Er was eens ......

Het wiggebeen, ook wel de sphenoid, ligt in het midden van je hoofd. Het botje bevat veel openingen waar spieren en zenuwen doorheen lopen, zoals de oogspieren en oogzenuwen. Om goed te kunnen zien is het belangrijk dat dit been zich vrij kan bewegen en er genoeg ruimte is in de gaatjes in het bot. Zo hebben de spieren en zenuwen vrij spel. Meestal is dit niet zo, zit de sphenoid veel te strak in haar vel en heeft ze niet genoeg bewegingsvrijheid. Ooit, in andere tijden, bestond dit probleem helemaal niet. 

Het belang van verhalen

In een aflevering van Tegenlicht benadrukte George Monbiot het belang van verhalen. Verhalen zorgen ervoor dat we weer in verbinding komen, met elkaar, met onszelf. Een heldenverhaal waarin wij zelf de hoofdrol spelen, en niet de machthebbers in onze maatschappij, kan ons blikveld verruimen. Geïnspireerd door dit inzicht deel ik graag hieronder het heldenverhaal van Sphenoid met jullie.

Er was eens …

Er was eens een gelukkige Sphenoid. Ze zat iedere dag heerlijk te schommelen in de schedel van haar mens. Ze kon zich vrij bewegen en vrij uiten. Haar hersenen vouwden zich zacht en ontspannen om haar heen. Die voelden zich comfortabel en hadden alle ruimte. Maar niet alleen de hersenen voelden zich fijn in haar aanwezigheid, ook was ze de “Zetel van de ziel”. En ook die ziel schommelde heerlijk mee.

Ze was niet de enige gelukkige Sphenoid. Er waren er velen met haar. Mannetjes- en vrouwtjeswiggebenen van alle leeftijden. Van net geboren tot oud en bejaard. Het was een gelukkig stel bij elkaar. Ze voelden zich sterk verbonden, en tegelijkertijd had ieder toch zijn eigen mens om zijn unieke taak op deze aarde mee uit te voeren. De verbinding tussen Sphenoid, mens en ziel was in perfecte harmonie.

Sphenoid voelde zich vrij

Ook al zat Sphenoid in de schedel, verstopt achter allerlei andere botten, toch voelde ze zich vrij. Ze had alle ruimte om te bewegen en zachtjes te schommelen. De botjes om haar heen waren als een beschermend omhulsel, waarbinnen zij alle kanten op kon. Zo vervulde ze haar hele potentieel.

Totdat op een dag er een andere energie op de aarde kwam. Deze energie was jaloers op deze vrijheid en wilde graag gebruikmaken van de mensen. Ze moesten slaven worden, voor het eigen gewin.

Verboden toegang

De energieën namen stap voor stap de macht steeds meer over op aarde. Ze bouwden hekken om stukken grond die eerst van de mensen waren. Ze haalden de natuur weg en zetten bordjes neer met: “Verboden Toegang”. Hier schrok Sphenoid danig van, alles wat haar dierbaar was, was opeens onbereikbaar. Ze trok zich terug in haar schedel.

huilen helpt om goed te gaan zien

Ondervoed

De machtige energie haalde de voedselvoorziening stukje bij beetje bij de mensen weg en maakte hen afhankelijk van voeding uit grote fabrieken. Dit eten bevatte nauwelijks meer de voedingsstoffen die de mensen nodig hadden. Het leek of de mensen heel rijk waren en konden eten wat ze wilden. Maar ze waren op het verkeerde spoor gezet, en hun voeding verarmde en verarmde. Sphenoid en alle botten om haar heen kwamen stoffen tekort. Hierdoor krompen ze en kwamen ze steeds meer aan elkaar vast te zitten. Sphenoid raakte steeds meer ingeklemd en kon niet meer zo vrij schommelen als voorheen.

