Goed leren zien, met eigen ogen, is een soort levenspuzzel. Die vergelijking kwam bij mij laatst naar boven. Sinds kort ben ik weer eens aan het puzzelen geslagen: een grappige legpuzzel van Jan van Haasteren, 1000 stukjes, een cartoontekening van Amerika. Bekende gebouwen en landschappen, afgewisseld met grappige figuurtjes. Ik maak de puzzel samen met mijn zoon. We begonnen eerst alle zijstukjes te zoeken en aan elkaar te puzzelen. En nu zijn we met het middenstuk bezig.
De puzzel komt steeds meer tot leven
Het werkt best verslavend. Steeds als ik wil ophouden, ga ik toch nog even door om te kijken of ik meer van die ene scene kan vinden. Ondertussen ontdek ik dan ook weer stukjes van andere scenario’s van de puzzel en komt de prent steeds meer tot leven. In het begin was de puzzel een grote doos vol met losse stukjes, maar langzaamaan begint het een geheel te worden.
Terugvinden van het zicht
Tijdens het puzzelen zag ik de gelijkenis met het terugvinden van mijn zicht. Dat is ook een soort puzzel. In het begin wist ik absoluut niet waar ik aan begon en wilde ik de puzzel eigenlijk al af hebben. Ik wilde meteen scherp zien, zonder bril. Dat ik eerst door een wazige mist moest, vond ik heel vervelend. Zodra ik langzaam ging begrijpen waarom die mist er eigenlijk was en dat kon accepteren, begon het zicht ineens helderder te worden. Een legpuzzel is ook niet direct af. Je moet eerst met iets beginnen, met de hoekjes en de randjes, en dan met een deel van de afbeelding in het midden.
Ieder zijn eigen weg binnen de puzzel
Je kunt wel beginnen met een paar delen van de puzzel tegelijk, de luchtballonnen en de hoge gebouwen en ook nog het bos. Zo doe ik het graag. Een ander maakt liever eerst de luchtballonnen af voordat hij aan de hoge gebouwen begint. Het maakt niet uit hoe we het doen, beiden moeten we stappen zetten om de puzzel tot een geheel te krijgen.
Samenwerking versnelt
Het is grappig hoe de samenwerking met mijn zoon verloopt. Hij richt zich meer op één onderdeel en gaat de stukjes erbij zoeken Hij zegt dan tegen mij: “Ik zoek het stukje van die man met de rode baard.” En ploeps, ik zie het stukje liggen. Samenwerking maakt dat we de puzzel sneller afkrijgen.
De juiste plek
Als ik met mijn hand door de puzzelstukjes heenga, zie ik van alles voorbijkomen. Hoe meer ik in de puzzel zit, hoe beter ik de stukjes herken. Wat in het begin onduidelijke stukjes waren, weet ik later direct in mijn hoofd op de juiste plek te plaatsen. En soms heb ik een stukje al honderd keer gezien, voordat me opeens duidelijk wordt waar hij thuishoort. Dan is het plotseling heel simpel, terwijl het daarvoor een lastig onderdeel was. En zo valt er weer iets op zijn plek.
De puzzel van het zien
Goed gaan zien is een levenspuzzel. Toen ik met deze levenspuzzel begon, was het me nog totaal onduidelijk wat er allemaal zou gebeuren onderweg en wat dat voor mijn zicht zou doen. Ik wilde direct scherp zien, maar bleek geduld nodig te hebben. Gaandeweg kwamen de puzzelstukjes van het Goede Zien op mijn pad. Ik legde ze stukje voor stukje aan elkaar. Soms stagneerde het puzzelen en moest ik lang zoeken naar de volgende juiste stap. Andere keren vond ik opeens snel een paar stukjes achter elkaar. De puzzel bestond in elk geval uit veel meer stukjes dan de hoekjes en randjes die ik in het begin van mijn oogleraar aangereikt had gekregen.
De puzzelstukjes bij elkaar gezocht
En ook deze puzzel bleek verslavend te zijn. Ik werd van begin af aan gegrepen door het proces en wilde alles ontdekken wat er bestaat op het gebied van goed gaan zien. En ik puzzelde verder, ook al was mijn zicht in het begin heel wazig zonder bril, of kwam er na een verbetering ineens een terugval. Al puzzelend, geduldig zoekend en speurend, kreeg ik het plaatje steeds meer compleet.
Ik kon niet spieken op de doos
Mijn zoon en ik spieken nu regelmatig op de doos om te zien waar sommige delen precies thuishoren, dat maakt de puzzel een stuk makkelijker. Maar dat kon ik bij mijn zoektocht naar Goed Zien niet doen, ik had geen voorbeeld. Ik liep wel stad en land af op zoek naar mensen die een deel van de puzzel compleet hadden en mij konden helpen meer inzicht te krijgen in dat stuk.
Wil jij ook beginnen met jouw puzzel van het zien?
Er zijn jaren voorbij gegaan sinds ik voor de eerste keer mijn bril afzette en met de puzzel begon. Ik heb een lange en ongelooflijk boeiende weg afgelegd en daardoor heb ik de puzzel nu zo goed als compleet. Er vallen nog wat gaatjes op te vullen, maar de basis ligt er. En met die basis heb ik al meer dan duizend mensen geholpen om hun eigen levenspuzzel van het zien te ontdekken. Wil jij ook beginnen met die van jou?
Hoe krijgen jouw ogen die niet meer zien zoals vroeger weer hun eigen zicht terug?
Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.
