Vorige week liep ik met mijn kinderen de avondvierdaagse. Voor hen ieder jaar weer een groots spektakel, ik vind het zelf altijd wel een gedoe om eerlijk te zijn. Ons hele ritme is uit de war want iedere avond laat naar bed, maar wel weer op tijd op, dus vermoeide kinderen, zorgen dat op tijd het eten klaar is. En vijf kilometer slenteren tussen die mensen/kindermassa is best veel. Mijn zoontje van vijf liep voor de tweede keer. Na zijn eerste dag vroeg ik hoe hij het had gevonden. ‘Leuk’, antwoordde hij heel blij, ‘alleen het lopen vind ik stom’.

Dit jaar liep mijn dochter voor het eerst de tien kilometer en ik liep twee avonden met haar mee. De eerste twee kilometer struikel je nog over de kleintjes, maar daarna splitsen de vijf en de tien km zich en dan wordt het eigenlijk best leuk. We komen tenminste een beetje de stad uit en doorlopen is ook een optie.

Tijdens het wandelen verbaas ik me ieder jaar weer over de hoeveelheid snoep dat onderweg naar binnen gewerkt wordt. Het begint al bij de sinaasappel met pepermunt, een bizarre traditie die ik zelf niet ken van vroeger, maar ik woonde ook in een andere provincie. Voor wie het niet kent: men neme een sinaasappel (en voor de echte stoeren een citroen), snijd deze door het midden, leg een stuk of vier, vijf pepermuntjes op die sinaasappel en bind er een katoenen zakdoek overheen. Tijdens het wachten voor het startschot wordt er al flink gesabbeld aan die zakdoek, die inmiddels helemaal doordrenkt is met het sap uit de sinaasappel. Een klefferige toestand, maar de kinderen zweren erbij.

Na zo’n vijfhonderd meter lopen zijn de meeste sinaasappels wel op. En dan komen de koeken, rollen snoep, zoete drankjes enzovoort tevoorschijn. Het lijkt ook wel of het ieder jaar toeneemt, maar misschien leek dat voor mij zo omdat ik met de tien kilometer meeliep en wordt daar nog meer gesnoept. De kinderen hebben daar hun eigen tas vol zoetigheid mee. Behalve mijn dochter dan, want ja, ik wist het niet en had drinken en eten in mijn eigen rugtas. De inhoud ervan ziet er totaal anders uit. Er zit een zak met stukken komkommer in, flesje water, wat gedroogd fruit en snoepjes van de natuurwinkel.

Mijn dochter werd getrakteerd door haar vriendinnen en wilde uiteraard ook uitdelen. Ze vindt mijn snoepjes lekker en deelde ze vol trots uit. ‘Hier’ zei ze, ‘snoepjes zonder suiker’. Haar vriendinnen namen een snoepje, ‘hm, best lekker’, zegt één vriendin. Tegen een vader die verder op loopt, zegt ze ‘wij hebben een snoepje zonder suiker’. ‘Hè, getver’, zegt die vader. Een paar minuten later komt ze naar me toe en verkondigt dat ze het snoepje zonder suiker niet lekker vindt.

Ik verwonder me over de hoeveelheid snoepgoed, maar voel me hierdoor ook buiten de groep staan. Want het lijkt wel of het verder niemand wat uit maakt. Iedereen weet toch dat het niet goed voor je is, maar de tendens is dat je niet zo moeilijk moet doen en laat die kinderen toch een keertje. Suiker noemen ze ook wel het witte gif en maakt meer kapot dan je lief is. Behalve dat kinderen bijziend kunnen worden van suiker, zijn er nog een hoop andere gezondheidsproblemen die kunnen ontstaan door suiker. Het kan leiden tot gedragsproblemen en hyperactiviteit, gaatjes in de tanden, obesitas (want dik zijn komt niet door vet, maar door geraffineerde suiker), hoofpijn, migraine, reuma, hypoglycemie. Tegenwoordig wordt suiker vaak vervangen door fructose, dat klinkt misschien gezond, maar is nog schadelijker dan gewone suiker. Als je hier klikt, kun je meer achtergrondinformatie vinden waarom suiker zo slecht is voor kinderen.

Naast dat de tassen van de kinderen overladen zijn met zoetigheid, komen ze ook nog langs een kraampje van school. Er staat ieder jaar weer één school tussen die fruit uit deelt, maar bij de rest van de scholen staan er bakken met snoep en zoete drankjes. Ik zag dit keer zelfs een school met mars en snicker repen. Niet van die mini’s, maar standaard formaat. Ook de school van mijn kinderen voorziet de kleine wandelaars van snoep en sportdrankjes. En de laatste avond krijgen veel kinderen als beloning nog een snoepketting, een zak snoep, een medaille van chocola.

Als ik met mijn dochter na de wandeling weer terug naar huis fiets, vertel ik haar dat ik het lastig vind hoe ik ermee om moet gaan naar haar en haar broertje en zusje toe. Ik wil natuurlijk dat ze ook gewoon meedoen met hun vriendjes en vriendinnetjes en niet dat ze buiten de groep vallen. Maar ik wil ze ook inlichten wat al dit lekkers met ze doet en het echt niet gezond is. Mijn dochter wil zelf ook stoppen met suiker zegt ze weleens, maar ze kan de verleiding niet weerstaan. ‘Maar ik was ook verbaasd over al het snoep dat maar uit de tassen bleef komen, hoor mam’, zei ze. ‘Ik dacht, houdt het dan nooit op’. Het mooie vind ik dan ook dat haar vriendinnen de stukken komkommer ook heerlijk vinden. Het hoeft echt niet per se, al die zoetigheid.

Verder hebben we heerlijk gelopen en de kinderen hebben genoten, van het gezelschap, van de sfeer, van de snoep (nee, niet van het wandelen, lopen is immers stom).

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Heb je zelf ook ervaring met kinderen en snoepen. Hoe ga jij ermee om? Wat valt jou op? Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie plaatst.