Kleine details in mooie schelpen

“Welke vind je het mooist?”, vraagt mijn zoon als ik zijn schelpen- tentoonstelling bekijk. We zijn op een strandje, hebben net in het koude water gezwommen en liggen op onze handdoek op het zand. Hij is druk bezig geweest mooie schelpen bij elkaar te zoeken en op een of andere manier willen kinderen altijd dat je een mooiste uitkiest. Ik bekijk zijn schelpen collectie en vind ze eigenlijk allemaal mooi. Ik vind het vooral bijzonder hoe de lijnen in de schelpen lopen, de kleine details in deze mooie schelpen te zien. Ik kies uiteindelijk voor een witte schelp met zwarte en grijze strepen. De contrasten van deze schelp vielen me op.

Niet direct zichtbaar aan de oppervlakte

Hmmm, dat was niet de schelp die mijn zoon het mooiste vond. Hij liet een glanzende schelp zien, met een zachte lila streep in het midden. Ik moest bekennen dat deze ook prachtig was. “En deze is ook heel mooi,”  ik wees naar een grotere schelp met diepe groeven die goudkleurig was in het midden. We gingen nog verder zoeken naar schelpen voor de tentoonstelling. Dat is het leuke van schelpen, je ziet ze aan de oppervlakte niet direct, omdat ze in het zachte zand weg zakken. Het is dan altijd een verrassing welke schelp eruit komt en of hij nog helemaal heel is of gebroken.

Overgeven aan het schelpenspel

De gebroken schelpen vonden we ook mooi en die kregen een eigen plaats in de tentoonstelling. Ik was eigenlijk een boek aan het lezen, toen hij me vroeg naar de tentoonstelling te komen kijken. Ik had niet direct zin, eerlijk gezegd. Maar ging toch kijken en voor ik het wist had ik me overgegeven aan het schelpenspel. Gravend in het zand komen er allemaal kleine schatten naar boven. Langwerpige schelpjes, ronde schelpjes, kleine en piepkleine schelpjes, soms met een perfect rond gat in het midden, je kunt er zo een ketting van maken.

Kleine details in mooie schelpen zien

Het is leuk om naar de details van de schelpen te kijken. De verschillende kleuren die ze in zich hebben en de lijnen die door de schelpen heen lopen. Fijne, dunne, strakke lijntjes. Hoe kleiner de schelp, hoe mooier de details. Een aantal van de schelpen leg ik andersom voor de tentoonstelling, want de binnenkant is namelijk ook heel mooi.

Kleine details helpen ontspannen

Kleine details bekijken is een ontspannende bezigheid voor de ogen, mits je het met ontspanning doet. Je ogen vinden het prettig om met nieuwsgierigheid objecten te onderzoeken. Of dit nu gaat om objecten uit de natuur, gezichten van mensen, de lijnen in je eigen hand, een tekening of een schilderij. Of de vlekken die de koffiekopjes maken op de tafel, tijdens een saaie vergadering.  Ogen houden niet van saaiheid en gaan graag op zoek naar iets nieuws om te ontdekken.

Prettig en ontspannen

Als je moeite hebt om de kleine lettertjes te kunnen lezen, dan is het een goede oefening om eens naar buiten te gaan en kleine details te bekijken. Waarschijnlijk gaat dat gemakkelijker dan de drukletters en ervaren je ogen het als prettig en ontspannen. Heb je moeite met het zicht ver weg, dan helpt het kijken naar kleine details je om ook goed in de verte te zien. Je kunt hier klikken voor een filmpje met een oefening in het zien van kleine details.

Piepklein en een groot wonder

Tijdens het schelpen zoeken, vond ik ook een piepklein slakkenhuisje. Wat is het een groot wonder van de natuur hoe perfect dat kleine slakkenhuisje in elkaar zit. Precies hetzelfde als een groot slakkenhuis, met dezelfde draaiing en dezelfde details. maar dan heel klein; hij paste met gemak op mijn vingertop. En dan te bedenken dat het slakje dat er in heeft gewoond nog kleiner is geweest. Met verwondering zat ik er naar te kijken.

Verwonderen om de schoonheid

Ik besloot foto’s te maken van de schelpencollectie. Helaas doet een foto altijd tekort aan de werkelijkheid, maar het is toch leuk om ze even vast te leggen en hier op mijn website te plaatsen. Het ienemini slakkenhuisje was helaas weer verdwenen in het zand. Ik vond wel een ander slakkenhuis, iets groter, maar nog steeds heel klein, dat wilde wel op de foto. Mijn zoon zette stokjes bij ieder onderdeel van de tentoonstelling. Toen we weg gingen, gooide hij zand over de schelpen heen. “Ik kan ze dan weer vinden door de stokjes, als we  terug komen”. Wanneer dat zal zijn, weet ik niet. Ik ben benieuwd of de stokjes er dan nog zullen staan en de schelpen weer naar boven zullen komen. Maar waarschijnlijker is het dat ondertussen een ander kind de schelpen zal vinden en zich zal verwonderen om de schoonheid ervan.

Over welke kleine details kun jij je verwonderen? Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie achter laat.