Een helende reis voor het zicht

Als een helende reis voor het zicht heb ik de zomercursus in het land van de katharen in Frankrijk ervaren. Ik was er met zeven cursisten en alleen al het zijn op Domaine de la Flotte was een feest voor het zien. De mooie groene heuvels, met in de verte de Pyreneeën, waren een lust voor het oog. De rust en stilte een verademing. Als je bedenkt dat lawaai bijziendheid kan veroorzaken, zoals dr. Bates ontdekte, dan kunnen rust en stilte dit weer genezen.

Met gemak konden we op onze blote voeten rondlopen, alleen de kiezelstenen waren wat pijnlijk voor onze voetzolen. Niettemin wel een goede massage en stimulerend voor alle drukpunten onder de voeten. De maaltijden waren overvloedig en gezond. Ik heb de cursisten geleerd hoe ze voor het ontbijt heerlijke yoghurtsmoothies konden maken; dit was een groot succes. Ook bereidden we voedzame soepen van beestenbottenbouillon, vissenkop en biologische soepkip. Hartige taarten en lekkere salades werden klaargemaakt door Nicole, de eigenaresse van Domaine de la Flotte. Tweemaal hebben we onszelf getrakteerd op een etentje en genoten van de Franse keuken.

Eerste keer zomercursusweek

Zeven dagen en zeven nachten waren we op deze mooie plek. Zondag ben ik weer thuisgekomen en vandaag kijk ik moe maar voldaan terug op een fantastische zomercursus. Het was voor mij de eerste keer dat ik een cursus van een week gaf,  op een onbekende plek, in een ander land. Ik vond dat best spannend. Er was zoveel wat mis kon gaan, van tevoren schoten de gekste scenario’s door mijn hoofd. Het vliegtuig missen, om maar wat te noemen. Dat was mijn grootste angst. En als je jezelf zoveel spanning aanpraat, brengt dat uiteraard ook zaken voort die niet helemaal vlekkeloos verlopen.

Nummer negen en de vergeten jas

Om 4.15 uur ’s nachts stond de taxi voor mijn deur, precies op tijd. Hij zou me naar een cursiste brengen in Naarden, met haar reed ik samen naar het vliegveld van Eindhoven. Op nummer 9 moest ik zijn, maar toen ik daar aankwam was het heel donker en stil. Het leek me niet zo handig om aan te bellen, dus pleegde ik eerst maar eens een telefoontje. En mijn vermoeden bleek juist: ik stond voor de verkeerde deur, ik moest op nummer 29 zijn. Dat was gelukkig maar een paar huizen verderop.

Toen ik eenmaal in het vliegtuig zat, viel de spanning van me af. Dit onderdeel was in ieder geval goed verlopen. In Frankrijk kwam Nicole, gastvrouw van Domaine de la Flotte ons ophalen en voelde ik wel de verantwoording drukken om te zorgen dat we allemaal op tijd verzameld waren. Prompt vergat ik mijn jas met paspoort en telefoon op het vliegveld. Gelukkig vond het personeel de jas en kwam alles uiteindelijk weer bij mij terecht. Afijn, zo gingen er nog wat dingetjes mis in de organisatie. Ik ben blij dat dit een volgende keer allemaal veel gemakkelijker zal gaan; dat er een volgende zomercursus komt is zeker!

Verdwaald in het labyrinth…

Behalve dat we alle lessen en oefeningen hebben doorlopen van de cursus Goed leren zien zonder bril of lenzen, zijn we ook diverse krachtplekken in de buurt gaan bezoeken. Zoals het dorpje Mirepoix, waar toevallig het woord ‘mirar’ inzit. Dit stamt uit het Latijn en betekent ‘zien’. We gingen naar Carcassonne en naar Rennes-le-Chateau. Op mij heeft ons bezoek aan een natuurlijk labyrint en de grot van Maria Magdalena het meeste indruk gemaakt. Het labyrint bevond zich in  een prachtig sprookjesbos met overal enorm grote stenen. Sommige liggend in een spiraal en anderen, op een open vlakte, in de vorm van een labyrint. Niemand weet hoe die stenen daar zijn gekomen.

 Ik liep er op mijn blote voeten, dat ging gemakkelijk op de gladde grond, en kwam een meneer tegen die oranje handjes op de bomen aan het verven was ter bewegwijzering. Hij zei me dat het gevaarlijk was wat ik deed, op blote voeten lopen, vanwege de reptielen. Ik dacht er het mijne van, maar het onbevangen wandelen was toch even verdwenen. Na een tijdje hoorde ik de stemmen van de anderen niet meer in de verte en was ik helemaal alleen. Ik kwam op een open plek aan, die vol met grote stenen lag. En overal zag ik oranje handjes en kruisjes. Het was me een raadsel hoe ik verder moest. Gelukkig zou ik in ieder geval altijd terug kunnen.

…En toch de weg gevonden

Na wat zoeken en uitproberen vond ik de weg verder en voor ik het wist was ik weer op het beginpunt aangekomen. Ik kon wel lachen om mezelf. Het kan voor mij op zo’n moment voelen alsof ik midden in het onbekende verdwaald ben, maar ondertussen wordt er toch maar mooi  gezorgd dat ik de weg met gemak kan vinden. Een diep gevoel van vertrouwen  welde in me op.

In de grot van de oermoeder

Vlakbij Rennes-le-Chateau is de grot van Maria Magdalena te vinden. Het verhaal gaat dat ze hier heeft gewoond, zoals er meerdere plekken op de wereld zijn waarvan dat beweerd wordt. Volgens de gids ging het vooral om de symboliek en niet om het feit  of zij daar al dan niet echt heeft gezeten. Een grot staat symbool voor de oermoeder en het voelde heel bijzonder om daar te zijn, in het binnenste van de aarde. Ik voelde me heel vrolijk toen we weer terugliepen en ging er spontaan van huppelen. Iedereen had er wel iets speciaals ervaren, ook een cursiste die boven was gebleven omdat ze de afdaling naar de grot niet kon maken, straalde naderhand. Ze had een helende ervaring gehad terwijl ze in haar eentje de zwaaioefening stond te doen. Ze had daarbij prachtige effecten van licht en donker gezien.

Oogst van een vruchtbare zomercursusweek

Na een week was de zomercursus afgelopen. Iedereen had op zijn eigen manier een inspirerende, helende reis beleefd. Ik kreeg van de cursisten te horen dat hun ogen veel meer ontspannen aanvoelden. De vermoeidheid en oogirritaties waren verdwenen. Het zicht was verbeterd, door zwakkere brillen zagen ze opeens veel scherper. En zonder bril werd er meer kleur, scherpte en diepte ervaren. Iedereen kwam met zijn eigen intentie en zijn eigen verhaal naar de zomercursus toe en ging ook weer met een persoonlijke, unieke ervaring en verbetering in het zicht naar huis. Ik, op mijn beurt, ben dankbaar en blij dat ik wederom de ‘gids’ heb mogen zijn op het pad naar Vol Zicht.