Zien is een delicate bezigheid
Zien is een delicate bezigheid. De vraag is: hoe delicaat kunnen jouw ogen zich nog bewegen? Zien gaat normaal gesproken vanzelf. Het beeld valt moeiteloos naar binnen, op je netvlies. Daar hoef je niets voor te doen. Je ogen volgen automatisch de beweging die ze waarnemen. Althans, zo hoort het te gaan. Want de werkelijkheid is vaak anders. Helaas zijn we te hard bezig met kijken en gebruiken we teveel onze wilskracht om te bewegen met de ogen. We laten het beeld niet ontspannen naar binnen vallen, maar buigen ons er juist naartoe, om het in ons op te nemen. Zo ontwikkelen we een grove manier van zien in plaats van een delicate.
Door ruwheid verstoord
Aankomst in de wereld
Gelukkig komt er niet bij iedere geboorte een tang aan te pas, maar met ruwheid word je als baby toch direct geconfronteerd. Velen van ons zijn geboren in een ziekenhuis, waar de lichten fel zijn en de omgeving kil, een groot verschil met de warmte in de baarmoeder. Zelfs bij thuisbevallingen is het de gewoonte om na de geboorte direct de navelstreng door te knippen. Daarmee is de verbinding van de baby met de placenta in één scherpe knip verdwenen. Best een ruwe handeling bij de bijzonder delicate gebeurtenis die een geboorte is.
Glas haalt kleur, diepte en contrast weg
Acceptatie van het proces
Het kan zijn dat jouw ogen al jaren, misschien van kind af aan, gewend zijn om zich grof te bewegen. Er kan dan een heleboel frustratie en ongeduld naar boven komen als je de bril af gaat zetten. De ogen zijn het verfijnde zien niet meer gewend, ze weten niet hoe ze het beeld naar zich toe kunnen laten stromen. De bril afzetten is een stapje op weg naar heling en het vraagt tijd en geduld. Accepteer het feit dat je je in een proces bevindt. Aanvaard de waas die daarbij komt kijken.
Het delicate genezingsproces
In het begin voelde ik me er gefrustreerd over. Ik zette op het gebied van heling toch alles in om het proces te ondersteunen en te versnellen? Waarom duurde het dan zo lang en mocht hij nog steeds niet leren lopen? Inmiddels kijk ik er anders tegenaan. Het genezen van de wond is duidelijk een delicaat proces dat geduld, tijd en toewijding vraagt. Ondertussen zie ik mijn zoon veranderen. Hij is in de vier weken dat hij thuis is zoveel sterker geworden. Fysiek, maar ook geestelijk. Hij heeft veel kracht in zijn armen gekregen, onder andere door het draaien aan de wielen van de rolstoel. Met armpje drukken verlies ik het gegarandeerd. Zijn benen worden steeds beweeglijker en hij is minder angstig. Als hij straks mag gaan revalideren, zal het proces om opnieuw te leren lopen veel makkelijker gaan. Hij is er dan zelf ook echt aan toe.
Frustratie naar mijn ogen toe
Het delicate en het subtiele. Het zit hem in kleine dingen. Zoals in de manier waarop je je ogen sluit. Doe jij je ogen helemaal dicht, of sluit je alleen de oogleden? Voel het verschil tussen deze twee manieren. Stop met het ‘ruw’ dichtdoen van je ogen en kies ervoor om voortaan je ogen open te houden, terwijl je de oogleden delicaat sluit.
Reinigen van de ogen
Het beste pak je alle vier tegelijk aan, stap voor stap. Maar hoe?
Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.
Klik hier om het e-book te downloaden
Hoe ervaar jij het delicate aspect in je zicht? Ik vind het leuk als je hieronder een reactie achterlaat.