Hoe laat jij spanning los?

Hoe laat jij spanning los? We moeten functioneren in een samenleving bomvol stress. Het begint al bij de geboorte. Velen van ons zijn niet in de geborgenheid van het ouderlijk huis ter wereld gekomen, maar in de koude, kille verloskamer van een ziekenhuis. Als je echt pech had, moest je uit de warme baarmoeder getrokken worden met een tang of vacuümpomp. Even daarvoor lag je nog veilig en beschermd in de moederschoot. Hoe veilig je je daar echt voelde, is ook weer afhankelijk van de toestand waarin je moeder verkeerde tijdens de zwangerschap. Want als zij veel stress ervoer, dan krijgt het ongeboren kind dat direct mee. En vervolgens kom je dus terecht in een fel verlichte verloskamer, in de handen van een dokter of zuster, die klaar staat met de schaar om je zo snel mogelijk van jouw moederkoek te scheiden.

Zo stressvol begint het leven van de meesten van ons. Van mijn moeder weet ik dat ze in het ziekenhuis op haar rug moest liggen, terwijl ze liever op haar zij lag. Toen mijn kinderen ter wereld kwamen, wist ik niet beter dan dat het normaal was om de navelstreng direct na de geboorte te laten doorknippen. Een ritueel waarbij de vader wordt ingeschakeld. Maar de placenta zit nog vol met bloed, stamcellen en levensenergie, allemaal heel belangrijk voor de baby. Dat loopt een kindje allemaal mis als de navelstreng snel wordt doorgeknipt. Wat een stress!

Voeding die niet voedt

Vervolgens krijg je voeding die je niet voedt. Het scheelt al een stuk als je aan de borst mag drinken. Maar ook moedermelk biedt lang niet altijd voldoende voedingsstoffen, omdat de moeder die zelf ook niet binnenkrijgt. Zo kun je als baby bijvoorbeeld al een vitamine B12-deficiëntie oplopen, met allerlei ontwikkelings- en groeiachterstanden tot gevolg. Zodra het kan, stoppen we rijst, fruit en groentes in het opengesperde babymondje, hierbij het protocol van het ‘consternatiebureau’ volgend. Wist je dat in rijst arsenicum zit? Ik wist het toen niet, en heb het mijn kinderen volop gegeven, in de vorm van pap en rijstwafels. Terwijl het voor een baby veel makkelijker en voedzamer is als hij rond zes maanden kan beginnen met het eten van beestenbottenbouillon. Nog voor alle fruit- en groentehapjes.

Citotoetsen en kriebelbillen

Zodra we op de wereld zijn, krijgen we allemaal boodschappen mee vanuit de omgeving. We leren al snel de les dat we onszelf niet mogen laten zien zoals we werkelijk zijn. “Een grote knul huilt niet.” “Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.” “Zit nou eens stil.” “Doe niet zo dom.” Zeker als we groot genoeg zijn om in de schoolbanken plaats te nemen, worden we in een positie gedwongen die niet natuurlijk is. Als vierjarige moet je tegenwoordig al citotoetsen maken, ook als je liever buiten wilt rennen. “Al die vragen,” zuchtte mijn dochter vaak als ze weer eens een cito had gehad. “Ik heb op de helft echt helemaal geen zin meer.” Ik kan me van mijn eigen lagereschooltijd zo goed herinneren dat ik kriebel kreeg in mijn billen van al dat gezit en geluister.

Steeds meer spanningen

Stress maakt volop deel uit van ons leven, van kleins af aan al. En het opbouwen van spanningen gaat gewoon door naarmate we ouder worden. Verantwoordelijkheden die komen kijken bij het opgroeien, zoals zorgen voor een inkomen waarvan je de huur of hypotheek kunt betalen, en eten en kleren voor het gezin, en benzine voor de auto. Met die auto sta je vervolgens dagelijks in de file om op tijd op je werk te komen. Steeds meer werk is achter de computer, uren achter elkaar, turend naar een scherm. Sloten koffie drinkend om bij de les te blijven.

Hoe laat jij spanning los?

Stress ervaren we in het drukke verkeer, lucht inademend die stressvol is voor onze longen. Straling die overal in de lucht zit en van de computer en smartphone afkomt, doet ons ook geen goed. De voeding die we binnenkrijgen is arm en dat begon al in onze kindertijd. Al deze stress ga je steeds meer ook op lichamelijk niveau ervaren. Je krijgt pijnlijke schouders, een stijve nek, een zere onderrug. Ogen die branden, prikken en vermoeid aanvoelen. Bij mij was het eens zo erg, dat mijn kaken stijf op elkaar geklemd stonden van de spanning. Als ik me er bewust van werd, kon ik het wel even loslaten, maar voor ik het wist schoot de kramp er weer in. Want hoe laat je al deze spanning, in vele voorafgaande jaren opgebouwd, zomaar los?

Zwaaien en palmeren

Spanning leren loslaten. Dat is waar ik de afgelopen jaren uitvoerig mee bezig ben geweest. Steeds weer, op een dieper niveau. Dat begon voor mij met het afzetten van mijn bril en met het zwaaien en palmeren. Daarmee heb ik heel belangrijke eerste stappen gezet, waarop ik de jaren daarna kon voortborduren. Nog altijd zijn de oogontspanningsoefeningen een weldaad die me helpen bij het loslaten van mijn dagelijkse portie stress. Ik leef nog steeds in dezelfde samenleving, maar ik merk nu dat ik er, doordat ik de spanning bewust los kan laten, veel meer vanuit rust in kan functioneren. Dat lukt niet altijd meteen, maar dan weet ik naderhand toch hoe ik de spanningen kan oplossen. Een fijne, krachtige methode die ik regelmatig gebruik, is TRE. In onderstaand filmpje vertel ik hier meer over.

Hoe krijgen jouw ogen die niet meer zien zoals vroeger weer hun eigen zicht terug?

Download mijn gratis e-book 7 tips om goed te gaan zien en leer ik je de stappen die je direct kunt gaan zetten. Om op een natuurlijke wijze goed te gaan zien met je eigen ogen.

Klik hier om het e-book te downloaden