De Schoolpleinsjamaan

Na enkele weken geen palmeeroefeningen te hebben gedaan, heb ik de draad weer opgepakt en doe nu enige ontspanningsoefeningen voor het slapen gaan. Ook ben ik begonnen aan een boek van Thomas R. Quackenbush, titel: Relearning to See, te bestellen bij northatlanticbooks.com.

Het komt er op neer: hoe raken we de verkeerde spanning kwijt, want dat is nodig om de Bates-methode te laten slagen, zo lees ik steeds weer in de vakliteratuur. Gaan we hiervoor op pelgrimage naar Santiago de la Compostella, gaan we op Tibetaanse yogales, of gaan we dagelijks een hoofdstuk uit de Kama Sutra praktiseren? 

Zelf heb ik een gitaareffectpedaal aangeschaft. Dat is een apparaat dat je tussen je elektrische gitaar en de versterker zet, waarmee je de gitaarklank beïnvloedt. In de zware hoek van deze pedalen, die gemaakt zijn voor heavy metalrock, kom je pedalen tegen met de vreemdste namen, zoals Destroyer, Dictator, Pitbull, Yeti, Gun Fuzz, Autotrauma, en Dime Distortion. Bij deze laatste staat in de begeleidende tekst te lezen: 'scoop switch and ungodly output disstumbbox from hell has the guts and the muscle to stand up to your heaviest displays of power'. Ik geef het maar door voor de liefhebber.

Hoe worden wij in onze prille jeugd klaargestoomd tot makke, bijziende schapen om zo inpasbaar te zijn in de maatschappij? Dit heb ik overdacht. Hoe worden mensen geprogrammeerd om mee te doen aan het competitiesysteem? Zonder dat we echt een motivatie aangereikt krijgen, moeten we in het keurslijf passen en wordt er een beloning gesuggereerd als we maar braaf de instructies opvolgen. Veel mensen worden zo valse honden in schaapskleren.

Op een bepaald moment had ik geen zin meer in de hele 'ratrace'. Ik was een jaar of tien, zat in de derde klas van de lagere school, en begon als het ware voor mezelf. Ik dacht na over de raadselen van het universum, maar had ook nog wel gevoel voor het aardse, namelijk voor de juffrouw van de derde klas: juffrouw Spruyt, met bril. Ik hield me bezig met overpeinzingen en observaties, en werd daardoor een soort schoolpleinsjamaan.

Later, op de middelbare school, waar ik elk jaar weer in een andere klas zat – dit had met doubleren of degenereren te maken – begon ik serieus interesse te krijgen in meisjes, en maakte zo kennis, via feestjes, met het zg. 'bijziend schuifelen'. Ik vroeg me dikwijls af: heeft een meisje überhaupt wel belangstelling voor een jongen met bril? Kwam nog bij dat ik zeer klein van stuk was, daar maakte ik me natuurlijk óók grote zorgen over. Kortom: ellende. Toch ben ik nog doorgegroeid tot 1.83 meter. De belangstelling van meisjes voor mij bleek al met al reuze mee te vallen, tot mijn grote verbazing.

Ik draag nu zo veel mogelijk een bril met voor mij te zwakke glazen. Daarnaast heb ik een bril die vrijwel helemaal corrigeert, maar zonder de cilinders die ik tientallen jaren in beide glazen heb gedragen. En dat is al een enorme opluchting. Door deze kennis, die ik heb opgedaan bij de cursus van Karin Hogenboom, ben ik op de goede weg.

Aernout

E-book

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden