Overweldigende uitzichten

DSCI0062Ik was een week op reis in Zuid-West Engeland. De eerste drie nachten zaten we aan de kust bij Tintagel in een jeugdherberg die op de rand stond van een klif. Het uitzicht was prachtig, steile rotsen en de zee daar diep onder. Als ik aan de rand van de klif ging staan, dan gebeurde er van alles. Ik werd overweldigd door het spectaculaire uitzicht, de mooie, ruwe rotswanden en de zee die meters daaronder tegen de rotsen aan sloeg. Adembenemend om te zien en tegelijkertijd ook angstwekkend. Het gevoel dat ik naar beneden zou storten overviel me regelmatig.


Ver weg en dichtbij

Het is vreemd wat er gebeurt met het zicht zo boven op een klif. De zee beneden was zeker 60 meter bij me vandaan, maar leek ook heel dichtbij. Ik zie een enorme diepte, maar tegelijkertijd ook niet. Als ik naar beneden keek, voelde ik een enorme aantrekkingskracht naar de zee, maar op hetzelfde moment een grote angst me in die aantrekking te verliezen. Bang dat ik letterlijk naar de zee toegezogen zou worden. Liever ging ik nog maar een stukje van de klif vandaan, of zitten op de grond. Om te zorgen dat ik niet de zee in zou storten.

Diepte zien

Controle

Een stukje controle in mezelf werd heel actief boven op die klif. En ik zag heel opeens duidelijk  het grote nut van die controle in mezelf. De controle als een bescherming om te zorgen dat ik niet mee zou gaan in het spelen van de golven. Om te zorgen dat ik mijn voeten op de vaste grond hield met voldoende afstand van de rand. Om niet mee te gaan in een neiging om naar beneden te vliegen. Want dat gevoel kwam ook op, alsof ik zou kunnen vliegen, maar ja, de realiteit is dat ik naar beneden zou zijn gestort in mijn poging te gaan vliegen.

Overgave en controle

Overweldigende uitzichtenIk vond het een mooi inzicht om de functie van de controle te ervaren. Steeds kom ik het in mijn leven weer tegen, in allerlei gradaties. De controle willen houden over gebeurtenissen in mijn leven. En ik ben niet de enige, veel mensen hebben te maken met het vasthouden van controle en niet over kunnen geven aan het leven. Waarschijnlijk zijn achtbanen daarom zo populair, je kunt dan niets anders dan de controle loslaten en je overgeven. En wordt er daarom zoveel gedronken en drugs gebruikt in onze maatschappij? Een hulpmiddel om de controle los te kunnen laten. Vaak met allerlei vervelende gevolgen van dien. Omdat de controle er dan letterlijk niet meer is en er allerlei grenzen worden overschreden. Grenzen die tot op bepaalde hoogte hun nut hebben.

Bescherming en spelen

Het leven is een samenspel tussen overgave en controle. Als je alleen maar in overgave zou leven, dan zou je je dus kunnen verliezen in het spel zodat je vergeet dat je een menselijk lichaam hebt die niet kan vliegen en te pletter zal vallen onderaan de kliffen. Leef je alleen maar in controle, dan vergeet je dat het leuk is om te spelen. Om je armen uit te strekken en te doen alsof je kunt vliegen als een vogel door de lucht, terwijl je met beide voeten op de grond over de aarde rent.

Uitzichten en controle

Geen controle zonder bril

Veel mensen missen het gevoel van controle als ze zonder bril door het leven gaan. De scherpte waar ze al die jaren aan gewend zijn, is opeens verdwenen. Toen ik zelf mijn bril al ging zetten, miste ik die controle juist op momenten dat ik hem voor mijn gevoel hard nodig had. Bijvoorbeeld als ik mijn kinderen door het drukke verkeer naar school bracht. Zeker omdat de oudste zelf fietste, maar hier nog wel begeleiding in nodig had. Met zes jaar kon ze goed fietsen, maar miste ze nog het verkeersinzicht in het drukke verkeer. In het begin deed ik deze fietstochten met bril. Hoe meer afstand ik kon nemen van het scherpe zien door een bril, hoe makkelijker ik me kon bewegen in de moeilijkere situaties.