Trauma en geweld

Daarnaast veroorzaakte deze machtsenergie veel geweld op de aarde. Oorlogen en mishandelingen deden hun intrede. Sphenoid raakte vele malen fysiek en geestelijk zo getraumatiseerd, dat ze nog meer bewegingsvrijheid verloor. In plaats van een vrije, blijde plek werd de aarde steeds meer een angstige plek waar Sphenoid vol wantrouwen om zich heen keek. En alle andere Sphenoids met haar. Het liefst bleven ze vastgeklemd zitten tussen hun botjes, want daarbuiten was het gevaarlijk.

bom

Scherpe hardheid

De sinussen in Sphenoid werden door dit alles steeds kleiner. Zenuwen en spieren die hier doorheen liepen kwamen klem te zitten. Zo ook de oogzenuwen en oogspieren. De mens verloor zijn zicht. Kleuren vervaagden, diepte verdween, helderheid werd troebel en de wereld werd een wazige mist. Vervolgens kwamen er glazen voor de ogen, om de wereld weer scherp te maken. De wereld werd inderdaad loeischerp en hard. De ziel, die zo verbonden was met Sphenoid, trok zich terug uit de boze buitenwereld. De ziel wilde niet loeischerp kijken, die wilde zachtheid, kleuren en diepte zien.

Bevrijding

Voor veel mensen en hun Sphenoid werd de wereld een gevangenis. Ze voelden zich steeds meer klemgezet en verloren het plezier in het leven. Soms al op jonge leeftijd. Ze deden de dingen die ze moesten doen, omdat het moest, niet omdat ze het wilden. Ze konden helaas niet anders. Of misschien toch wel?

Gelukkig waren er mensen die bevrijding wilden en op onderzoek uitgingen. Ieder op zijn eigen manier ontdekten ze:

  • hoe mensen weer konden zien zonder bril en lenzen
  • wat je kunt eten om de juiste voedingsstoffen binnen te krijgen
  • hoe je het lichaam bevrijdt van spanningen, zodat het systeem weer vrij kan functioneren
  • hoe je je kunt bevrijden van trauma’s die in de loop der jaren in het lichaam zijn gaan vastzitten
  • hoe we de verdroogde, uitgeputte aarde weer kunnen voeden en genezen
  • hoe we verarmde, uitgeputte lichamen weer kunnen voeden en genezen
  • hoe je als mens jezelf kunt bevrijden van gifstoffen in je lichaam
  • hoe je als mens weerbaar en sterk kunt worden

Geluk en Plezier

Steeds meer mensen gingen met deze herwonnen wijsheden aan de slag om uit de beklemming te komen waarin ze gevangen zaten. Stap voor stap ontdeden ze zich van hun korset, hun bril, hun gevangenis. Sphenoid kreeg hierdoor meer bewegingsvrijheid, kon weer schommelen en voelde zich niet meer bang, maar vrij.

Ook ik heb dit pad bewandeld en mijn Sphenoid is blij en vrij en schommelt zachtjes heen en weer in mijn schedel.

Wil jij ook jouw eigen heldenverhaal vertellen? Het heldenverhaal waarin jij de hoofdrol speelt? Graag help ik je op weg naar deze vrijheid. Naar het geluk en het plezier van zien met eigen ogen: kleuren, diepte, contrast, ruimte, helderheid, scherpte. In het weekend van 13, 14 en 15 juli organiseer ik weer mijn ogenretraite in Drenthe, in de Hof van Axen. Kom meer te weten over de geheimen van jouw zicht, heel de pijnen die vastzitten op jouw ogen, verzorg de ogen en geniet van het zien.

Hoe krijgen jouw ogen die niet meer zien zoals vroeger weer hun eigen zicht terug?

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Over de schrijver
Karin heeft zich gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en innerlijke heling. Zij gebruikt de ogen als spiegel en ingang op het pad van innerlijke heling, daarvan ga je direct beter zien, zonder brillen, lenzen of laseren. Ze heeft zelf 30 jaar een bril gedragen. Door hem af te gaan doen kwam zij op het VolZicht pad en heeft ze geleerd, ervaren en doorgegeven wat ogen nodig hebben om moeiteloos te leren zien. Sinds 2010 heeft zij meer dan 3000 mensen geholpen naar gezonde ogen en beter zicht zonder bril of lenzen. Laat je op deze website inspireren wat jouw ogen nodig hebben om gezond te worden en goed te gaan zien en laat je verrassen door jouw eigen helingsproces.
clémence
Door

clémence

op 01 May 2018

Mooi, je draagt de boodschap bevlogen uit. Wie oren heeft om te horen, moge hij horen, maar vooral: wie ogen heeft om te zien......moge hij zien!

Marcel Stortelder
Door

Marcel Stortelder

op 01 May 2018

Een treffend Heldenverhaal! Mijn eigen Heldenverhaal is te lezen in mijn novelle:Opgroeien in Dalten. Uitgeverij Boxpress.

Reactie plaatsen