Soms komt er een moment dat je merkt: ik zie het niet meer zo helder als vroeger. Je ogen voelen moe, gespannen misschien. De wereld op afstand wordt wat waziger. Bijziendheid, noemen we dat.
Vaak denken we dan dat er iets mis is met de ogen zelf. Dat ze een correctie nodig hebben, een bril, lenzen, of later misschien zelfs een operatie. Maar wat ik in mijn werk telkens weer zie, is dat je ogen eigenlijk iets veel diepers willen laten weten. Ze vertellen een verhaal over spanning, over controle, over hoe je door het leven kijkt.
Je ogen zijn een onderdeel van jou, niet los van je denken, voelen of lichaam. Wanneer ze vermoeid zijn, zegt dat iets over hoe jij in de wereld staat. Ze laten zien waar je te veel hebt vastgezet, waar je jezelf probeert te beschermen, waar het licht nog niet helemaal naar binnen mag stromen.
Hieronder vind je de hoofdonderwerpen van dit artikel, kies gerust het deel dat op dit moment bij jou past.
Bijziendheid, of myopie, betekent dat je dichtbij goed kunt zien, maar dat de verte wazig wordt. Fysiek gebeurt er iets eenvoudigs: de oogbol wordt net iets te lang, waardoor het beeld vóór het netvlies valt in plaats van erop. Maar dat is alleen het fysieke verhaal.
In mijn ervaring ontstaat bijziendheid vaak uit spanning. De schuine oogspieren, die als een soort riem om het oog liggen, trekken zich iets te veel samen. Dat gebeurt niet zomaar, het is een natuurlijke reactie van het lichaam. Wanneer je je lang concentreert, veel leest of op een scherm kijkt, spannen die spieren zich aan om scherp te blijven zien.
Blijft die spanning te lang aanwezig, dan raken de ogen letterlijk uit balans. Je kunt dat zien als een soort verkramping in je hele systeem. Je lichaam houdt vast, je adem wordt oppervlakkiger, je blik vernauwt. En dat merk je niet alleen in je zicht, maar ook in hoe je leeft: meer gericht op wat dichtbij is, minder verbonden met de ruimte om je heen.
De bril lijkt dan een logische oplossing. Hij maakt het beeld meteen scherp. Maar wat er onder de oppervlakte speelt, de spanning, de druk, de manier van kijken, blijft bestaan. Zolang dat niet verandert, blijft de bijziendheid vaak toenemen.
Je ogen doen dus niet zomaar iets fout. Ze reageren op jou. Ze vragen niet om correctie, maar om aandacht. Om zachtheid. Om licht.
In onze huidige wereld vragen we veel van onze ogen. We turen uren op schermen, leven binnenshuis, bewegen weinig en ervaren vaak stress. De ogen, die van nature gemaakt zijn om vrij te bewegen en regelmatig in de verte te kijken, raken hierdoor gespannen.
Het kleine kijken, dat continue turen op korte afstand, zorgt ervoor dat de oogspieren verkrampen. Maar ook innerlijk kijken we vaak “klein”: we focussen op details, proberen alles te controleren, verliezen de grote lijn uit het oog. Dat patroon zie ik terug in bijziendheid. Wat we letterlijk niet meer helder zien, weerspiegelt vaak wat we innerlijk niet durven of willen zien.
Naast deze innerlijke betekenis, is er ook een fysieke kant die aandacht verdient. Uit onderzoek blijkt dat mensen met hoge bijziendheid een duidelijk verhoogd risico hebben op oogaandoeningen zoals netvliesloslating of slijtage van het netvlies. Deze bevinding onderstreept hoe belangrijk het is om bijziendheid niet enkel te zien als een optisch probleem, maar als een uitnodiging om breder te kijken naar wat je ogen én je leven nodig hebben.
(Bronnen: JAMA Ophthalmology, 2020; PMC – National Center for Biotechnology Information, 2019).
Zo buiten, zo binnen. De manier waarop we kijken weerspiegelt de manier waarop we leven.
Wanneer iemand bij mij komt met bijziendheid, gaan we niet alleen oefenen met kijken. We onderzoeken ook: wat speelt er in jouw leven? Waar voel je spanning of druk? Ogen reageren direct op innerlijke stress. Spanning in het nek- en schoudergebied, ingehouden adem, perfectionisme of overprikkeling, het beïnvloedt allemaal je zicht.
Als je voortdurend scherp probeert te kijken, raken je ogen juist vermoeid. Zien vraagt ontspanning, niet inspanning. Bij veel mensen met bijziendheid merk ik een behoefte aan controle. Ze willen het goed doen, niets missen, het leven helder krijgen. Maar juist die drang naar scherpte maakt de blik gespannen. Wanneer je leert loslaten, verzachten, ademen, dan ontstaat er ruimte, letterlijk in je ogen.
“Je ogen zijn een spiegel van je ziel.” Wanneer je zicht vertroebelt, vraagt iets in jou om gezien te worden.
Het mooie aan bijziendheid is dat het niet iets is wat vaststaat.
Je ogen kunnen herstellen, net als de rest van je lichaam.
Ze hebben alleen de juiste omstandigheden nodig: rust, beweging, vertrouwen, voeding en aandacht.
Wanneer je begrijpt dat spanning de oorzaak is, zie je ook dat ontspanning de sleutel vormt tot herstel.
Dat klinkt eenvoudig, maar het vraagt iets wezenlijks van je: vertragen, voelen, toelaten.
Brillen en lenzen lijken de vanzelfsprekende oplossing.
Ze maken het beeld in één keer scherp.
Maar wat er op een dieper niveau gebeurt, de spanning, het vasthouden, het niet durven loslaten, blijft bestaan.
Daardoor wordt de bijziendheid vaak langzaam erger.
Als je die spanning stap voor stap leert loslaten, verandert er iets.
Je ogen gaan weer bewegen, het beeld wordt levendiger, de waas zachter.
Dat vraagt geen forceren, maar juist het tegenovergestelde: overgave.
De eerste stap in het genezen van bijziendheid is niet doen, maar waarnemen.
Opmerken hoe vaak je je ogen aanspant, hoe je adem vastzet, hoe je je blik vernauwt.
Dat bewustworden opent de deur naar ontspanning.
Je kunt dit oefenen door kleine momenten van rust in te bouwen.
Kijk eens bewust op uit je scherm, adem diep in, laat je blik dwalen naar de verte.
Of voel even je voeten op de grond, terwijl je ogen zacht blijven.
Dat is al genoeg.
Je ogen hebben het vermogen om te herstellen.
Ze zijn niet “kapot”, ze reageren alleen op spanning en gewoonte.
Wanneer jij verandert, veranderen zij mee.
Linda is een vrouw van midden 40 en heeft een verantwoordelijke baan met veel druk en deadlines. Haar dagen bestonden uit vergaderingen, mails en beeldschermen, van ’s ochtends vroeg tot laat in de avond. Ze voelde zich voortdurend “aan”, haar hoofd vol en haar ogen zwaar. Soms brandden ze letterlijk van vermoeidheid.
Ze droeg al velen jaren een bril omdat ze in de verte niet goed zag. Dat leek de logische oplossing, maar diep vanbinnen wist ze: dit is niet het hele verhaal.
Toen ze begon met het VolZicht-programma, ontdekte ze dat haar ogen eigenlijk overbelast waren. Niet alleen door het vele schermwerk, maar ook door het tempo waarin ze leefde. Ze leerde haar lichaam en adem weer voelen, haar blik verzachten, en ruimte nemen voor rust.
“Tijdens mijn werk kreeg ik vaak hoofdpijn en een zwaar gevoel op mijn ogen.
Mijn bril voelde als een belemmering, maar zonder kon ik niet functioneren dacht ik.
Door het programma leerde ik hoe mijn ogen eigenlijk vroegen om rust.
