Verziendheid kind

Verziendheid en het kind. Het klinkt alsof het niet bij elkaar hoort. Een leesbril heb je toch meestal pas nodig als je ouder bent en je ogen niet meer goed kunnen accommoderen? Maar de moeder van Tim vertelt een verontrustend verhaal. Het begint op de dag dat er een ouderavond is op school. Tim zit net een paar maanden in groep 1. “Hij toont erg weinig initiatief,” vindt de juf. “Vooral als hij een werkje aan een tafeltje moet doen, zit hij er maar een beetje bij en doet niet veel.” De juf moet hem vaak aansporen om zijn plakwerkje of puzzel af te maken en het resultaat is matig, volgens haar. De verontruste moeder wordt naar huis gestuurd met het advies om de ogen van Tim te laten nakijken.

Verziendheid kind: Tim bij de oogarts

Omdat Tim nog jong is, moet hij naar de oogarts. Aan de hand van zijn moeder stapt Tim de praktijk binnen. Hij is nog maar een kleuter en vindt het erg spannend, hoewel zijn moeder het zo luchtig mogelijk probeert te houden en hem heeft uitgelegd dat de dokter een paar spelletjes met hem wil doen. Dat hij gewoon goed moet luisteren naar wat hem wordt gevraagd. Tim houdt niet van opdrachtjes. Op school moet hij van de juf ook al zoveel doen waar hij geen zin in heeft. Eigenlijk wil hij alleen maar op het autokleed spelen of torens bouwen in de blokkenhoek, maar hij moet te vaak naar zijn zin aan een tafeltje zitten om te knippen, te lijmen of te puzzelen.

Op de stoel voor een oogmeting

De oogarts is een aardige meneer. Hij maakt een paar grapjes met Tim en een praatje met zijn moeder. Als dat zo doorgaat, wordt het misschien nog wel leuk. De meneer zegt zelfs dat hij straks, als ze klaar zijn, een cadeautje mag uitzoeken. Maar als ze samen naar een klein kamertje lopen, ruikt Tim nattigheid. Hij krijgt een raar gevoel in zijn buik. Net als bij de tandarts staan in het kamertje een paar gekke apparaten. En hoewel de meneer doorgaat met grapjes maken, vindt Tim het opeens helemaal niet leuk meer. Hij mag bij zijn moeder op schoot zitten en dat is wel fijn. Maar daarna krijgt hij vervelende druppeltjes in zijn ogen. Dat prikt. Hierna moet hij wel een half uur wachten op de gang, totdat de druppeltjes zijn ingewerkt. Dan het enge kamertje weer in. Tim kan het niet helpen, hij is bang. En begint zachtjes te huilen.

Veroordeeld tot een bril

Een hele tijd later staan Tim en zijn moeder weer buiten. Tim nog nasnikkend, met het kleine speelgoedautootje dat hij mocht uitzoeken omdat hij zo dapper is geweest, in zijn knuistje geklemd. De oogmeting en het oogonderzoek gingen niet makkelijk, omdat Tim erg gespannen was. Met heel veel gesus van zijn moeder en gegrap van de dokter is het uiteindelijk gelukt om een uitslag op papier te krijgen. Tims moeder kijkt sip. De oogarts heeft haar terzijde genomen en met een ernstig gezicht gemeld dat haar zoon een behoorlijke afwijking heeft: hij is verziend en heeft glazen van +8 nodig.

Kinderen hebben sterke oogspieren

Dit verhaal, dat de moeder van Tim mij vertelde toen ze met haar zoontje op consult kwam, riep bij mij vraagtekens op. Ik vroeg de moeder of het haar zelf ook wel eens was opgevallen dat haar zoon moeite had met zien. Nee, hij was de hele dag aan het spelen, parkeerde zijn speelgoedautootjes netjes naast elkaar en bekeek wel eens een prentenboek. Tim was graag buiten en zeer geïnteresseerd in de natuur. Hij vond het leuk om kleine beestjes van dichtbij te onderzoeken en kon daar een hele tijd zoet mee zijn.

