Hallo allemaal,Vandaag heb ik mijn besluit genomen om aan de slag te gaan met de cursus na een mooie workshop "Ogen en Bekken " van Karin. Ik vind het heel spannend. Ben 53 jaar geleden geboren met een zogenaamd lui linkeroog en inmiddels al wat troubles gehad aan mijn rechteroog. Op dit ogenblik draag ik lenzen -11,75 en gebruik een leesbril +2,50. Daarnaast soms een loup, groot of klein. Ik heb veel respect en bewondering voor de mensen die al bezig zijn en hun ervaringen delen, dat geeft mij meteen al heel veel moed om er aan te beginnen. Ik houd jullie graag op de hoogte!

Met veel plezier heb ik de afgelopen dagen deze Blog en alle reacties gelezen. Wat is het bijzonder om je eigen verhaal zo beschreven te zien, ben er best trots op! En wat is het bijzonder al die mooie reacties die gegeven zijn. Het lezen van de herkenning, de waardering, de worsteling en de moed van anderen die ook bezig zijn in dit proces. Dat is echt steunend en motiverend!!! Dank jullie wel

Hallo Karin. Ik heb enige tijd geleden een workshop bij jouw gevolgd,samen met mijn zus. Sinds enige tijd merk ik dat mijn ogen rasant achteruit gaan. Nu ben ik 16 Mrt bij de oogarts geweest. Het blijkt dat ik (grijze) staar heb en geopereerd moet worden. Ik twijfel om het te laten doen. Overigens ik ben 70 jaar vanf mijn 17e een bril ,maar bijna nooit opgezet.Het linker oog ziet nog 40% het rechter 50% Heb het een half jaar uitgesteld. groet Jacqueline

Ik ben diep onder de indruk van al deze dappere verhalen, dank jullie wel voor het delen. Echt mooi om te lezen.

Wat fijn om te lezen, heel inspirerend. Ik heb ook heel sterke glazen maar ik vind het heerlijk om mijn bril af te zetten. Het is jammer dat die bril toch vaak op moet, dat ligt aan onze maatschappij en ook aan mezelf, ik wil dingen kunnen zien en doen. Daarom neem ik bv niet genoeg tijd om te palmeren. Zonder bril ervaar ik ontspanning in mijn ogen en een gevoel van: dit zie ik echt, zelf! En als de zon dan schijnt zie ik soms best even scherp, en kan ik soms zelfs een straatnaambord lezen. Ik zou het heel leuk vinden om meer verhalen te horen van mensen met een grote sterkte.

Fantastisch dat er mensen zijn die dit durven, van -10 op weg naar volzicht! Daar is zeker moed voor nodig. Zelf hoef ik slechts van -3 te komen en hoewel ik er veel vertrouwen in heb (zeker na de aanschaf van de mp3's) is het af en toe ook behoorlijk frustrerend. Ook leuk om te lezen dat anderen ook zo genieten van het palmeren en zonlicht heerlijk vinden.

jeetje Marjan wat moedig van je om door te zetten,Ik heb -4,25 en -2.50 afwijking en beginnende staar en ik draag normaal alleen een bril bij autorijden,Ik wist niet eens dat ik slechtere ogen had gekregen totdat ik 1 jaar geleden voor verlenging van mijn rijbewijs gekeurd moest worden,Nou op het nippertje kreeg ik voor 2 jaar een verlenging.Nou moet ik weer gekeurd worden voor verlenging in februari 2016 ,Ik droeg al een half jaar een rasterbril voor t.v. enzo en ik heb een oude en zwakkere bril opgezocht voor het autorijden,Ik ben nou sinds 2 maanden serieus bezig met de oefeningen in de hoop mijn ogen net goed genoeg te krijgen dat ik mijn rijbewijs nog kan houden.Ik ben ontzettend onzeker erover en dat helpt natuurlijk niet echt.Daarom bewonder ik Marjan dat ze met haar afwijking zo moedig voorwaarts gaat.Het is goed te horen van anderen om zelf de moed er in te houden.Want ergens weet ik het zeker dat de andere manier van zien en oefeningen mijn ogen vooruit helpen.Dank je wel voor je vertrouwen en moed groet van mij Marianne

