Lies gaat geen boek meer schrijven, t boek schrijft zichzelf-VolZicht

Bewustzijn krijgt meer ruimte

Ik ervaar dat mijn bewustzijn steeds meer ruimte krijgt, zo mooi, die ruimte……wat een vrijheid…… en dat die vaagheid er mag zijn. Vanmorgen was ik mijn wazigheid zo bewust. Toen ik er naar keek……..ik zat weer in mijn prestatiedrang ………:) Mijn drang naar mijn boek is vanzelf gestopt. Mijn behoefte is er niet meer en ik ben er achter gekomen hoe het gekomen is. Hoe meer ik mijzelf ga zien, des te meer is de drang afgenomen om mij te laten zien.

Mijn boek heb ik vanuit mijn ego geschreven

Het is best wel paradoxaal, want wat ik op de fora van linked in doe, is dat ik mij ook laat zien. Voor zover ik het nu zie was mijn boek meer vanuit mijn ego geschreven en wat ik op de fora schrijf, is meer vanuit mijn wezen. Zo iets…….Met het boek was ik 1 januari begonnen en ben vanaf maart aan het HERschrijven gegaan. Ik kwam er achter dat ik het boek niet durf uit te geven, omdat ik bang ben om mijn familie te kwetsen. Door mijn leven op papier te zetten in boekvorm had ik het idee dat dit door mijn directe omgeving gelezen zou worden. Ik wilde door hen gezien worden en ik wilde dat zij mij zouden begrijpen. Door het boek heen, kan je mijn verontwaardiging en frustratie naar diverse familieleden, ex en bekenden lezen. Ik noem ze niet bij name, maar zij kunnen op hun vingers natellen, dat het hen betreft. Therapeutisch is mijn boek helend geweest.

Mijn gedachten laat ik de vrije loop

Ik had mijzelf wijs gemaakt dat mijn boek goed zou zijn voor “de mensheid” :) ja, ja. Ik kreeg reacties dat mensen zich herkenden en dat verschillenden verhalen hen inspireerde. Het bracht mij aan het twijfelen. In de diverse fora doe ik het anders...... Mijn gedachten laat ik de vrije loop. De lezers kunnen er mee doen, wat zij willen. Mijn behoefte is dat ik mij leeg schrijf en ik gebruik daar de fora voor. Reacties zijn best wel leerzaam. Wanneer ze mij “iets” doen, dan wordt er “iets” diepers in mij geraakt. De nacht geeft mij steeds meer de antwoorden. Wanneer ik ‘s avonds ga slapen, heb ik steeds meer het idee, dat ik ergens naar toe ga, waar de antwoorden op mij liggen te wachten. En waarachtig, wanneer ik ‘s morgens rond 4.00 uur wakker wordt, borrelen de antwoorden vanzelf naar boven.

Het is niet de bedoeling een doel te hebben

Het doel van het boek is daardoor totaal verdwenen en de dagen vullen zich vanzelf. Dit is totaal anders dat ik altijd gedacht heb en wat overal geschreven staat. Ik zou o.a. een doel moeten hebben. Diep van binnen weet ik, dat het niet de bedoeling is, dat ik een doel zou hebben. Waarom ik dat weet? Omdat ik het voel wanneer ik het NU schrijf. Mijn hele lichaam tintelt van enthousiasme. NU deel ik mijn gevoel met de wereld en lijkt daardoor op een een soort verbinding.

Wat ik ga corrigeren vertroebelt mijn wezenlijke IK

Wanneer ik een boek ga schrijven, bestaat de kans dat ik na een paar maanden weer ga corrigeren. En dat gebeurt vanuit gedachten die op angst gebaseerd zijn. Mijn gedachten draaien mijn wezenlijke diepere wijsheid de nek om. Hetgeen spontaan opkomt, ben ik…….ik zie mijzelf steeds meer…..daar draait het om. Alles wat ik ga corrigeren en aanpassen, vertroebelt mijn wezenlijke IK.

Plezierig om mijzelf te lezen

Wat ik wel fijn vind, is dat Karin mijn ervaringen deelt op haar website, dat doet mij goed. En ik vind het ook nog eens plezierig om mijzelf te lezen………:) Karin........ik word heel blij van jou............ Ik raak ontroerd wat ik geschreven heb...:) HAha. Je hebt alles zo perfect gerubriceerd en van zulke mooie foto's voorzien!!! Ik was vanmorgen vroeg al weer aan het schrijven en word steeds enthousiaster.... De ont-wikkelingen volgen elkaar zeer snel op......en er is ook twijfel................ Ik ben zo'n ongelovige Thomas...........

Lees verder over hoe de ogen van Lies hem geluk geven, klik hier!

Ik ga geen boek meer schrijven