ver weg kijken en diepte zien

Controle door te aarden

Een beetje controle is dus goed, het beschermt ons. Teveel controle haalt ons weg van het spel, het plezier en genieten. Tijdens de reis in Engeland heb ik ook veel gelopen op blote voeten. Bovenop de kliffen was dat prima te doen en ik merk dat de aarding die er dan is, mij die controle geeft. Zonder dat ik er iets voor hoeft te doen ben ik geaard en beschermd. Voel ik me stevig staan en kon ik genieten van de zee, het uitzicht, de diepte onder me.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Op welke momenten ben jij bang de controle te verliezen? Welke functie heeft de controle dan voor je? Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie achterlaat.

 

 

 

 






Over de schrijver
Karin heeft zich gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en innerlijke heling. Zij gebruikt de ogen als spiegel en ingang op het pad van innerlijke heling, daarvan ga je direct beter zien, zonder brillen, lenzen of laseren. Ze heeft zelf 30 jaar een bril gedragen. Door hem af te gaan doen kwam zij op het VolZicht pad en heeft ze geleerd, ervaren en doorgegeven wat ogen nodig hebben om moeiteloos te leren zien. Sinds 2010 heeft zij meer dan 3000 mensen geholpen naar gezonde ogen en beter zicht zonder bril of lenzen. Laat je op deze website inspireren wat jouw ogen nodig hebben om gezond te worden en goed te gaan zien en laat je verrassen door jouw eigen helingsproces.
marja.middelweerd
Door

marja.middelweerd

op 10 Jun 2014

Hallo Karin, Inderdaad weer een mooi inzicht. Mijn man en ik wandelen heel veel en ik voel mij daar heel prettig bij. Wandelen is voor mij een manier om los te laten. Je kunt je gedachten laten gaan en vaak wanneer het moeilijk is kom je tot nieuwe inzichten. Voor mij is loslaten één van de moeilijkste dingen die er zijn in het leven. Toch weet ik dat ik daarin gegroeid ben. Toen ik zoveel last had van mijn ogen, heb ik in het begin heel veel gelezen, vooral ook de artikelen op jouw site. Alle oefeningen goed gedaan en mijn eetgewoontes een beetje aangepast. Stukje bij beetje ging het beter. Tot op het moment dat ik dacht oké, als dit het is, kan ik ermee leven. Ik ben mijn ontspanningsoefeningen iedere avond blijven doen. Ik eet nog steeds gezond, maar ben er niet meer zoveel mee bezig. Toch gaat het sindsdien juist veel beter. Ik denk dat het komt doordat ik het heb losgelaten. Niet meer bang ben voor wat er eventueel kan gebeuren met mijn ogen. Ik heb daar geen invloed op. Hartelijke groet, Marja

Karin Hogenboom
Door

Karin Hogenboom

op 10 Jun 2014

Hoi Marja, Wat mooi hoe het beter ging met je ogen op het moment dat je het kon loslaten. En je hebt er wel invloed op, de gezondheid van je ogen, want dat heb je ook gedaan. Door de oefeningen en je voeding. Het goede doen voor de gezondheid van je ogen en de resultaten loslaten.

Ben Wardenburg
Door

Ben Wardenburg

op 10 Jun 2014

Dag Karin, Dit is weer een van die steunende ervaringen van jou en je gezin - Toegepast Volzicht noem ik dat graag! Je beschrijft hoe de zintuigen je helpen je te verhouden tot de buitenwereld. en toch is daar ook weer die controle. Gelukkig weet jij van aarden. Ik herinner mij zelf de ontspanning die ik ervoer tijdens het Blote Voeten Pad in de Hof van Twello. Ik merk echter ook dat de controle van mijn eerdere levenservaringen - dus vanuit een soort vooringenomenheid - wel eens erg de overhand kan nemen. Misschien is het daarom wel dat ik de laatste tijd slecht zie. Op vakantie dus - met de blote voeten door het gras. Je oefeningen gaan mee. Liefs Ben