Nu werk ik met veel meer ontspanning en draag ik mijn bril nog maar zelden.
Mijn zicht voelt ruimer, zachter en ik voel me vriendelijker, ook naar mezelf.”
Wat begon als een zoektocht naar beter zicht, werd een proces van bewustwording.
Linda ontdekte dat wanneer zij verzacht, haar ogen vanzelf volgen.
Ze heeft haar werk nog steeds en haar verantwoordelijkheden ook maar ze kijkt er nu met een andere blik naar: helder, rustig en verbonden.
Misschien herken je jezelf in wat Linda deelt — dat je ogen gespannen voelen, dat je verlangt naar rust en ruimte in je blik.
Als dat zo is, dan is dit het moment om die eerste stap te zetten.
In een persoonlijk gesprek met een VolZicht Expert kijken we samen wat jouw ogen, lichaam en energie nu nodig hebben.
Zodat je niet alleen beter ziet, maar ook lichter kunt leven.
Plan hier jouw gesprek over bijziendheid met een VolZicht Expert
Helder zien begint met aandacht. En die aandacht begint bij jezelf.
Wat je eet en hoe je leeft, heeft direct invloed op je ogen.
Voeding met echte voedingsstoffen, dierlijke vetten, mineralen, vitamine A en D, ondersteunt de gezondheid van je netvlies en de zenuwen.
Ook daglicht speelt een belangrijke rol.
Onze ogen zijn gemaakt voor buitenlicht, niet voor kunstlicht of beeldschermen.
Ga dagelijks naar buiten.
Laat het natuurlijke licht op je ogen vallen, zonder zonnebril, tenzij de zon fel brandt.
Dat licht voedt niet alleen je zicht, maar ook je zenuwstelsel en je energie.
Je zult merken dat hoe meer je buiten bent, hoe levendiger je blik wordt.
Alsof er iets ontwaakt.
Wanneer je leert ontspannen, verandert niet alleen je zicht, maar ook je manier van kijken naar het leven.
Veel mensen die hun bril afzetten, merken dat er eerst onrust ontstaat.
Een gevoel van kwetsbaarheid, alsof de wereld te dichtbij komt.
Dat is niet vreemd. Je hebt jarenlang naar buiten gekeken door glas, met een bepaalde afstand tussen jou en de wereld.
Zonder bril komt alles directer binnen.
Licht, kleuren, beweging.
Je voelt meer.
En dat kan in het begin best intens zijn.
Maar juist dat voelen hoort bij het genezingsproces.
Langzaam ontstaat er iets nieuws.
De blik wordt zachter, het zien voller.
Je gaat meer diepte ervaren, letterlijk en figuurlijk.
De lucht lijkt helderder, de kleuren warmer, het leven lichter.
Sommigen merken dat hun zicht verbeterd is, anderen dat hun energie toeneemt of dat ze zich rustiger voelen.
Wat er precies verandert, is voor iedereen anders, maar de richting is altijd dezelfde: meer verbinding, meer bewustzijn, meer leven in je ogen.
Toen Mirjam, een vrouw van in de 60, met een eigen praktijk, bij mij kwam, droeg ze de nasleep van een netvliesloslating met zich mee. Vijftien jaar lang had ze geprobeerd ermee te leven, zoals de arts haar had aangeraden. Ze keek voorzichtig, hield zichzelf in, bang om haar ogen te overbelasten. De angst om weer iets te verliezen zat diep.
In het VolZicht-programma vond ze stap voor stap haar vertrouwen terug. We werkten aan ontspanning, voeding en het leren luisteren naar haar lichaam. Ze ontdekte dat haar ogen, ondanks de medische diagnose, nog steeds levend waren en dat herstel mogelijk was.
“Ik had vijftien jaar geleden een netvliesloslating en kreeg te horen dat ik ermee moest leren leven.
Dankzij de oefeningen, voeding en begeleiding in het jaarprogramma De ogen natuurlijk zelf genezen is mijn zicht verbeterd.