Een oogmeting is altijd een momentopname. Het hangt van veel factoren af hoe sterk de refractieafwijking is. Met name stress heeft een grote invloed op het zien. Stress zorgt ervoor dat de oogspieren, net als de andere spieren in het lichaam, sterk onder spanning komen te staan. Hierdoor vervormt de oogbol en wordt de refractieafwijking groter. Bij kinderen is de invloed van stress mogelijk nog groter, omdat de ogen van kinderen veel beter in staat zijn te accommoderen dan de ogen van volwassenen. Als zij de ogen van kinderen moeten onderzoeken, nemen oogartsen daarom hun toevlucht tot druppeltjes die de oogspieren lamleggen. Het oog kan nu niet meer accommoderen en zo zou de refractieafwijking beter kunnen worden bepaald.

Waarom maken oogartsen niet beter gebruik van de vitale kracht van de oogspieren van kinderen? Waarom wordt het oog al op jonge leeftijd vastgezet met een bril, waardoor de oogspieren lui worden en hun soepelheid verliezen? Is het niet veel logischer om kinderen oogoefeningen mee te geven, nu ze nog jong zijn en het met hun ogen nog alle kanten op kan? Want ook oogartsen weten dat de ogen van kinderen nog volop in ontwikkeling zijn en de refractieafwijking sterk kan wisselen.

Bewegen en spelen goed voor de ogen

Ik leer cliënten hun oogspieren te ontspannen en hun ogen op een natuurlijke manier te gebruiken, zonder bril of lenzen, waarbij we de ogen ontspannen én stimuleren tot veel meer beweging. Kinderen gebruiken hun ogen van nature nog op een goede manier, mits ze niet de hele dag voor een beeldscherm zitten en gaan staren. Maar ook bij hen kan spanning de veroorzaker zijn van slecht zicht. Misschien komt Tim erg onder druk te staan als hij op school “werkjes” moet doen. Misschien is zijn zicht op zulke moment extra slecht, omdat de stress in zijn lijfje zorgt voor spanning in zijn oogspieren.

Het kan ook zijn dat er iets anders aan de hand is met de ogen van Tim. Door verkeerde gewoonten op het gebied van voeding, kunnen kinderen oogafwijkingen ontwikkelen. Uit onderzoek is gebleken dat geraffineerde suikers en granen de productie van IGF-1 stimuleren, een groeifactor in het bloed. Die stof is nodig om te kunnen groeien. Maar een teveel aan IGF-1 veroorzaakt abnormale groei, bijvoorbeeld van de oogbal tijdens zijn ontwikkeling. Doordat de oogbal niet mooi rond is maar een abnormale vorm krijgt, vallen beelden niet precies op het netvlies en ontstaan refractieafwijkingen. Het is dus heel belangrijk om kinderen zo min mogelijk geraffineerde suikers en granen te laten eten.

Volgens mij is een bril voor Tim niet het eerste waarnaar de juf, de oogarts en de ouders moeten grijpen. Er kan nog veel gewonnen worden door hem volop te laten bewegen en spelen. Door tijd te steken in leuke, gezondmakende spelletjes voor de ogen en in ontspanning. De ogen van kinderen zijn nog in ontwikkeling en we moeten optimaal gebruik maken van de natuurlijke soeplesse die er nog is. Dat komt Tim en zijn oogjes ten goede.

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Wie ben ik?

Mijn naam is Karin Hogenboom en jouw ogen zijn mijn passie. Al meer dan zeven jaar help ik mensen om goed te gaan zien met hun eigen ogen. Ik heb me gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en ik weet wat ze nodig hebben om hun vitaliteit terug te krijgen. Goede zorg, aandacht en tijd voor jouw ogen, dat is waar ik voor sta.



Hartelijke groeten,

Karin Hogenboom

Specialist in Gezonde Ogen