Bijnieren die te hard werken veroorzaken overfocus. Bij Peter Grunwald heb ik geleerd dat het aanwezig zijn in het hier-en-nu aanwezig is in het onderste deel van de visuele cortex. Je kunt het hier teruglezen. Alleen zitten we bijna nooit in het hier-en-nu, maar in de overfocus of onderfocus. Voor velen wel herkenbaar, op momenten dat je bijvoorbeeld aan het werk bent, of de kinderen op tijd naar school wilt brengen, een trein wilt halen. Dan is er een gevoel van stress en zijn we ons best aan het doen om dit doel zo goed mogelijk te behalen. De overfocus! Deze overfocus wordt afgewisseld door de onderfocus, bijvoorbeeld de momenten dat we onderuit gezakt liggen op de bank, zappend voor de televisie. Of aan het surfen op het internet en voor je het weet zijn er twee uur voorbij en weet je eigenlijk niet wat je precies hebt gedaan. Aanwezig zijn in het hier-en-nu, dan zijn lichaam en geest in balans. In onder en overfocus zijn is ook een soort balans, een overlevingsbalans.

Leptine

Ik was afgelopen dinsdag op een lezing van Mike Donkers, de nederlandse mr. Weston Price. Tijdens die lezing ontdekte ik het lichamelijke verband tussen onder,- overfocus met de schildklier en de bijnieren. Mike vertelde hoe het in het lichaam werkt met de hormonen. Waarbij hij er direct bij vermelde dat de hormoonhuishouding een complex geheel is, waar van de meeste wetenschappers gespecialiseerd hierin, nog lang niet weten hoe het allemaal precies werkt. De lezing ging over de rode draad van het hormoonverhaal en startte bij het hormoon Leptine. Dit hormoon is je vetsensor en wordt niet door een hormoonklier geproduceerd, maar door je vetcellen. Het eten van verzadigde vetten verzadigt het lichaam, koolhydraten doen dat niet. Als je veel koolhydraten eet, is het lichaan niet verzadigd en geven de vetcellen een alarmsignaal in de vorm van leptine. Om de vetcellen te kalmeren is het belangrijk dat ze gevoed worden met verzadigde vetten.

Schommeling bloedsuikerspiegel

Als er te weinig vet in het lichaam zit, wordt er dus leptine afgegeven. Als dit gebeurt, betekent dit dat er teveel suiker in het bloed zit. Daarmee stijgt het insulinegehalte. De alvleesklier maakt insuline aan en heeft als functie het teveel aan glucose uit het bloed te verwijderen. De insuline pakt de glucose uit het bloed en stopt deze in de cellen die het opslaan als vet. Koolhydraten worden altijd glucose, ook de zogenaamde langzame koolhydraten. Het eten van koolhydraten doet de bloedsuikerspiegel stijgen,  insuline werkt heel drastisch en laat de bloedsuikerspiegel heel snel dalen. Waardoor je een schommelende bloedsuikerspiegel krijgt. Naast dat je insuline resistent kan zijn, kan het lichaam ook leptine resistent zijn. Dan werken de sensoren in het lichaam niet meer. “Als we niet in contact zijn met het lichaam, heeft het lichaam geen contact met ons”, aldus Mike.

Bijnieren communiceren met de lever

Schommelingen in de bloedsuikerspiegel heet dysglycemie en betekent het schommelen van een hypo naar een hyper. Oftewel  van de onder naar de overfocus. Bij hypoglykemie sporen de bijnieren de lever aan om glycogeen af te geven. Dit is een noodvoorraadje suiker dat in tijden van acute stress naar de hersenen en de spieren gaat om ons hyperalert te maken, zodat we razendsnel kunnen beslissen of we het gevaar tegemoet moeten treden (vechten) of ervan weg moeten rennen (vluchten), en om ons bovenmenselijke krachten te geven en om te voorkomen dat we pijn en vermoeidheid ervaren.

De alvleesklier reageert op een hoge bloedsuikerspiegel met insuline, de bijnieren reageren met cortisol en adrenaline. De bijnieren communiceren met alles in ons lichaam, ze zijn als een vuurbal tegen stress. De bijnieren communiceren met de lever als de bloedsuikerspiegel te laag is. Ze maken dan cortisol en adrenaline aan om uit die lage bloedsuikerspiegel te komen. Je komt dan in de overfocus.

De schildklier gooit de rem erop

De schildklier onderhoudt een relatie met de bijnieren. Als bijnieren overactief worden, produceren ze teveel cortisol. Als dit structureel gebeurt, ondermijnt het cortisol het immuunsysteem. De schildklier gooit de rem erop en zorgt ervoor dat alles op een lager pitje komt te staan, onderactiviteit, oftewel de onderfocus. Bij overactieve bijnieren is er een onderactieve schildklier en bij overactieve schildklier zijn er onderactieve bijnieren. Het lichaam is dan in een soort van balans, het balanceert van de overfocus naar de onderfocus, dit geeft een disbalans in het ritme van het hart.

Over en onderfocus

De over en onderfocus hebben te maken met over en onder activiteit in de schildklier en bijnieren. Om weer in de aanwezigheid van het Hier en Nu te kunnen zijn en zien, is het belangrijk dat het fysieke gestel in evenwicht komt en dus goed gevoed wordt. Het lichaam heeft verzadigde vetten nodig om tot rust te komen en goed te functioneren. Dan kunnen de bijnieren en de schildklier het werk doen wat ze behoren te doen, in plaats van te overleven en van de onder activiteit naar de overactiviteit te schieten, met bijnieruitputting en schildklierproblemen als resultaat.

Hoe ga je over naar vetvertering

De galblaas is verantwoordelijk voor de vetvertering door galzouten te produceren. Deze galzouten verteren vetten. Lever en galblaas zijn een vetverbrandingsorgaan. Dit verzwakt als je jarenlang vet structureel te weinig gebruikt. Er ontstaan galstenen in de lever en galblaas. Als je dan te snel overgaat op een dieet gebaseerd op veel vet, kun je dit niet verwerken. Je lichaam zal het vet niet verteren en als je dan geen of nauwelijks koolhydraten meer tot je neemt, krijgt het lichaam helemaal geen brandstof meer en crasht het lichaam. Het is belangrijk de lever en gal weer te reinigen en het vet eten langzaam op te bouwen.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Hoe gaat het met jouw onder- en overfocus? Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie achterlaat.