Karin Hogenboom
Door

Karin Hogenboom

op 10 Jun 2014

Hoi Ben, De eerdere levenservaringen namen de overhand, maar dit kwam ook weer boven in je bewustzijn. Waardoor je die controle weer kunt laten. Veel plezier met de blote voeten door het gras.

nico
Door

nico

op 10 Jun 2014

Mooi verhaal Karin. Ik heb, jaren geleden, gelopen langs de Engelse Oostiust, vlak onder Schotlland. Daar was het ook groots. Het gevoel dat je beschrijft heb ik ook bovenop de Utrechtse Dom. Niet als ik in de verte kijk, maar recht naar beneden, waar de mensenpoppetjes en de speelgoedautootjes en -fietsen dooreenbewegen. Maar dan is er een stevige ballustrade. De diepte trekt. Freud zei dat dat iets te maken zou hebben met de doodsdrift die in ieder mens zou huizen. Maar ik vind het vooral een reactie van het evenwichtsgevoel, dat opeens gedesorienteerd raakt door die ongewone indruk. En er is ook iets dat n heel sterk waarschuwingssignaal afgeeft voor GEVAAR. Wie weet zijn die reacties weer heel anders bij mensen, die in woeste berggebieden wonen. Hun evenwichtsgevoel is gewend aan die indrukken. En dan kijk je naar verloop van tijd wat rustiger in de afgronden, zonder dat de alarmsignalen zo hard rinkelen, terwijl je natuurlijk evengoed, of zelfs beter oplet. Ik heb n keer in dichte mist met n vriend op 2000 meter hoogte in de Pyreneeen gelopen. Toen leefde ik bij een voetstap tegelijk, waarop ik me helemaal concentreerde. Vele jaren geleden woonde ik, met een Amerikaans vriendinnetje, in een kraakhuis aan de Amstel. Op een vroege augustusmorgen, om vijf uur, werden we wakker. Er was politie over de vloer. Een Franse jongen, die n paar dagen in hetzelfde huis logeerde, had in een LSD-trip, toen de zon begon op te komen, gedacht dat hij vliegen kon, en was uit een raam op de bovenste verdieping gesprongen. Aan de plaats waar hij was neergekomen, zagen de politiemensen, dat hij zich echt van de vensterbank had afgezet, toen hij sprong. Hij leefde niet meer. Ik kon me er iets bij voorstellen, wat die jongen moet hebben gezien, op die psychedelische drug, bij zonsopgang over die mooie stad met de rivier en de rood- en goudgekleurde hemel. Hij heette Patrice. Zelf draag ik al tientallen jaren n bril, -anderhalf en - tweeenhalf. n Sterkere heb ik geweigerd, al raadde een opticien me die aan (-vier). Van die beslissing heb ik nooit spijt gehad! Aan zien zonder bril ben ik nog maar heel sporadisch toegekomen. Wel eet ik heel veel rauw voedsel (groenten, fruit), zoals Huxley en Bates aanraadden, niet alleen voor mn ogen, maar voor alles. En dat bevalt ook zeer goed. Groet, Nico

Karin Hogenboom
Door

Karin Hogenboom

op 10 Jun 2014

Beste Nico, Dank je wel voor je verhaal, een trieste gebeurtenis van die Franse jongen. Een voorbeeld waarbij de controle functie duidelijk niet meer werkte. Mooi ook hoe je beschrijft dat deze controle ook weer anders zal werken als je dit soort uitzichten gewend bent of als je in een dichte mist loopt in de Pyreneeën. Het aanraden van rauw voedsel komt niet bij Bates vandaan, maar van Harry Benjamin, die ook over de Bates methode een boek heeft geschreven. https://volzicht.nl/Boeken/harry-benjamin/beter-zien-zonder-bril/ Ik zie voor de gezondheid van de ogen zelf het belang in van de inzichten die Weston Price heeft opgedaan bij natuurvolkeren, je kunt er hier meer over lezen: https://volzicht.nl/natuurlijk-goed-zien/voeding/

Karin Hogenboom
Door

Karin Hogenboom

op 06 Jun 2014

Mooi gezegd, dank je wel.

Reactie plaatsen