Aan dat soort vragen kon ik me vroeger echt ergeren: Wat willen jouw ogen niet zien? Ze zien het gewoon niet, klaar, dacht ik dan. Mijn oogleraar vertelde bij de eerste les die ik deed dat er emoties los kunnen komen als je je bril af gaat zetten. “Nou, bij mij niet hoor”, dacht ik dan “ik heb geen last van opgekropte emoties”. Wel dus. In de beginperiode zonder bril schoot ik van de euforie in de frustratie en ergernis. Ik was met regelmaat kort af en chagrijnig naar man en kinderen. Maar kon me ook helemaal opgelaten en blij voelen. Zeer wisselend.

Spanningen en stress

Gelukkig waren deze uitersten in het begin, maar nog vond ik het verhaal van die emoties onzin. Ik had gewoon een fijne jeugd gehad, niets aan de hand. Ik las dat dr. Bates zei dat slecht zien komt door spanningen en stress. Ik ging nadenken over de tijd dat ik een bril kreeg, was er toen misschien toch spanning en stress. Ik kreeg mijn bril op de lagere school en vond het daar niet altijd makkelijk. Pesterijen en opmerkingen van andere kinderen, waar ik geen goed raad mee wist. Tja, dat zal best wel spanning hebben gegeven in die tijd.

De wereld heeft haast

Inmiddels ben ik er wel achter dat er veel dingen zijn geweest die me als kind spanning hebben gegeven. Dat kan ook niet anders. Ook al heb je liefdevolle ouders, het verschil tussen de wereld van de grote mensen en kinderen is zo verschillend. Als kind begrijp je daar vaak niets van. Dat telt ook voor mijn eigen kinderen. Ben je net lekker met je zussen paardje aan het spelen, staat moeders te mopperen dat je nog niet je schoenen aan hebt. Zie je net een mooi vlindertje die al je aandacht vraagt, wordt er aan je arm gerukt om toch eens door te lopen. De wereld heeft haast, maar een kind niet.

De bril gaf het meisje veiligheid

Ik had laatst een moeder met dochter voor een privéles. Het meisje droeg al vanaf haar vierde jaar een bril, ze was nu inmiddels acht. Een prachtig mooi meisje, zonde dat haar gezichtje verstopt was achter een bril. Dat vond haar moeder ook, maar de artsen hadden altijd tegen haar gezegd dat de ogen van haar dochter slechter zouden worden als ze geen bril zou dragen. Na vier jaar waren de ogen van haar dochter juist twee punten slechter geworden, ondanks, maar volgens mij juist dankzij de bril. De bril gaf het meisje veiligheid. De momenten dat ze de bril niet droeg was thuis, maar buiten had ze hem echt nodig, vertelde ze. De wereld buiten was onveilig voor haar, de bril gaf haar een vorm van bescherming. Toen ze weg ging, was het veilig genoeg om de bril aan haar trui te hangen. Mocht ze hem nodig hebben, dan kon hij snel op.

Chaotische en onveilige buitenwereld

Is het gek dat het meisje de buitenwereld als onveilig ervaart? Ik denk dat het voor velen van ons telt, alleen hebben we dat onveilige gevoel diep weggestopt, achter onze glazen. Ik kan de buitenwereld wel als chaotisch en onveilig ervaren. Ze zijn bij ons aan het werk aan de weg. De snelweg moet zo nodig verbreed. De fietsers moeten nu oversteken en aan de andere kant van de weg fietsen. Op een smal fietspad fietst nu van twee kanten verkeer. Chaos ten top, ik houd regelmatig mijn hart vast, als ik daar met mijn kinderen fiets. Het geeft me spanning en het voelt onveilig. Brommers scheuren voorbij en om het fietspad op te komen moeten we een scherpe bocht maken om niet tegen de andere fietsers op te botsen. Niet makkelijk om mijn rust en kalmte te bewaren, ik voel de spanning in mijn lijf en mijn ogen. Ben boos op de mensen die dit zo geregeld hebben. Heb al diverse malen geschreven naar Rijkswaterstaat, maar ondertussen is de situatie nog zoals hij is.

Het keurslijf van de orde

Ook deze ochtend hebben we de tocht weer overleefd. Ik ging daarna naar de winkels toe en stak een rustige straat met de fiets schuin over. Werd ik door wegwerker achterna geroepen dat ik de weg niet schuin mag oversteken, maar recht. Ik was even perplexe. Eerst word ik met gevaar voor eigen leven omgeleid over een veel te smal fietspad, niemand die zich erover bekommert. Vervolgens word ik nageroepen me netjes te gedragen en aan de regels te houden van het verkeer. Terwijl er niets aan de hand was. Mijn innerlijk kind en mijn volwassen zelf snappen ook nu nog niets van deze wereld. Vanuit een kunstmatige chaos wordt mij het keurslijf van de orde toegeroepen.

Het vertrouwen niet zien

Als je naar de natuur kijkt, is er chaos volop. Maar het is een creatieve chaos, waar meer orde in zit dan wij zien. Zo is een zwerm vogels niet zomaar een chaos, ook al lijkt het zo. De vogels vliegen niet tegen elkaar op, er ontstaan geen botsingen, ze vormen met elkaar een geheel in de chaos. Toch wel anders als de fietsen die in tegenovergestelde richtingen langs elkaar heen sjezen. Maar uiteindelijk gaat dat dan toch ook altijd goed. Zijn mijn angsten en zorgen helemaal niet terecht? Is dat wat ik niet wil zien? Dat het gaat om vertrouwen, hoe chaotisch de situatie ook lijkt.

Het nieuwe jaar komt er weer aan, mooie tijd voor bezinning bij jezelf. Wat wil je niet zien? Is er iets gaande voor je neus dat je niet wilt zien, wellicht zie je dan niet goed dichtbij. Of heb je een onrealistische angst over de toekomst van jezelf of van je naasten en zie je niet goed in de verte? Ik zou het leuk vinden als je hieronder een reactie wilt achter laten.

Zeven tips om goed te gaan zien

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden

Voor het nieuwe jaar wens ik je het allerbeste met prachtige heldere (in)zichten!

Gelukkig 2013