Wat weg leek, kwam stukje bij beetje terug.
Ik durf nu weer zonder angst te leven zelfs de wind op mijn gezicht te voelen zonder ontstekingen.
Dat voelt als vrijheid.”
Mirjam’s proces liet haar zien dat herstel niet alleen fysiek is.
Ze leerde haar ogen opnieuw vertrouwen en daarmee ook het leven zelf.
Vandaag kijkt ze met zachtheid, zonder angst, en met een open blik naar wat komt.
Het pad naar natuurlijk zien is geen rechte lijn.
Het is een reis met momenten van helderheid en momenten van waas.
Er zijn dagen waarop je alles scherp ziet, en dagen waarop het lijkt alsof het weer terugvalt.
Maar dat hoort erbij.
Je ogen zijn in beweging.
Ze oefenen, voelen, herstellen, leren.
Elke stap, hoe klein ook, is een vorm van heling.
En ergens onderweg gebeurt het onvermijdelijke:
je beseft dat het niet alleen ging over beter zien,
maar over beter waarnemen.
Over durven kijken naar wat er echt is, in jezelf, in anderen, in het leven.
Dan verandert niet alleen je zicht, maar ook je perspectief.
Ludy had al jaren een bril en was ervan overtuigd dat haar ogen niet meer konden verbeteren. Ze had haar bijziendheid geaccepteerd als iets blijvends. Toch bleef er een klein stemmetje dat fluisterde dat het anders kon, dat haar ogen misschien niet “kapot” waren, maar gespannen.
Toen ze begon met het VolZicht-programma, merkte ze al snel dat haar ogen reageerden op ontspanning. De oefeningen, het bewust ademen en het loslaten van controle maakten iets in haar wakker.
Langzaam veranderde niet alleen haar zicht, maar ook haar manier van kijken naar zichzelf.
“Ik dacht dat ik mijn ogen niet meer kon verbeteren.
Nu rijd ik zelfs zonder bril auto.
Wat me het meest heeft geraakt, is dat het verder gaat dan zien alleen.
Het programma bracht rust in mijn hoofd, mijn lichaam én mijn blik op het leven.
Het heeft me zachter gemaakt en veel vrijer.”
Ludy’s ervaring laat zien dat verandering begint met vertrouwen.
Ze koos ervoor om haar ogen de ruimte te geven, en ontdekte dat helderheid vanzelf volgt wanneer je durft los te laten.
Haar verhaal is een ode aan wat mogelijk wordt als je weer gaat geloven in natuurlijk zien.
Natuurlijk zien betekent niet dat alles altijd perfect scherp is.
Het betekent dat je ogen, net als jij, vrij mogen bewegen.
Dat je leert vertrouwen op hun natuurlijke ritme.
Er komt een moment waarop je merkt: het maakt niet zoveel meer uit of ik alles kristalhelder zie.
Wat telt, is dat ik aanwezig ben, dat ik adem, dat ik zie met heel mijn wezen.
Vanuit rust. Vanuit verbinding.
De bijziendheid voorbij gaan is niet alleen het herstel van je ogen,
maar het terugvinden van je natuurlijke helderheid.
Van jezelf. Van het leven.
Je ogen genezen niet van inspanning, maar van ontspanning.
Niet van scherpte, maar van zachtheid.
1. Kun je bijziendheid op natuurlijke wijze genezen?
Ja, dat is mogelijk. Bijziendheid is geen vaststaand gegeven, je ogen reageren op spanning en gewoonte.
Wanneer je ontspanning, licht en beweging terugbrengt in je dagelijks leven, kan je zicht verbeteren.
Het vraagt tijd, aandacht en zachtheid, maar herstel is vaak groter dan mensen verwachten.
2. Hoe merk ik dat mijn bijziendheid te maken heeft met spanning?
Veel mensen met bijziendheid merken dat hun ogen vermoeid of gespannen aanvoelen, zeker na veel lezen of schermgebruik.
