Hoe hard werken jouw ogen?

Hoe hard werken jouw ogen? Grote kans dat ze flink aan het ploeteren zijn. In deze tijd geldt dat namelijk voor bijna iedereen. We staren de hele dag naar computerschermen, koekeloeren op onze smartphones en zetten onze ogen ’s avonds ook nog eens aan het werk voor de tv. De ogen staan hierdoor zwaar onder druk en ik vind het niet gek dat er zoveel mensen zijn die klachten ontwikkelen. Ik merk het zelf ook altijd: na een uur achter de laptop voel ik dat mijn ogen heel hard gewerkt hebben. Pauzes nemen is echt belangrijk om ze de nodige rust te geven.

Caravan aan de kust

Eind mei kregen mijn ogen onverwacht een weekje vakantie. Mijn zoon van 10 was vrij, terwijl zijn zussen gewoon naar school moesten en ook manlief was aan het werk. Omdat mijn zoon niet naar school hoefde, besloot ik mezelf vrij te geven en huurde voor een paar dagen een caravan aan de Noordzeekust. Mijn zoon mocht een vriendje meenemen. Leuk voor hem om mee te spelen, fijn voor mij want dan had ik meer tijd voor mezelf.

Naar het volgende level

De avond voor we weggingen, hield mijn telefoon ermee op. Ik besloot mijn laptop dan ook maar lekker thuis te laten en ik was dus een paar dagen schermloos. Dat was heerlijk. Wat een rust! Omdat er niets aanwezig was, hoefden de jongens ook niet steeds te zeuren of ze op de computer of tablet mochten. Ze waren die dagen samen veel aan het voetballen en waterballonnen naar elkaar aan het gooien, en ’s avonds speelden we yahtzee.

We zaten niet ver van zee, met 5 km waren we bij het strand. Ondanks dat we schermloos waren, had de virtuele wereld nog steeds invloed op de jongens. Op de fiets speelden zij een spelletje. “Als we bij het strand zijn, hebben we 100 punten erbij en zitten we op het volgende level,” zei mijn zoon opgewonden. Ik moest erom lachen en besloot er handig gebruik van te maken. We kwamen langs een uitkijkpunt, daar moest je wel even wat treden voor beklimmen. Ik riep: “Als we boven zijn, krijgen jullie 50 punten extra.” En hups, zonder commentaar klommen de knullen omhoog. “Krijgen we dan ook 50 euro?” vroeg mijn zoon. Euro’s verdienen hoorde klaarblijkelijk ook bij het spelletje. “Misschien wel, maar niet van mij,” lachte ik.

Houten stokken mee als zwaarden

Bijna 11 is hij inmiddels. Het was aandoenlijk om te zien hoe hij en zijn vriendje samen nog zo konden opgaan in hun spel. Houten stokken mee als zwaarden, toen zei ik dit en toen deed jij dat en moest je het monster wel doden met je zwaard. Even dacht ik met weemoed aan de toekomst. Nog één jaar basisschool en mijn zoon gaat naar de middelbare. Dan zal het spelen stoppen, moet hij hard aan het werk op school en thuis met de stapels huiswerk die hij meekrijgt. Zucht, van mij mag hij eeuwig 10 blijven.

De dagen waren heerlijk. Het was mooi weer, we genoten van het buiten zijn en het strand. Ik kon me ontspannen en ook mijn ogen kwamen steeds meer tot rust. Ik bekeek al het moois in de natuur: kleine schelpen in de branding, een meeuw op zoek naar vis, een jagende wolkenlucht. Doordat aan zee de blik zo weids kan zijn, als van een matroos, komt er vanzelf ontspanning in het zien. Mijn blikveld verruimde zich naar links, rechts, naar boven en beneden en ik zag veel méér dan alleen dat wat voor me was. Mijn ogen stelden gemakkelijker scherp op details. Kleuren gingen leven. De wereld van het zicht kan echt magisch zijn op zulke momenten. Dat kun je niet uitleggen, dat moet je gewoon ervaren.

Buitenplaats Huize Frankendael

Donderdag moesten we weer naar huis, want voor vrijdag stond mijn ééndaagse workshop Moeiteloos kijken zonder bril of lenzen op het programma. Heerlijk uitgerust kon ik deze gaan geven. De workshop vond plaats op een sprookjesachtige plek in Amsterdam, namelijk in Huize Frankendael in het Frankendaelpark in Watergraafsmeer. Deze polder werd rond 1630 drooggelegd. In de loop van de zeventiende en achttiende eeuw werden er 40 buitenplaatsen gebouwd, waar rijke Amsterdammers in hun vrije tijd naartoe gingen. Huize Frankendael is nog de enige overgebleven buitenplaats. Dit rustige plekje in de drukke stad ademt echt de sfeer uit die romantische tijd.

Blije gezichten

Op de dag van de workshop was het heerlijk weer. Dat was fijn, want een belangrijk deel van de workshop geef ik het liefst buiten. We konden lekker in de tuin lunchen en de oefeningen die we deden nodigden uit om het park verder te ontdekken. Aan het einde van de dag zeg ik alleen nog maar ontspannen en blije gezichten en hoorde ik veel gelach. De positieve vibraties, de oefeningen die de ogen en het gehele zenuwstelsel tot rust brengen én de nieuw verworven inzichten werken altijd diep door op de deelnemers. Met een dankbaar gevoel zwaaide ik de mensen uit toen ze Huize Frankendael verlieten.

“Ik heb weer hoop voor mijn ogen”

Een paar reacties op de workshop:

“Deze dag heeft me bewustwording gebracht van wat mijn ogen allemaal kunnen. Mijn klachten verdwenen naarmate de dag vorderde. Alleen al het weten dat je oplossingen hebt als het weer misgaat, geeft geruststelling.”

“Ik ben dankbaar voor de informatie en de oefeningen. Ik heb weer hoop voor mijn ogen.”

Hoe krijgen jouw ogen die niet meer zien zoals vroeger weer hun eigen zicht terug?

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden