Volg jij jouw natuurlijk proces?

Volg jij jouw natuurlijk proces in het herstellen van je zicht? Of ben je het zien zonder bril aan het forceren, of juist blokkeren? Ik leer veel van mijn zoon en het genezingsproces waarin hij zit. Gebroken bovenbenen en diepe wonden zijn geen zaken die ik dagelijks tegenkom in mijn leven; ik heb er dus geen ervaring mee. Alles is nieuw voor mij en ik ben afhankelijk van wat de deskundigen zeggen. In hun woorden mis ik wel eens het vertrouwen in het natuurlijk proces. Want hoe verder we komen, hoe meer ik merk dat dit vertrouwen heel belangrijk is voor het herstel.

Moedeloosheid, boosheid en schuldgevoel

IMG_1324Gelukkig volgt mijn zoon zelf voor een groot deel wel dit natuurlijke proces. In het begin was er bij hem veel weerstand bij iedere aanraking van zijn benen en bij iedere beweging. Stimulering hierin was wel nodig, want anders zou de zaak blokkeren. Toch zie ik het achteraf zo: de weerstand was er niet voor niets, het lichaam was nog niet klaar voor de volgende stap. Er is eigenlijk maar een klein beetje stimulering nodig, dan volgt het lichaam vanzelf wel, in zijn eigen tempo. Ik moet wel toegeven dat het prettig was dat die stimulering, het oefenen van de benen, van buitenstaanders kwam. Want zodra wij als ouders ons ermee gingen bemoeien, schoot onze zoon direct in de weerstand. Dit mondde uit in moedeloosheid, boosheid en schuldgevoel bij mij. Schuldgevoel omdat ik het er dan vaak maar bij liet zitten. Eerlijk gezegd zat de dag voor mij al bomvol, ook zonder het oefenen.

Het resultaat van het natuurlijk herstel

In het begin ging het herstel langzaam, maar toch maakte mijn zoon vorderingen. En toen opeens kwam er een keerpunt en ging hij met sprongen vooruit. Moeiteloos verplaatste hij zich van bed naar rolstoel, zonder gebruik te hoeven maken van onze hulp of van zijn glij-plankje. En dat met alleen maar een half uur fysiotherapie per dag. Ik zag dat niet alleen de oefeningen hun werk deden, maar dat het proces van natuurlijk herstel de allergrootste rol speelde.

Diep van binnen weten wat je nodig hebt

IMG_1328Toen onze zoon net thuis was uit het ziekenhuis, sliep hij in een bed in de woonkamer. Na een week tilden we hem naar boven om te douchen. Dat was enorm spannend. Eenmaal beneden zei hij: “Dit doen we nooit meer.” Na veel gemopper ging hij een week later toch weer, maar dat was het maximaal haalbare. Totdat in het ziekenhuis gezegd werd dat hij voor de genezing van de wond nu iedere dag moest gaan douchen, zodat we de wond goed schoon konden spoelen. Leuk vond hij het nog steeds niet, maar zonder gesputter liet hij zich toch iedere avond door ons naar boven tillen. Diep van binnen begreep hij dat het douchen belangrijk was voor zijn herstel.

Hoe zouden onze voorouders dit hebben gedaan?

Voor het genezingsproces zijn we van het begin af aan afhankelijk geweest van medische deskundigen. Ik heb me vaak afgevraagd hoe onze voorouders zouden zijn omgegaan met zo’n ongeval? Ik stelde me voor hoe natuurvolkeren en onze oerouders het zouden aanpakken. Ik zag voor me hoe mijn zoon vlak na het ongeluk een kruidendrankje werd toegediend, waardoor hij de pijn niet meer voelde en in een slaaptoestand raakte. Net zoals hij nu morfine kreeg van de noodarts. De oerouders zouden hem, indien mogelijk, op de plek hebben gelaten waar hij lag, afgeschermd van de buitenwereld met dierenhuiden en toegedekt met warme dekens. Met hun handen manipuleerden de medicijnmensen de botten weer op de juiste plek. De wond werd schoongespoeld en afgedekt met een modderpapje van kruiden, de benen werden gespalkt.

Kruidenpapje en helende handen

IMG_1326Net als in het ziekenhuis zou hij de eerste tijd bedwelmd zijn geweest dankzij pijnstillende kruiden, die na een week langzaamaan afgebouwd werden. Hij zou zoveel mogelijk met rust gelaten worden, en de aandacht zou in eerste instantie vooral naar de wond zijn gegaan. Naast het dagelijks toedienen van het kruidenpapje, zouden er regelmatig helende handen boven zijn wond en breuken gehouden worden. Totdat de bewegingen in zijn benen langzaam op gang kwamen. Daarbij zouden de wijze medicijnmannen en -vrouwen steeds kijken naar waar hij aan toe was en dan dit proces stimuleren. Zijn bovenarmen zouden met regelmaat gemasseerd worden. Reflexologe Elsemarie Richt vertelde mij onlangs dat de bovenarmen congruent zijn aan de bovenbenen. Door de bovenarmen te masseren, stimuleer je het genezingsproces in de benen.

In volle vertrouwen

Deze mensen zouden het natuurlijke proces in volle vertrouwen volgen. Onze zoon zou gezondmakende voeding krijgen om de genezing te stimuleren en ontsteking te voorkomen. Ze zouden  hem beestenbottenbouillon, rauwe melk en bloed voeren. Onze zoon heeft veel bloed verloren tijdens het ongeluk en een bloedtransfusie gekregen. Ik denk dat onze voorouders hem vers bloed van een dier zouden geven, zoals de Masai ook doen. Onze taak als ouder zou voornamelijk hebben bestaan uit verzorging en bescherming.

Het vertrouwen kunnen geven

IMG_1325Het volgen van het natuurlijke proces gebeurt nu ook, maar het vertrouwen erin ervaar ik veel minder. Er werd ons bijvoorbeeld niet verteld dat het normaal was dat hij heel gevoelig was bij zijn benen en daar geen aanraking wilde. In het ziekenhuis in Duitsland gingen ze voor het eerst zonder verdoving zijn verband wisselen en bij iedere aanraking gilde hij het uit. Ook als ze alleen maar naar zijn benen wezen. Een verpleegkundige viel tegen hem uit door te snauwen: “We doen helemaal niets, we raken je niet eens aan!” Had ze maar erkend dat het begrijpelijk is dat je niet aangeraakt wilt worden op de plek waar je zoveel pijn en geweld hebt ervaren. En dat dit steeds minder zal worden, dat het goed is om het gebied zachtjes zelf aan te raken, ook als het niet fijn voelt. In plaats daarvan gaf ze hem de boodschap dat hij zich aanstelde. Gelukkig zijn er op ons pad ook genoeg hulpverleners geweest die onze zoon wél begrepen en ondersteunden. En nog komen we ze tegen; mensen die hem met veel liefde en inzicht begeleiden in zijn natuurlijk proces.

Een boodschap om naar te luisteren

Het is vooral de kunst om mijn eigen natuurlijke proces  te blijven volgen. Dat ik eigenlijk geen zin heb om met hem oefeningen te gaan doen, is ook een boodschap waar ik naar mag luisteren. Misschien is oefeningen doen niet echt de taak van mij als ouder. Als mijn zoon lekker met zijn zus en nichtjes monopoly aan het spelen is, wat zou ik de boel dan verstoren met oefeningen? Dat deed ik gelukkig ook niet, maar het schuldgevoel kwam dan wel naar boven. ’s Avonds met zijn allen op de bank gezellig een filmpje kijken lijkt soms ook veel belangrijker dan oefeningen doen.

Volg jij je natuurlijk proces?

IMG_1333Als er in de tijd van onze voorouders iemand even niet goed kon zien, werden de ogen niet geforceerd door er glas voor te zetten. Dat zou het natuurlijke proces van die persoon hebben tegengewerkt. Misschien hebben de ogen er op dat moment wel een goede reden voor om het zicht even terug te trekken. Beter is het de natuur zijn gang te laten gaan en alleen met zachte hand te stimuleren waar nodig. Hoe doe jij dat met jouw natuurlijk proces? Volg je het, forceer je het of onderdruk je het? Of alle drie? Ik ben daar erg benieuwd naar en vind het leuk als je hieronder een reactie achterlaat.

De illustraties zijn afkomstig uit de “Tarot van het wilde woud” en gemaakt door Will Worthington.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Over de schrijver
Karin heeft zich gespecialiseerd in de gezondheid van de ogen en innerlijke heling. Zij gebruikt de ogen als spiegel en ingang op het pad van innerlijke heling, daarvan ga je direct beter zien, zonder brillen, lenzen of laseren. Ze heeft zelf 30 jaar een bril gedragen. Door hem af te gaan doen kwam zij op het VolZicht pad en heeft ze geleerd, ervaren en doorgegeven wat ogen nodig hebben om moeiteloos te leren zien. Sinds 2010 heeft zij meer dan 3000 mensen geholpen naar gezonde ogen en beter zicht zonder bril of lenzen. Laat je op deze website inspireren wat jouw ogen nodig hebben om gezond te worden en goed te gaan zien en laat je verrassen door jouw eigen helingsproces.
Martin Oei
Door

Martin Oei

op 24 Oct 2015

Een aantal maanden geleden kwam ik terecht op deze site. Afgelopen tijd ben ik bewuster omgegaan met het nadenken en toepassen van goede kijkgewoontes en uw oefeningen zijn heel prettig om te doen.Als ik op het station sta te wachten op de trein kijk ik vaak hoe ver ik kom met het lezen van de letters op de borden. Meestal zie ik een waas (heel herkenbaar denk ik) maar afgelopen weken heb ik weleens van die momenten gehad dat ik even scherp de letters kon lezen. Dat duurde dan een paar seconden en daarna was dat heldere moment weer weg en verscheen die waas weer voor mijn ogen. Ik ben nog lang niet zover dat ik heel scherp kan zien zonder bril en ik weet ook niet of dat gaat gebeuren. Ik blijf hoe dan ook oefenen en probeer niet teleurgesteld te worden als het even wat minder gaat.Onderstaande link vond ik zelf interessant en sluit denk ik goed aan bij wat u vertelt op deze website.

Annemiek Kalbfleisch
Door

Annemiek Kalbfleisch

op 22 Oct 2015

Hoi Karin, mooie blog weer. Heel interessant thema, het natuurlijk proces volgen. Het geldt eigenlijk voor het hele leven, niet alleen voor gezondheid, al is ziekte en verwonding natuurlijk een enorme testcase. Kun je er op vertrouwen dat t juiste op het juiste moment op je pad komt? Voor mij is dat ook lastig. Dan ga ik op zoek en heel veel ondernemen in plaats van te kijken wat er op me af komt en te vertrouwen. Mijn bril heb ik in oktober 2013 heel rigoureus afgezet. Na in 2010 een strabismus operatie te hebben ondergaan was mijn zicht erg achteruit gegaan. Ik kon niet meer zonder bril, wat voorheen wel kon. Iedere avond had ik rode en vermoeide ogen en zaten er soort vliesjes op mij ogen, de binnenkant van mijn bril werd heel vet daardoor. De oogarts raadde mij een sterkere bril en nog een operatie aan. Dat was voor mij de druppel. Als een operatie niet zou helpen, waarom een tweede dan wel? Een sterkere bril voelde ook niet goed, de wereld werd te hard en bovendien zou ik er minstens een maand voor nodig hebben er aan te wennen. Rigoureus mijn bril afgezet en t gaat super. Ondertiteling kan ik s avonds niet goed lezen, verder gaat alles prima. Veel minder spanning in mijn ogen. Mijn ogen zijn mijn gids en houden me op het voor mij juiste pad! Ik ben ze dankbaar, uiteindelijk! Groet!

usha
Door

usha

op 21 Oct 2015

Hallo Karin, tot een tijdje terug deed ik heel intensief de oefeningen, het was bijna een obsessie. Maar er was ook veel verdriet en woede over het verleden, maar ook omdat ik nu nog steeds slechter ging zien en in het dagelijks leven in mijn ogen van alles niet goed was. Uiteindelijk heb ik het allemaal los gelaten en ben ik me gaan richten op mijn verdriet en woede. In verschillende sessies heb ik lagen in mezelf geroerd die me steeds een stap verder hielpen. Op emotioneel gebied voel ik me sterker worden. Mijn zicht wordt nog steeds slechter. Soms krijg ik het benauwd, omdat ik wel 15 jaar geleden mijn ogen heb laten laseren. Ik vraag me dan af of ik mijn ogen heb kapot gemaakt en dat het niet eens meer goed kan komen met mijn zicht. Dan denk ik dat ik me erin moet berusten dat ik misschien blind kan worden. Daar kan ik nog niet mee omgaan, daarom werk ik nog steeds aan mijn emotie én voeding, en probeer ik af en toe de oefeningen weer op te pakken. Dat laatste gaat nog niet natuurlijk, daarom laat ik dat maar van binnen los en probeer ik mn ogen meer liefde te geven.

Karin
Door

Karin

op 21 Oct 2015

Hoi Usha, Ik kan me voorstellen dat het paniek geeft. Mooi om het ook weer los te kunnen laten en je ogen liefde te geven. Ik kan me voorstellen dat veel palmeren je echt goed kan doen in deze situatie. En er vertrouwen in hebben dat wat "stuk" is gegaan ook weer geheeld kan worden.

Jenny Koersen
Door

Jenny Koersen

op 21 Oct 2015

Ooit kreeg ik in een Touch for Health-training een model aangereikt voor het stimuleren van het zelfgenezend vermogen van het lichaam: een piramide, waarvan de 4 vlakken 4 gebieden vertegenwoordigen die bij het zelfgenezend vermogen geactiveerd worden: 1. de structuur van het lichaam, de botten en spieren die bv. door massage een impuls gegeven kunnen worden. 2. de chemie van het lichaam, voeding en medicijnen die het genezend vermogen ondersteunen. 3. de emoties; het goed verwerken van ervaringen. 4. de spirituele dimensie, gedachten en intenties die gezond zijn. De 4 aspecten beïnvloeden elkaar ook weer. Als je op één aspect invloed uitoefent, gaan de andere meeresoneren. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat samen lekker een film bekijken heel goed werkt om te ontspannen en het natuurlijke proces meer ruimte te geven! Dit model vind ik nog steeds verhelderend en een mooie richtlijn.

Karin
Door

Karin

op 21 Oct 2015

Mooi model, herkenbaar ook. Dank je wel.

Betsy
Door

Betsy

op 21 Oct 2015

Hoi Karin en zoon Hebben jullie al iets geprobeerd met Therapeutic Touch, (TT) Een mooie ondersteuning in het helingsproces. Zonder aanraken kan er veel gedaan worden door het energieveld te harmoniseren. Iedereen kan het leren en toepassen. Wil je meer informatie, laat het dan weten. Groetjes, Betsy.

Karin
Door

Karin

op 21 Oct 2015

Beste Betsy, Dank je wel voor de tips. Ik doe al veel op dat gebied, maar ga het zeker eens opzoeken.

Ellen
Door

Ellen

op 20 Oct 2015

Hallo Karin, Volg ik mijn natuurlijke proces? Ik draag sinds september 2014 mijn bril niet meer. In het begin lastig en onveilig maar dat is nu weg. Ik ervaar wel vooruitgang in het afhankelijk zijn van mn bril (-2 en -1,5 veraf) rijd zelfs auto zonder bril en bioscoop is ook te doen. Er zijn dagen dat ik er genees meer aan Denk. Voordeel is dat ik wel goed kan lezen.. De kleinste letters zijn goed leesbaar ook al ben ik de 50 gepasseerd. Ik merk wel dat ik de ondertitels bij het tv kijken minder goed ga zien. Er lijkt wel een achteruitgang in plaats te vinden. Ook heb ik nu voor de 2e keer aan het begin van een vakantie on stoken ogen ( strontje) vd zomer linkeroog onderste ooglid. Nu rechter oor bovenste ooglid. Soms wordt ik er moedeloos van en wil ik zo graag weer helemaal scherp zien en wordt ik gek van wazig zicht. Dan weer heb ik volledig vertrouwen in dat het goed is zoals het nu is. Heb jij verklaring voor de onstekingen? Groetjes Ellen en veel wijsheid met het proces van jullie zoon .

Karin
Door

Karin

op 20 Oct 2015

Beste Ellen, Speelde er frustratie op het moment dat de strontjes naar boven kwamen. Kan er mee te maken hebben. Kokosolie eten en er om heen smeren werkt ontstekingsremmend.

Ellen
Door

Ellen

op 21 Oct 2015

Naar ik me er van bewust ben spelen er geen frustraties. Ik zal de kokosolie smeren en gaan innemen. Ik zit wel in een soort periode van stilstand. Voel dat er transformatie nodig is, maar Door angst blijf ik rond draaien in cirkels.... ga hier maar eens dieper in duiken. Bedankt.

Annie Douma
Door

Annie Douma

op 20 Oct 2015

Karin,aangemoedigd door jouw berichtjes, zet ik vaker mn bril af.Ik merk, dat ik dan struikel. 1 x op een zeer gevaarlijke plaats.Heb je daar ervaring mee?hartelijke groet,Annie Douma

Karin
Door

Karin

op 20 Oct 2015

Beste Annie, Het gebeurd mensen wel eens vaker, doordat de wereld zo wazig is, dat je dan drempels bijvoorbeeld niet goed ziet. Tegelijkertijd ontwikkel je een andere manier van zien, je blikveld wordt breder en andere zintuigen gaan beter werken. Geef je deze andere manier van zien de kans, of zit je heel erg in de controle en de angst doordat je het niet goed ziet. Want de andere manier van zien helpt je om juist dit soort obstakels gewaar te worden.

Marcel Stortelder
Door

Marcel Stortelder

op 20 Oct 2015

Mijn natuurlijk proces volg ik door steeds al fietsend mijn ogen te trainen.Toch zet ik wel mijn bril op bij het lezen en dagelijkse dingen,daar mijn gestel het zonder bril nog niet ziet.

Celticmyst/Lisette
Door

Celticmyst/Lisette

op 16 Oct 2015

Ja, het is inderdaad goed dat ik dit merk denk ik, maar het doet me daarom juist verdriet om te zien dat ze zo is veranderd naar mij toe (hoe ze naar anderen toe is veranderd kan ik natuurlijk niet beoordelen want ik heb haar de laatste tijd alleen 1 op 1 gesproken). Het geeft frustratie (ook spanning in mijn ogen), maar ik weet ook dat het nooit meer zo zal worden als eerst. Ik denk ook dat anderen dit verschil bij haar niet eens merken, want die zijn niet zo met het wel of geen bril dragen bezig. En hebben vaak zelf een bril.Sint Jans kruid.. kan dat ook in combinatie met alcohol dan (want ik drink dus wel af en toe bier, haha). Grappig dat je over het inslapen begint. Fluoxetine helpt hier dus ook voor. Ik gebruik nu Valeriaan (is ook natuurlijk) om in te slapen en dat helpt een beetje, dus volgens mij is dat ook wel goed.... (en ja, helaas dus ook fluoxetine om in te slapen).

Celticmyst
Door

Celticmyst

op 16 Oct 2015

Prachtige blog met mooie illustraties weer!Wat een mooie fantasie had je, toen je dacht aan de medicijnmensen. Wees maar dankbaar voor de goede hulp die je zoon nu krijgt. Wat raar dat die verpleegkundige in Duitsland zo snauwde trouwens.Ik vind het een interessant onderwerp, 'het natuurlijke proces'. Allereerst wil ik iets schrijven over een kennis van mij. Ze heeft onlangs weer een sterkere bril gekregen en ik merk ook veel veranderingen in haar karakter. Ik denk dat het krijgen van haar nieuwe bril en de veranderingen die ik opmerk zeker met elkaar te maken hebben. Ik merk bij haar een soort verstarring en een afstand tussen ons. Een bril creëert natuurlijk ook afstand tussen jezelf en de buitenwereld en een strakke blik op je omgeving; alles is even scherp. In het contact tussen ons merk ik dat het ook stroef gaat, omdat ik juist bezig ben met het kijken zonder bril en met veel nuances probeer te kijken (letterlijk en figuurlijk) en zij niet met dat proces bezig is. Echter is er ook iets dat mij hierin blokkeert, hierover zometeen meer.Soms wandelen mensen even met je mee, en dat voelt dan als een natuurlijk proces, je ondersteunt elkaar, je voelt je gesteund, dingen lijken makkelijker te gaan omdat je het samen doet, maar als er veel wrijving is in een contact en je ondersteunt elkaar niet (meer) in je natuurlijke proces, dan voelt het geforceerd. Dan heb je elkaar blijkbaar niets meer te leren en moet je elkaar soms loslaten. Een voorbeeld is dat ik dus nog steeds bezig ben met het zien zonder bril, en sommigen met wie ik omga, staan daar niet voor open. Dan kun je elkaar daardus niet in ondersteunen.Waar ik ook nog over wilde schrijven, is mijn natuurlijke proces. Volg ik het, forceer ik het, of onderdruk ik het? Ongeveer twee maanden geleden merkte ik dat ik enorm last had van veel zweten. Ik werd 's nachts badend in het zweet wakker. Kwam het doordat ik verhuisd was, en mij nog niet geheel prettig voelde in mijn woning (hoewel ik nu toch wel een stuk meer gewend ben in de woning als toen ik er net woonde). Of de stress voor het maken vd bottebouillons? Te weinig goede voedingsstoffen? Of was ik gewoon te streng voor mezelf met alles. En dan ook nog het gevoel alles alleen te moeten doen (terwijl dat niet helemaal zo is hoor). Het vloog me opeens aan. Ik besloot om weer naar de Fluoxetine te grijpen. Dit heb ik in het verleden ook wel eens gedaan, het is een antidepressivum, maar ik slik de laagste dosering. Ik las de avond voordat ik het ging slikken op het Weston Price forum dat er fluoride in zit. Dat is natuurlijk niet zo gezond (dit tast de pijnappelklier aan, daarom poets ik ook niet met fluoridetandpasta). Het viel mij echter op dat de psychiater (die mij de medicijnen moest voorschrijven) hier totaal niet van op de hoogte was. Zij is natuurlijk geen chemicus, maar ik vind het toch wel een beetje vreemd. Ik besloot het toch te gaan slikken, in de hoop dat het gevoel dat ik zo hard moest vechten om alles voor elkaar te krijgen wat minder zou worden. De eerste twee weken viel ik 7 kilo af. Een leuke bijkomstigheid. Ik dronk ook rauwe melk trouwens. Ik ging weer van alles ondernemen, naar Artis, naar het van Gogh museum, veel fietsen. Maar na anderhalve maand ging ik af en toe bier drinken ,waar ik daarvoor helemaal niet van hield, en ik merkte dat ik minder nuances aanvoelde en dat mijn voorstellingsvermogen minder werd. Ik kreeg gedoe met een vriendin, die dus niet bezig is met het zien zonder bril en lenzen, maar ik voelde niet goed aan hoe ik het beste met haar om kon gaan. Mijn natuurlijke proces werd onderdrukt. Ik merk dat ik het makkelijk vind om naar de fluoxetine te grijpen als ik mij eventjes niet zo goed voel. Ik wil het liever zonder fuoxetine doen en wil dat ook proberen, en mijn natuurlijke proces zijn gang laten gaan. Ik denk soms ik neem het niet en dan neem ik het toch weer in. Soms word ik ook gek van al die meningen van anderen; de 1 zegt dat ik het vooral moet blijven slikken en de ander zegt dat het troep is. Ik zou liever, als ik mij even rot voel, een kruidendrankje krijgen van de medicijnmannen. Dat voelt zachter. Ik zal onder een van je volgende blogs opnieuw een reactie schrijven!

Karin
Door

Karin

op 16 Oct 2015

Wat goed dat je het verschil zo kan bemerken bij je vriendin. En mooi hoe je beschrijft wat de medicijnen voor je doen. En dat je af en toe een steuntje nodig hebt. Je kunt eens bij de natuur winkel bij kruiden tabletten kijken. Sint janskruid kan goed werken. Ik heb in het verleden goudpapaver gebruikt om in te kunnen slapen. Dat werkte heel goed. Ze hebben grote variatie aan kruiden tabletten die kunnen helpen.

Reactie plaatsen