Waauuuwwww! Klasse, dat je zo doorzet. Aan je zelf werken is het allerbeste en mooiste wat je kunt doen. Alleen het doorzetten en het terug vallen mag je op de koop toenemen. Al van -10 naar -7 gegaan, gewoon fantastisch. Ik wens je dan ook heel veel zelfvertrouwen en kracht toe de komende tijd. en ga zo door dan kom je er zeker. Liefs, Anny

Het is inderdaad een eenzaam proces, daarom bezoek ik deze site ook regelmatig, om te weten dat ik toch echt niet de enige ben die hiermee bezig is. Ik kom van -10 en -10.75 lenzen en draag nu lenzen van -7.25. Ook ik heb net een verhuizing naar een ander deel van het land achter de rug. Zeer vermoeiend. Vlak voor de verhuizing heb ik toch weer even oude net iets sterkere lenzen ingedaan, zodat ik kon zien wat ik in de dozen stopte. En toen ik dus deze lenzen indeed, zag ik toch alles scherp!! Voor mij hét bewijs dat de Batesmethode werkt! Vorige week weer de lenzen van -7.25 gepakt. En ja, ik ervaar weer de frustraties van het niet goed kunnen zien. Het maakt me erg onzeker, met name in de supermarkt. Sta ik met mijn neus boven op de kaas om de etiketten te kunnen lezen, en herken ik geen mensen op afstand ... Mijn aanpak is om stapje voor stapje in sterkte terug te gaan. Als ik in een keer mijn lenzen uit doe en laat, dan kan ik niet meer functioneren, en is het voor mij onverantwoord om mij in het verkeer te begeven. Zo gaat het goed en zal ik er ook komen. Iemand heeft eens gezegd dat ik in sprookjes geloofde. Nou, ik kan je vertellen, het is een verdraaid mooi sprookje!

Het is inderdaad heel dapper en onwijs knap om met -10 zonder bril rond te lopen! En eenzaam inderdaad, mensen begrijpen er vaak weinig van. Ik heb zelfs wel eens te horen gekregen: dat is voor een klein groepje idealisten. Ik heb zelf ook een hele periode mijn bril afgezet, maar maakte toen iets naars mee en voelde me niet meer veilig. Inmiddels woon ik in een andere stad en ben voorzichtig weer begonnen met het afzetten van mijn bril buitenshuis. Het verhaal van Marjan geeft me inspiratie en moed om door te gaan. Dank je wel daarvoor!

heel herkenbaar hoor. Ik denk ook regelmatig wat de zin is van de oefeningen en voel me gekke gerrit dit tegen de stroom in zwemt. Zeker als mensen me glazig aankijken als ik uitleg waar ik mee bezig ben. En toch zit ik elke dag weer blij op m'n fiets naar huis: geniet van het licht dat op de bomen valt, m'n bril af kunnen zetten en de ontspanning te voelen. Ik heb me in februari voorgenomen om gedurende 3 maanden dagelijks het Tibetaans wiel te doen en vanaf januari drink ik Sole. Heb echt het idee dat ik daardoor weer iets beter ben gaan zien. Ik vraag me ook dagelijks af hoe lang het nog duurt voordat ik m'n bril niet meer nodig heb. Zeker bij bewolkt weer en bij het invallen van de avond, gaat m'n zicht achteruit. Ik vind dat een enorm contrast met hoe het is als de zon schijnt en er veel licht is. En toch geniet ik van dit pad, en de reden om vrolijk door te stappen is de ontspanning die het geeft en de vreugde die het scherper zien me brengt.