Ook innerlijke druk, controle of perfectionisme spelen vaak een rol.
Als je leert loslaten, merk je dat niet alleen je lichaam ontspant, maar ook je blik ruimer wordt.
3. Is bijziendheid gevaarlijk of kan het kwaad?
Bij een lichte vorm van bijziendheid is er meestal niets aan de hand, maar bij hoge bijziendheid kan er wél extra aandacht nodig zijn.
Onderzoek laat zien dat mensen met sterke bijziendheid (meer dan -6) een groter risico hebben op netvliesproblemen, zoals slijtage of loslating.
Dat maakt het des te belangrijker om goed voor je ogen te zorgen — niet alleen met hulpmiddelen, maar ook door ontspanning, licht en gezonde voeding.
(Bronnen: JAMA Ophthalmology, 2020; PMC – National Center for Biotechnology Information, 2019).
4. Moet ik stoppen met mijn bril dragen om mijn bijziendheid te verbeteren?
Niet meteen. Een bril is een hulpmiddel, geen vijand.
Je kunt leren bewust momenten zonder bril in te bouwen — zodat je ogen weer leren bewegen en focussen op eigen kracht.
Dit doe je stap voor stap, op een manier die prettig en veilig voelt.
5. Wat kan ik nu al doen om mijn ogen meer rust te geven?
Neem regelmatig korte pauzes van beeldschermen, adem diep in en kijk bewust naar de verte.
Zorg voor voedzame voeding, voldoende daglicht en ontspanning.
En bovenal: wees mild voor jezelf, je ogen herstellen niet van inspanning, maar van zachtheid.
Bijziendheid is meer dan alleen een probleem met scherp zien, het is een signaal van je lichaam dat iets om aandacht vraagt.
Wanneer je leert ontspannen, meer licht toelaat en ruimte geeft aan wat je ogen willen vertellen, kan er iets bijzonders gebeuren:
je zicht wordt niet alleen helderder, maar ook je blik op het leven verandert.
Natuurlijk zien is geen methode, maar een proces van verzachten en bewustworden.
Je ogen, je lichaam en je geest werken samen.
Elke keer dat je kiest voor rust in plaats van spanning, zet je een stap richting herstel, richting het helder en vrij kijken met je eigen ogen.
Als je dit leest, voel je misschien iets bewegen van binnen.
Een herkenning. Een verlangen.
Naar meer rust in je ogen, meer ruimte in je blik, meer helderheid in je leven.
Dat is waar het pad van natuurlijk zien over gaat.
Niet over het forceren van verandering, maar over het toestaan van ontspanning.
Je ogen weten hoe ze moeten herstellen,
ze hebben alleen jouw aandacht en vertrouwen nodig.
Ik begeleid mensen die dieper willen kijken, letterlijk en figuurlijk.
Mensen die voelen dat hun zicht niet zomaar een lichamelijk verschijnsel is,
maar een spiegel van hun binnenwereld.
In dat proces ontdekken ze dat hun ogen niet tegen hen werken,
maar mét hen.
Als je voelt dat dit met jou resoneert,
dat jouw ogen misschien iets willen vertellen wat verder gaat dan scherpte alleen,
dan nodig ik je van harte uit voor een persoonlijk gesprek met een VolZicht Expert.
Daarin kijken we samen naar wat jouw ogen, je lichaam en je energie nu nodig hebben.
We doen dat in rust, met aandacht en met liefde.
Want helder zien begint met zachtheid en die is er al in jou aanwezig.
Plan hier je gesprek over bijziendheid
Je ogen zijn een poort naar je binnenwereld.
Wanneer je leert kijken met aandacht,
ontdek je niet alleen de wereld buiten je
maar vooral het licht dat al in jou aanwezig is.
Disclaimer: De informatie in dit artikel is bedoeld ter ondersteuning van het natuurlijke herstelproces van de ogen en vervangt geen medisch advies.