doodgewoon om zonder bril te zijn, als ik wel eens een bril van iemand opzet, al is het maar een zonnebril, dan voelt dat behoorlijk raar. Ben benieuwd welk raar iets ik hierna tegen ga komen, heb er al helemaal zin in!

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Herken je het raar voelen in de dingen die je doet om goed te gaan zien. Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie achterlaat.